Niebezpiecznie jest za bardzo się zapatrzyć…
Planetoidy w układzie gwiazdy Lévie. Wypadek zmusza holownik „Sagittarius” do schronienia się na jednej z nich. Zapasów tlenu nie starczy jednak dla wszystkich. Izmir Predú poświęca się, by reszta załogi holownika przeżyła.
Do jego grobu na zimnej, pozbawionej atmosfery planetoidzie ciągną pielgrzymki. Czy naprawdę zdarzają się tam cudowne uzdrowienia? Jeden z ozdrowieńców funduje na grobie Izmira Katedrę. Katedry się nie buduje, lecz sadzi; Katedra rośnie, dojrzewa, rozkwita.
Coś lub ktoś wpływa na kod żywokrystu Katedry i trajektorię roju planetoid. Wysłany na Izmiraidy ksiądz Pierre Lavone ma rozstrzygnąć kwestię świętości i cudów Izmira Predú oraz odkryć tajemnicę Izmiraid – zanim planetoidy razem z Katedrą przepadną na wieczność w pustce międzygwiezdnej…
Na podstawie opowiadania Jacka Dukaja powstał film Tomasza Bagińskiego nominowany do Oscara. Ale znana oscarowa animacja pokazuje jedynie ostatnie sceny, dlatego warto przeczytać książkę, aby samemu spróbować rozwikłać tajemnice planetoid, Katedry i żywokrystu.

„Unoszę głowę i przed oczyma mam kosmos. Rorschachowe wyciemnienia mgławic, rzekę Drogi Mlecznej, delikatne kwiaty gwiezdnych gromad, srebrny piasek odległych galaktyk, kwazarów, zgrzytliwe świetlne staccato pulsarów… A umysł to chłonie, obraca, organizuje, nazywa formy. Pierwsi kosmonauci, powracając z orbity, często mówili o doświadczeniu mistycznym. Dane im było obcować pośrednio z wysoką transcendencją. Kosmos – Katedra – oddziałują w ten sam sposób”.
(fragment tekstu)

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 14 Grudzień 2017
ISBN: 978-83-08-06455-9
Format: 123x194 mm

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Janusz S. - 13:30 03-12-2017
Szkoda, że JD nie wydaje niczego nowego a zamiast tego dostajemy odgrzewane kotlety lub efekty uboczne translatorskiego hobby autora. Fajna okładka, dziwaczne rozmiary książki (niby pocket, ale trochę większe?), nie pasuje do serii. Taka zapchajdziura, żeby nie zapomnieć o najlepszym polskim autorze SF.

Shedao Shai - 17:51 03-12-2017
Ciężko się nie zgodzić z Januszem.

ASX76 - 19:53 03-12-2017
Po co się męczyć, skoro znowu można zarobić na tym samym?

Janusz S. - 13:17 04-12-2017

ASX76 pisze:Po co się męczyć, skoro znowu można zarobić na tym samym?

Nie wydaje mi się, żeby w przypadku JD akurat o to chodziło.

ASX76 - 14:15 04-12-2017
Nie zamiary, lecz czyny się liczą... ;)

Ziuta - 15:27 04-12-2017
O, wczoraj zastanawiałem się, czy nie zrobić listy utworów, które dukaj wypuścił w ostatnich latach :)
Rzeczywiście nie ma tego dużo. Po "Królu bólu" mieliśmy "Starość aksolotla", "Portret nietoty" (opowiadanie w antologii Powergraphu), "Science Fiction" (kolejny Powergraph), "Pierwocinę" (dwie strony w NF 1/2016), a ostatnio "Vrtko" (80 stron w newsweekowej antologii "Ojciec").
Do tego dochodzą eseje.

Bronsiu - 20:41 04-12-2017

Ziuta pisze:"Portret nietoty" (opowiadanie w antologii Powergraphu)

Świata Książki. Pomieszałeś dwie podobne antologie.

Ziuta - 22:33 04-12-2017
Faktycznie, moja wina :-D