Terry'ego Pratchetta nikomu przedstawiać nie trzeba, tak samo i Świata Dysku, miejsca w którym wszystko może być niczym, a nicość jest różowa.

Gdzieś pośród gwiazd, planet i setek innych śmieci dryfuje sobie Żółw. Nie jest to pierwszy z brzegu błotniak, którego można znaleźć w co drugim akwarium - to Wielki A'tuin, najstarszy i największy ze wszystkich żółwi wszechświata. Na jego grzbiecie stoją cztery słonie, a na nich spoczywa Dysk - najniezwyklejszy i najbardziej pokręcony ze wszystkich światów. Lecz największą zagadką, którą od wieków zajmują się uczeni, czarodzieje i cała reszta magicznych wapniaków, jest cel podróży Żółwia. Zwłaszcza, że ostatnio zauważono jakąś dziwną, czerwoną i bardzo nieprzyjemną gwiazdę, a Wielki A'tuin zdaję się być na kolizyjnej...

Wśród tych zagadek wielkiego świata, a nawet rzec można w samym ich centrum, znajdują się: Rincewind - najżałośniejszy mag w historii Dysku i Pierwszy Turysta Dysku - nieustraszony (albo zbyt głupi, żeby się bać) Dwukwiat, wraz ze swoim Bagażem - chodzącym kufrem wykonanym z drzewa myślącej gruszy. Jedynym (prócz Dwukwiata) problemem Rincewinda jest zaklęcie, które dawno temu, kiedy był jeszcze studentem Niewidocznego Uniwersytetu, wskoczyło do jego głowy i od tej pory nie chciało jej opuścić. To zaklęcie jest jednym brakującym z ośmiu znajdujących się w Octavo, księdze pozostałej po stworzeniu Dysku. Tylko wypowiedzenie wszystkich zaklęć może wyjaśnić wielką zagadkę wędrówki Żółwia i uratować Dysk przed zagładą. A że sam Rincewind rady by sobie nie dał, towarzyszy mu jeszcze największy bohater Dysku, sam Cohen Barbarzyńca, choć ostatnio będący trochę bez formy i pozbawiony paru przednich zębów. A czasu coraz mniej i najbardziej nieudany mag Dysku musi działać szybko, postępując wbrew swojej jedynej w miarę rozsądnej myśli "Kto wcześnie się z łóżka zbiera, ten wcześnie umiera."

W "Blasku fantastycznym" Pratchett po raz kolejny (a raczej pierwszy) pokazuje, że jest niezrównanym humorystą. Mimo, że książka dla starych wyjadaczy serii o Świecie Dysku może wydawać się nieco wtórna, to cały czas pełno w niej tego swoistego stylu i pokręconego klimatu. Bo książki Pratchetta nie są dla normalnych ludzi. Żeby je zrozumieć, nie wystarczy patrzeć na świat przez różowe okulary. Trzeba go także postrzegać różowym mózgiem i słyszeć różowymi uszami... i dla takich właśnie ludzi jest "Blask..."