Jak wyglądałby nasz świat, gdyby w pełnym burzliwych wydarzeń XX wieku naprawdę żyli superbohaterowie i łotry o nadludzkich możliwościach?

Czterdzieści lat po pojawieniu się wirusa dzikiej karty Światowa Organizacja Zdrowia postanawia wysłać misję złożoną z asów, dżokerów, polityków i dziennikarzy. Misja zbada, jak kraje radzą sobie z wirusem, który zmienił oblicze ludzkości. Ekipą kieruje Gregg Hartmann, senator o prezydenckich aspiracjach, ukrywający w rękawie niebezpiecznego asa. Towarzyszy mu grupa, w której skład wchodzą niektórzy z najpopularniejszych bohaterów serii – doktor Tachion, asowie Sokolica i Złoty Chłopiec oraz dżokerzy Poczwarka, Troll i Ojciec Kałamarnica. Od dżungli Haiti i Peru po burzliwą scenę polityczną Egiptu, od klasztoru w Japonii po ulice największych metropolii Europy bohaterowie ujrzą wiele niezwykłych rzeczy. Niektórym dzikim kartom oddaje się cześć jako bogom, a pewne wydarzenia wydają się spełnieniem przepowiedni sprzed stuleci, która wywrze trwały wpływ na przyszłość całego świata…

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Cykl: Dzikie Karty
Tytuł oryginału: Aces Abroad
Data wydania: Maj 2016
ISBN: 978-83-7785-315-3
Oprawa: miękka
Format: 140×205mm
Liczba stron: 744
Cena: 45,00 zł
Rok wydania oryginału: 1988
Tom cyklu: 4

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Janusz S. - 13:02 16-05-2016
Podstawa planowanego sukcesu tej antologii to wywalenie nazwiska Martina na pół okładki, chociaż nie napisał on ani kawałka tekstu (nie liczę ewentualnych wstępów, posłowi itp.). Muszę przyznać, że takie praktyki marketingowe odrzucają mnie od książek. Prawdziwy wykaz autorów: Stephen Leigh, John J. Miller, Leanne C. Harper, Kevin Andrew Murphy, Gail Gerstner-Miller, Walton Simons, Edward Bryant, Lewis Shiner, Carrie Vaughn, Victor W. Milán, Melinda M. Snodgrass, Michael Cassutt. Same gwiazdy. Np. taka pani Vaughn znana choćby z hitu pod tytułem "Wakacyjne noce Kitty" czy jakoś podobnie. Nie słyszeliście? Jak to możliwe?
Możliwe jest też oczywiście, że kogoś z autorów krzywdzę tą opinią, ale nie zmienia to faktu, że takie machloje okładkowe są zniechęcające. W pierwszych dwóch tomach były chociaż jakieś kawałki Martina (był też choćby Williams i Żelazny).

Shadowmage - 13:29 16-05-2016
I owszem. Chociaż, żeby oddać sprawiedliwość, to są to przedruki oryginalnych okładek. A część z nich (chyba) powstało w czasach, kiedy nazwisko Martina nie było jeszcze aż takim magnesem.

nosiwoda - 15:34 16-05-2016
O, Lewis Shiner!

jmpiszczek - 22:23 16-05-2016
Akurat ta okładka pochodzi z wydania z 2015 roku (pierwsze było w 1988)