Inspektor Misato Inoue podąża śladami handlarza ludźmi i bestialskich mordów. Krok za krokiem pogrąża się w świecie pradawnych wierzeń i okrutnych kultów Mikronezji. Ale dawno temu zabójcy jakuzy zostawili w płonącym domu małą dziewczynkę, więc w gruncie rzeczy Misato Inoue szuka tylko zemsty. Nie wie jeszcze, że w jej cieniu skrywa się tajemniczy cudzoziemiec – Gaijin. A on prowadzi zupełnie inną grę.
Eve Namura jest zwykłą studentką, która podejmuje jedną złą decyzję – jako wolontariuszka wyjeżdża do Somalii. Tam odkrywa o jeden sekret za wiele i odtąd musi uciekać. I nigdzie, ani w rozdartej wojną domową Afryce, ani na ulicach Berlina, nie jest już bezpieczna. Jedyną osobą, której może zaufać, jest nieznajomy – Adam Worthington. Choć może on jest dla niej najgroźniejszy z nich wszystkich.
Ale takie rzeczy nie zdarzają się przecież zwykłym ludziom.
Może dlatego Eve Namura miewa dziwne sny.
Sny o zatopionym mieście.

Wydawnictwo: Runa
Data wydania: III kwartał 2011
ISBN: 978-83-89595-79-9
Oprawa: miękka
Format: 125×195 mm

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shadowmage - 16:36 12-07-2011
Mało fantastycznie to wygląda, ale może być niezła przygodówka.

A poza tym nadal się zastanawiam dlaczego w opku z Księgi Wojny są ćmy jastrzębie, a nie zawisaki. Autorze, czytasz to może?

Marcin Welnicki - 23:04 12-07-2011
Autor czyta

Nie jestem lepidopterologiem, ale wydawało mi się, że ćmy jastrzębie (hawk moths) zamieszkują ten obszar Afganistanu. Dodatkowo, tytułowe księżycowe ćmy to inny gatunek. Jeśli coś pokręciłem, to proszę daj znać.

A co do Testamentu Damoklesa - jego akcja toczy się w tym samym świecie, co opowiadanie z Księgi wojny, więc zapewniam Cię, że będzie bardzo fantastycznie.

Shadowmage - 08:02 13-07-2011
Chodziło mi tylko o to, że hawk moths to nazwa rodziny ciem - u nas nazywają się one zawisaki (też w poście powyżej walnąłem błąd z rozpędu) Też niektóre (chociaż nie wiem czy mamy wspólne gatunki z Afganistanem) u nas występują.
W sumie to bez znaczenia, ale amatorsko trochę się motylami zajmuję i mnie to zdziwiło

Marcin Welnicki - 09:21 13-07-2011
Rzeczywiście zawisaki; ale to strasznie wygląda w zdaniu W każdym razie mogłem doprecyzować - i teraz już wiem do kogo się w takich sprawach zwracać

Shadowmage - 09:49 13-07-2011
Polecam się na przyszłość, chociaż nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek motylowe wątki ci się w twórczości pojawią

Marcin Welnicki - 12:58 13-07-2011
Prawdę mówiąc, w pewien sposób już zdołały się pojawić - w opowiadaniu "Worthington" z SFFiH 06/11 - więc nie wykluczałbym kolejnych wątków; motyle są bardzo interesujące i relatywnie mało wyeksploatowane w fantastyce (w przeciwieństwie np. do pająków )

malakh - 09:14 14-07-2011
Jesteście dziwni;p

Mały_czołg - 10:06 15-07-2011

Marcin Welnicki pisze:(...)motyle są bardzo interesujące i relatywnie mało wyeksploatowane w fantastyce (w przeciwieństwie np. do pająków )

Pytanie czy da się coś ciekawego wykrzesać z lekkoduchów wtranżalających pyłek (w porównaniu do czatujących drapieżców bezwzględnie pożerających swoje bezradne ofiary tudzież potrafiących odpowiednio pociągać za sznurki/szarpać za struny).

Shadowmage - 10:16 15-07-2011
Nektar, nie pyłek
Bardziej mroczne od motyli są ćmy. Taka Zmierzchnica trupia główka na przykład (nota bene - też zawisak)

Marcin Welnicki - 01:32 16-07-2011
@Mały_Czołg
Niektóre gatunki motyli są trujące - buszmeni pokrywali ich jadem groty strzał. Niektóre motyle nie mają otworów gębowych i żyją tylko na rezerwach zgromadzonych na wcześniejszym etapie życia. Jeśli idzie o ćmy, to np. do dziś nie wiadomo, czemu ciągnie je do światła.

Motyle nie muszą być lekkoduchami - do dziś pamiętam złowieszcze motyle/ćmy z "Ponad krainą cieni".