Robin Hobb chyba nie potrafi zawieść czytelników. „Wyprawa Błazna” to już ósma powieść (i druga część najnowszej trylogii), w której autorka w gruncie rzeczy opowiada o tym samym. O przyjaźni, miłości i poświęceniu. Używa do tej opowieści tego samego „zestawu” bohaterów. I nadal nie ma w tym fałszywej nuty. Ani zmęczenia, czy poczucia powtarzalności. Gdyby się okazało, że po tej trylogii autorka planuje pisać kolejną – nie byłbym zdziwiony, ani zmartwiony.

Historia rozpoczyna się tuż po wydarzeniach z części poprzedniej (lub równolegle z nimi). Mimo to akcja rozwija się powoli. Wydarzenia gwałtownie nie przyspieszają. Choć były ku temu podstawy. Czytając powieści autorki poświęcone Błaznowi i Bastardowi, trzeba jednak pamiętać, że wszystko ma tu swój określony rytm, czas i miejsce. Mimo porwania córki Bastarda, wyprawa ratunkowa nie rusza natychmiast. Zanim do tego dojdzie, bohaterowie muszą zmierzyć się z mniejszymi i większymi przeciwieństwami – głównie na dworze królewskim, rozwiązać niektóre intrygi, zgłębić kilka tajemnic. A kiedy już ruszają w drogę, robi się jeszcze bardziej interesująco. Szkoda tylko, że akcja urywa się w momencie, który można nazwać cliffhangerem. Z punktu widzenia całości historii zaprezentowanej w tej powieści, można napisać, że przez większość czasu fabuła bardzo powoli nabiera rozpędu. I kiedy już osiąga pewien dynamiczny poziom, kończy się i trzeba czekać na finałowy tom. To nie jest jakąś szczególną wadą. Powtórzę: w tych opowieściach nie chodzi o szybką akcję i to wiadomo od początku.

„Wyprawę Błazna” wyróżnić należy za to, że potrafi zaskoczyć bogactwem świata. To ósma powieść w tym „cyklu”. Bardzo obszerna. Poprzednie również takie były. A autorka poświęciła w nich mnóstwo miejsca na budowę świata. I zaskakujące jest to (spoglądając choćby na mapki), jak wiele jeszcze Robin Hobb potrafi przed czytelnikiem odkryć, wykreować. Tak samo mogło się wydawać, że o kilku kluczowych postaciach (łącznie z Bastardem i Błaznem) sporo już wiadomo. Mimo to i na tym polu autorka odkrywa przed czytelnikami nowe tajemnice i zaskakuje, rzucając nowe światło na, wydawałoby się, już znane z przeszłości wydarzenia. Chyba właśnie dlatego tak wysoko cenić należy twórczość autorki. Jest bogata, zarówno na poziomie budowy świata, jak i psychologii postaci, zaskakuje kreatywnością i urzeka stylem opowieści. Przy tym jest również w pewien sposób oryginalna (co dotyczy jej wszystkich trzech trylogii) na tle fantasy dostępnej na rynku. Jednak, poza wszystkim, to idealna czytelnicza recepta na stres. Zapewnia wiele godzin relaksu.