Nagata, Linda - "Czerwień. Misja Brzask"

Wydawnictwo: Rebis Cykl: Czerwień Tytuł oryginału: The Red. First Light Tłumaczenie: Mirosław P. Jabłoński Data wydania: Sierpień 2016 ISBN: 978-83-8062-002-5 Oprawa: miękka Format: 132x202 Liczba stron: 416 Cena: 34,90 zł Rok wydania oryginału: 2013 Tom cyklu: 1

Autor: Roman Ochocki
Dodano: 2016-10-18 14:09:11

Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Janusz S. - 15:05 18-10-2016
"Udany początek"? "...świetna powieść"? Jak dla mnie "Czerwień" to przede wszystkim jedno wielkie rozczarowanie. Główny zonk opisał już (niezwykle taktownie i delikatnie) recenzent, więc napiszę bardziej wprost - w książce, oprócz tego co opisano na okładce, jest tylko jedna akcja na 30 ostatnich stronach. Resztę streszczono w blurbie, co jest niechybnie objawem głupoty, ale nie tylko polskiego wydawcy, bo w oryginale opis okładkowy był taki sam. Recenzent był też uprzejmy pominąć zadziwiający mechanizm budowania napięcia w fabule, polegający na tym, że go nie ma. Cudownym zrządzeniem losu główna zagadka rozwiązuje się sama. Nie ma podejrzeń, dziesiątek hipotez, nie ma śledztwa, obaw, nie ma fałszywych tropów, ot tak po prostu główny bohater usiadł sobie i wszystkiego się domyślił na którejś stronie. Było to boleśnie głupie. Kolejny zgrzyt to tenże główny bohater, głębią uczuć przypominający pralkę automatyczną Polar. Urwało mu nogi. Cóż, zdarza się. Wystrzelali mu pół oddziału - shit happens. Tajemnicza SI wysysa mu mózg i zsyła dziwne przeczucia. Ziewanko.
No i wreszcie tło ekonomiczne. Pani Nagata jest chyba pacyfistką, bo producenci uzbrojenia stanowią u niej litą masę żądnych zysku monstrów, czyhających tylko by kogoś wymordować lub rozpętać jakąś wojenkę. Być może w przerwach, któryś z nich pracuje nad obronnością kraju, ale o tym nikt się nawet w książce nie zająknął.

Spriggana - 15:15 18-10-2016
O ile pamiętam to jest powiedziane wprost że nie reaguje, bo wszczepka tłumi mu stres i inne niepożądane objawy.

Janusz S. - 17:27 18-10-2016
Wtedy jak nie ma wszczepki też nie reaguje. Albo inaczej, reaguje - pragnie wszczepki.

romulus - 18:25 20-10-2016
Trochę przesadzasz. Oczywiście, opis na okładce to spoilerowa wtopa, ale co do tła powieści nie ma jeszcze podstaw narzekać. Chyba że w drugiej części autorka nie pójdzie dalej i nie rozwinie nieco wątków politycznych. Ale chyba nie da się tego uniknąć, biorąc pod uwagę zakończenie. A odnośnie tych korporacji - iluż pisarzy robiło ze wszystkich wrogów publicznych? Dukaj ("Czarne oceany"), Morgan ("Modyfikowany węgiel"), tak na szybko mi przychodzą do głowy. Rozdrabnianie się, że niektóre wspomagają obronność nie ma sensu. Bo i tak żadna nie robi tego za darmo, ani z patriotyzmu. :) Tylko dla kasy i wpływów a walki o kontrakty rządowe to brudna gra od zawsze.

Janusz S. - 09:33 21-10-2016
To że nawzajem uważamy, że druga strona dyskusji "trochę przesadza" to zdaje się jest podstawa dyskusji, więc OK. Z Dukajem to zdaje się Ty nieco przesadzasz, bo u niego obraz korporacji i ich działań był znacznie bardziej skomplikowany niż u Nagaty i twierdzenie, że ze wszystkich robił wrogów publicznych akurat do "Czarnych oceanów" nie całkiem pasuje. Morgana pamiętam mgliście, więc się nie wypowiadam, ale wierzę na słowo. Nawet jednak gdyby to zjawisko było rzeczywiście powszechne, to chciałem zauważyć, że powszechność występku nie usprawiedliwia jego ohydy.
Fundamentalnie nie zgadzam się, że wspomniane "rozdrabnianie się" jest bez sensu. Wręcz jestem zdumiony, że szanowany przez mnie recenzent jest w stanie wygłaszać bez zawstydzenia tego typu opinie. Szczegółowość, drobiazgowość, dokładność przedstawiania zagadnienia świadczą zwykle o znajomości danego tematu i rzetelności przygotowania autora (już sobie wyobrażam jak wyglądałoby choćby takie "Ślepowidzenie" gdyby Watts nie był maniakalnie drobiazgowy). Jak autor na czymś się nie zna to zwykle stosuje uproszczenia takie jak Nagata. Inną rzeczą jest czy autor potrafi swoją wiedzę dobrze wmontować w fabułę, tak by wszyscy nie poumierali z nudów. Dukaj jakoś potrafi. Może Nagata też nie potrafi więc ucieka w uogólnienia? To, że każda firma działa przede wszystkim dla zysku z pewnością jest prawdą. Pogląd, że firmom nie zdarza się w czasie walki o zysk postępować przyzwoicie i mieć wyłącznie najniższe motywacje dziwnie mi przypomina obraz kapitalistycznych potworów malowany w czasach komunistycznej propagandy.

nosiwoda - 09:35 21-10-2016

Janusz S. pisze:Pogląd, że firmom nie zdarza się w czasie walki o zysk postępować przyzwoicie i mieć wyłącznie najniższe motywacje dziwnie mi przypomina obraz kapitalistycznych potworów malowany w czasach komunistycznej propagandy.

Firmom się nie zdarza. Ludziom w tych firmach się zdarza, ale zwykle są za to karani pod koniec roku obrachunkowego i już więcej tego nie robią. Np. dlatego, że już nie są w danej firmie.

Janusz S. - 12:05 21-10-2016
No to pozostaje nam czekać na kolejną rewolucję. Miejmy nadzieję, że nie komunistyczną.

romulus - 09:18 22-10-2016
Prawda, może i ja trochę przesadzam. :) Ale rzecz w tym, że autorka - sądząc po części pierwszej - w tej trylogii stawia na coś innego: akcję i przygodowość. Również wolałbym, aby autorka odpuściła trochę akcji, zmieniła perspektywę fabuły dając "głos" innym postaciom i rozbudowała świat. Przyjdzie się przekonać w części drugiej. Z oczywistych względów (druga część trylogii), zdefiniuje ona w znacznej części całość.

Janusz S. - 10:43 22-10-2016
Optymista. Z mojego doświadczenia wynika raczej, że drugie tomy to zwykle te części trylogii, w których autorki/autorzy nie wiedzą co począć i akcja rozłazi się bezsensownie we wszystkie strony a na pogłębienie czegokolwiek jest już za późno. W "Czerwieni" tak naprawdę najbardziej wkurzyło mnie to, że wszystko było od początku wiadomo. I nie tyle chodzi mi tylko o bezsensowny opis na okładce, ale także o nienaturalną łatwość z jaką główny bohater wszystkiego się domyślił. Zero napięcia, niewiele przyjemności z lektury.

Komentuj