Na jakich polach działa Korporacja Somnium? Nikt nie ma pewności, jednak istnieją poszlaki wskazujące między innymi: metafizykę, nanotechnologię, nieśmiertelność, światy równoległe, klonowanie i kontrolę umysłów.

Nie wiadomo, kto jest w zarządzie Korporacji, ani gdzie ukrywa się – jeśli istnieje – jej dyrektor generalny. Brak też danych na temat siedziby, aktywów czy wysokości kapitału.

Tak naprawdę jedynym śladem istnienia ww. przedsiębiorstwa jest zbiór siedmiu opowiadań Dawida Kaina, zatytułowany “Wszystkie grzechy korporacji Somnium”. Mamy jednak podstawy przypuszczać, że takiego autora nigdy nie było, a sama książka to dzieło pracowników Korporacji bądź jej przeciwników. Wydawca nie potrafi wytłumaczyć, skąd wziął się maszynopis zbioru, ani kto płaci mu za ukrywanie prawdy.

Dawid Kain

prozaik, scenarzysta, okazjonalnie tłumacz i redaktor. Pod własnym nazwiskiem – Marcin Kiszela – pisał scenariusze gier video (Get Even, The Beast Inside, Unholy), tłumaczył uznane bestsellery (mi.in. Siedem minut po północy, Silos, Pieśń Krwi, Głowa pełna duchów), a także wydał powieść Ostatni Prorok (2018). Wśród fanów fantastyki i grozy znany jest jednak przede wszystkim jako Dawid Kain. Pod tym pseudonimem opublikował w latach 2004-2017 niezliczoną ilość opowiadań, często łączących psychologiczny horror z science-fiction. Ma na koncie sześć dobrze przyjętych powieści: Prawy, lewy, złamany (2007), Gęba w niebie (2010), Za pięć rewolta (2011), Punkt wyjścia (2012), Kotku, jestem w ogniu (2014), Fobia (2016) oraz Oczy pełne szumu (2018).

Wydawnictwo: Wydawnictwo IX
Data wydania: 1 Sierpień 2020
Oprawa: miękka
Format: 125×195 mm
Liczba stron: 140
Cena: 27,00 zł



August Derleth po śmierci H.P. Lovecrafta postawił sobie za główny cel wydanie całej twórczości swojego korespondencyjnego przyjaciela. To właśnie on, pełen determinacji, przedstawił wstępny projekt oficynie Charles Scribner’s Sons, a gdy ta odrzuciła pomysł, zamiast się poddać, założył wraz z Donaldem Wandreiem wydawnictwo Arkham House, które miało wkrótce stać się instytucją kultową. Derleth zatroszczył się w niej nie tylko o godne wydanie dzieł Lovecrafta, ale też do końca swojego życia podsycał zainteresowanie czytelników twórczością i osobą Samotnika z Providence. To dzięki Arkham House znamy nie tylko utwory Lovecrafta, ale też jego listy i eseje. Dzięki Arkham House ukazały się w formie książkowej opowiadania innych twórców z kręgu mitologii Cthulhu, którzy z biegiem czasu współtworzyli ją i rozwijali.

„Maska Cthulhu” to zbiór sześciu opowieści z pogranicza horroru i fantasy, z których część pierwotnie ukazała się w magazynie „Weird Tales” (w latach 1939-1953), a ostatecznie zostały zebrane w całość w 1958 roku. Pierwsze z nich, „Powrót Hastura” powstało w oparciu o notatki pozostawione przez samego Lovecrafta, a kolejne, opowiadając historię nieszczęśników, którzy zetknęli się z przerażającą mocą Cthulhu, rozwijają w fascynujący sposób koncepcje panteonu Przedwiecznych.

August William Derleth

(24.02.1909 r. – 04.07.1971 r.)

amerykański pisarz, założyciel Arkham House, zapamiętany przede wszystkim jako pierwszy wydawca książek H.P. Lovecrafta, którego był wieloletnim korespondentem i przyjacielem. Stworzył termin „mitologia Cthulhu”, aby uporządkować i opisać świat mrocznej wyobraźni Samotnika z Providence. Napisał wiele historii opartych na fragmentach i notatkach pozostawionych przez Lovecrafta, a samego siebie nazywał jego „pośmiertnym współpracownikiem”.

Wydawnictwo: Wydawnictwo IX
Data wydania: 1 Sierpień 2020
Oprawa: miękka
Format: 125×195 mm
Liczba stron: 210
Cena: 27,00 zł

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shedao Shai - 14:37 26-07-2020
Zamówiłem obie. Brzmią ciekawie.

lordofthedreams - 15:10 26-07-2020
O, weszli na wyższy poziom i ładne okładki zaczęli robić :)

Janusz S. - 17:23 26-07-2020
Rzeczywiście, okładki ciekawe i w fajnej stylistyce. Zawartość mnie chyba jednak nie zainteresuje.

Tigana - 22:42 26-07-2020
Miałem kilka podejść do prozy Kaina, ale się odbiłem. Dla mnie był to przerost formy nad treścią, może coś się teraz zmieniło

Janusz S. - 12:17 27-07-2020

Tigana pisze:Miałem kilka podejść do prozy Kaina, ale się odbiłem. Dla mnie był to przerost formy nad treścią, może coś się teraz zmieniło

ja chyba tylko jedno - jakieś opowiadania w "Fantazmatach" (?) i też nie wspominam ich miło. Może w powieściach jest lepszy?

Tigana - 12:24 27-07-2020
Żeby nie było, że tylko narzekam i krytykuje - „Opus Magnum” Dawida Kaina (z "Dziedzictwa Manitu") - to mi się kiedyś spodobało, ale fabuły nie pamiętam.