Natknąłem się na tę książkę podczas jednej z moich licznych wypraw do księgarni. Po wejściu do budynku zacząłem się rozglądać, aż tu mój wzrok padł na książkę polskiej autorki. Jako że mam w zwyczaju kupowanie polskich produktów, od razu zakupiłem owe dzieło.

Niestety, tym razem hasło „dobre, bo polskie” nie sprawdziło się. „Magiczny pierścień” nie jest książką, którą czyta się z zapartym tchem, ba, trudno czytanie w ogóle dokończyć. Autorka tego „dzieła” starała się nadać mu atmosferę tajemniczości. Możliwe, że chciała dobrze, ale według mnie zupełnie jej nie wyszło – choć nie to aż tak mnie odpychało od książki. A były to mianowicie dwie scenki: pierwsza wydarzyła się w posiadłości niejakiego Baaxa, gdy jego służący wyskoczył ze strzelbą. Nie wiem jak inni, ale ja nie za bardzo przepadam tego rodzaju bronią w książkach fantasy, tzn. bardziej preferuję miecze, piki, topory, etc. Jednakże ta strzelba to nic w porównaniu ze scenką, która wydarzyła się pod koniec książki. Bohaterowie po długiej wędrówce (pragnę nadmienić, że główne postacie tej książki podróżują z jednego miejsca do drugiego przez całą książkę, co nie za bardzo podnosi ogólną ocenę) trafiają do Aghari Lasijon - krainy elfów - gdzie biorą udział w ich święcie. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie to, że elfy ciągle paliły skręty. To dosyć nietypowe, nieprawdaż? Aż dziw bierze, że te elfy nie nosiły szerokich spodni marki Clinic i nie słuchały hip-hopu :).

Na koniec jeszcze tylko powiem, że „Magiczny pierścień” jest pierwszym (i na razie jedynym) tomem trylogii (uwaga!) "Pierścień władców". Dla mało spostrzegawczych podpowiedź: przestawcie kolejność wyrazów i pozamieniajcie liczby! (gramatyczne - dop. red.) (jakie do cholery gramatyczne? - przyp. korekta). Autorce należą się brawa (i punkt) za inwencję twórczą. Dziękuję.