Jeśli komuś paranormal romance kojarzy się wyłącznie z wampirami, o co przeglądając ofertę wydawniczą nietrudno, dzięki książce Lauren Kate może zmienić zdanie. Kate na warsztat zamiast krwiopijców wzięła anioły. I jest to jedna z niewielu rzeczy, które odróżniają jej „Upadłych” od innych nadprzyrodzonych romansów. Powieści amerykańskiej autorki blisko do takich tytułów jak „Zmierzch” Meyer, co samo w sobie będzie dla jednych stanowiło rekomendacje, a innych odstraszy, zanim nawet przeczytają pierwszą stronę.

„Upadłych” autorka zaczyna prologiem, który prawdopodobnie miał za zadanie wprowadzić w odpowiedni nastrój. To jednak się nie udało, bardziej zdradza on część tajemnicy, która winna trzymać czytelnika w napięciu i która Luce, główną bohaterkę, doprowadza do rozpaczy. Miłość, miłość nieszczęśliwa, to główny temat powieści. Choć należałoby raczej powiedzieć, że większą części książki Kate poświęciła na przedstawianie, kolejnych nieudanych prób związania się Luce z Danielem¹⁾. Oprócz tego autorka opisuje codzienne życie uczniów poprawczaka, który jest główną areną wydarzeń z książki. Jest to smutne, szare, odcięte od świata miejsce. Stanowi ono jednak tylko dodatek, tło, podobnie jak elementy fantastyczne, które wydają się być szczególnie niedopracowane.

Największy zawód, jaki mnie spotkał podczas lektury, to sposób przedstawienia aniołów. A raczej należałoby powiedzieć, że poza doczepieniem im skrzydeł i nadaniu nienaturalnej sprawności fizycznej niczym od ludzi się nie różnią. Trudno też uwierzyć, że istoty, które na ziemi spędziły już setki czy tysiące lat, nie mają lepszego zajęcia niż chodzenie na lekcje do szkoły. Kate anioły obdarzyła mentalnością nastolatków, w negatywnym tego słowa znaczeniu.

Dopiero pod koniec książki autorka zaczyna wplatać w całą historię nadprzyrodzone elementy. „Upadli” poza swym romansowym wątkiem, opowiadają o odwiecznej walce dobra ze złem. I oczywiście cała ta walka zagraża istnieniu Ziemi. Ten motyw może nie byłby najgorszym rozwiązaniem, gdyby wraz z obyczajowym wątkiem nie tworzył ckliwej papki, której dorosły czytelnik raczej nie strawi. Najlepszy epitet, jaki przyszedł mi do głowy, by opisać fabułę to: naiwna.

Na początku zaznaczyłem, że różnica między powieścią Meyer a Kate, to wykorzystanie dla celów fabularnych innej istoty nadprzyrodzonej. To co jeszcze odróżnia „Upadłych” od „Zmierzchu” to inne podejście do przemocy czy używek. Luce, Daniel czy Cam pójdą na imprezę i wypiją szampana, przemoc w książce nie jest też czymś, czego postacie się brzydzą i niechętnie stosują. Może się to wydawać mało istotnym szczegółem, ale owa niechęć do tych elementów stanowi jedną z cech rozpoznawczych cyklu Meyer.

Trudno wskazać jakieś większe pozytywy powieści Lauren Kate, na pewno nie są nimi, ani kreacja bohaterów, ani dwa czy trzy udane opisy miejsc, które można odwiedzić w poprawczaku. „Upadli” to książką, w której podczas lektury starałem się doszukać czegoś dobrego. Kilku szczegółów, które można pochwalić. I zostaje na sam koniec z wrażeniem, że jedynym pozytywem recenzowanej powieści jest fakt, że zamiast wampirów mamy anioły. Nie można jednak zapominać, że odbiorcy, do których adresowana jest książka, mają zupełnie inne wymagania i pewnie będą zadowoleni z lektury. „Upadli” zdają się być właśnie „Zmierzchem” dla aniołów.

---

¹⁾ Daniel to intrygujący przypadek, został tak sportretowany przez autorkę, że trudno stwierdzić, czy ma on jakieś cechy poza fizycznymi.