Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Dove - 19:40 21-07-2006
Wywiad jest spaprany i jest to niestety winą Mistrza. Nieskrywana niechęć do rozmowy, zgryźliwa ironia i chwilami jawne lekceważenie interlokutora (i czytelnika!!!) wzbudzają co najmniej zdumienie. Jakkolwiek twórczość Sapkowskiego każdy fantasta powinien wyssać z mlekiem (fantastycznej) matki, to jednak nie starcza już Mistrzowi formy na normalną rozmowę. Prawdą jest, że Bereś jest miejscami dociekliwy (ale nie nachalny!), popada w niezliczone dyresje, irytująco idealizuje pracę pisarza, nie jset to jednak powód, by go niegrzecznie zbywać, opieprzać bądź w całości lekceważyć stawiane pytania.Sapkowski łaskawie udziela odpowiedzi jedynie na te pytania, które go nie irytują, nie męczą, nie śmieszą i nie doprowadzają do - częstokroć - nieuzasadnionej pasji. Niestety wyłania sie z wywiadu obraz Mistrza niezbyt pozytywny:gburowaty, jadowicie ironiczny, nadęty ponurak z pretensjami do wszytstkich, którzy nie posiedli choć części tajemnej wiedzy o misterium literatury, którego depozytariuszem jest on sam. Kim trzeba być, żeby Mistrz łaskawie zgodził sie udzielić wywiadu nie okraszonego wybuchami złego humoru, nieskrywanej irytacji, ironicznego puszczania oczka "zza kadru" do czytelnika: "Ech, co za dureń z tego profesorka, a jaki nudziarz, co nie? Kiedy wreszcie się ode mnie odpieprzy i pójdzie w cholerę?" Beresiowi udaje sie wyciągnąć podstępem i obłaskawianiem nieco ciekawych spraw, ale przypomina to łowienie ryb w przeręblu, który co chwila zamarza. Wywiad przeczytałem jednym tchem, ale do dziś się zastanawiam z przewagą jakiego odczucia zamknąłem książkę:niedosytu czy niesmaku.