Jedenastoletni Samuel Johnson i jego nieodłączny jamnik są świadkami tajemniczego seansu magii, który w przedziwny sposób zbiegł się w czasie z uruchomieniem wielkiego akceleratora cząstek. Oba te zdarzenia zostają wykorzystane przez demony do uchylenia wrót dzielących Ziemię od Piekła i przedostania się do świata śmiertelników. Od tego momentu rozpoczyna się samotna walka Samuela z rozpoczynającymi inwazję hordami wrogich demonów i desperacka próba przekonania dorosłych, że bliski koniec świata nie jest wytworem jego bujnej wyobraźni. Historia, która na pierwszy rzut oka wydaje się straszna, w rzeczywistości jest bardzo śmieszna i roi się od żartów, śmiesznych dygresji i dowcipnie opisanych ciekawostek z pogranicza fizyki i filozofii.
Kolejna powieść dla nastolatków napisana przez autora pięknej „Księgi rzeczy utraconych”, którą z przyjemnością przeczytają także dorośli.

Wydawnictwo: niebieska studnia
Tytuł oryginału: The Gates
Data wydania: Listopad 2011

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Tigana - 17:17 17-08-2011
"Księgi rzeczy utraconych" bardzo mi się podobała, ciut ją Gaimanem było czuć. Tutaj nie wygląda to zbyt dobrze.

Shadowmage - 17:46 17-08-2011
Tak, to była niezła książka, chociaż z Gaimanem m się nie kojarzyła.

Tigana - 17:52 17-08-2011

Shadowmage pisze:Tak, to była niezła książka, chociaż z Gaimanem m się nie kojarzyła.

A mnie ciut klimatem z "Gwiezdnego pyłu" i "Księgi cmentarnej".

Shadowmage - 17:54 17-08-2011
Ale to tylko na poziomie nieco baśniowej konwencji. Bliżej już było moim zdaniem do "Lasu ożywionego mitu" Holdstocka.

Dawidek - 18:42 17-08-2011
"Księgi rzeczy utraconych" miała to do siebie, że nie bardzo wiadomo było do kogo jest adresowana. Dla dorosłych zbyt dziecinna, dla dzieci zbyt dorosła... Ale, że moje wewnętrzne dziecko nie umarło, podobała się

Tigana - 18:44 17-08-2011
Tylko, że jak nie wiadomo do kogo to się okazuje, ze nie trafia w żaden target. W efekcie skrajnie różne opinie o tej książce.

Rheged - 17:00 18-08-2011
Dziwię się tezom, że nie bardzo wiadomo do kogo była "Księga rzeczy utraconych" adresowana. No, ale ja w ogóle nie znoszę słowa target i konieczności owego targetu szukania. Literatura to literatura - byle by się broniła. "Księga rzeczy utraconych" nie tylko się broniła, ale była znakomita. Fantastyczna zabawa bajką i baśnią zarazem, podana w okrutnym sosie (choć to żadna nowość, jest sporo takiej literatury). Smaczna, buntownicza. Czekam więc na kolejnego Connolly'ego.