Wydawnictwo: Mag Cykl: Haydon, Elizabeth - "Symfonia wieków" Tytuł oryginału: Elegy for a Lost Star Tłumaczenie: Anna Reszka Data wydania: Kwiecień 2006 ISBN: 83-7480-021-6 Liczba stron: 384

Bliżej...
Elegia na utraconą gwiazdę” stanowi punkt zwrotny w cyklu Symfonii Wieków.
Smoczyca Anwyn, która przez trzy lata leżała w grobie ze skał i czarnego węgla w stanie podobnym do śmierci, zostaje uwolniona przez kataklizm, którym zakończyło się „Requiem za słońce”. Zdezorientowana i oszołomiona pamięta tylko dwie rzeczy: osobę, która uwięziła ją w smoczej postaci i zamknęła w grobowcu, oraz wszechogarniające pragnienie zemsty.
Tymczasem Achmed, król Firbolgów, odbudowuje zniszczone królestwo, podczas gdy gildia bezlitosnych asasynów planuje pomścić śmierć swojej przywódczyni.
Straszliwie zdeformowana, ale magiczna istota trafia z cyrku osobliwości do pałacu złego despoty, a ten dostrzega w niej narzędzie, dzięki któremu będzie mógł zrealizować swoje plany podboju kontynentu i przejęcia nad nim władzy.

Pojawienie się nowych przywódców, dobrych i złych, długo oczekiwane narodziny dziecka Czasu, mroczne plany asasynów i władców, nieporozumienia wśród Trójki oraz bitwa na śmierć i życie między dwoma smokami o niewyobrażalnej mocy są początkiem chaosu prowadzącego do wojny, która w rezultacie spustoszy połowę świata.

"Elegia na utraconą gwiazdę" jest piątym tomem przygód bajarki Rapsodii. Poprzednie:

Trylogia Rapsodia:
Rapsodia: Dziecko Krwi (2000)
Proroctwo: Dziecko Ziemi (2001)
Przeznaczenie: Dziecko Nieba (2002)

Requiem za słońce (2003)

O AUTORZE:

Elizabeth Haydon debiutowała w roku 1999 i do dziś dnia zdołała wydać jedną trylogię oraz rozpocząć kolejną. W skład pierwszej trylogii „Rapsodia” wchodzą „Rapsodia: Dziecko Krwi“ (2000), „Proroctwo: Dziecko Ziemi“ (2001) oraz trzeci, „Przeznaczenie: Dziecko Nieba“. W lutym 2003 ukazał się w j. polskim pierwszy tom nowej trylogii pt. ” Requiem za słońce”.

Autorka pilnie strzeże swej prywatności i nigdzie nie można znaleźć żadnych dokładniejszych informacji o niej. Dało to nawet asumpt do podejrzeń, że jest to pseudonim i alter ego jakiejś znanej pisarki. Podejrzenia nasiliły się, gdy Haydon całość otrzymanych za dwa pierwsze tomy trylogii honorariów przekazała na cele dobroczynne – rzecz to bowiem wśród „młodych“ niecodzienna.

Z opublikowanych w różnych miejscach wywiadów wynika, że Haydon pracowała jako redaktorka w branży księgarsko-wydawniczej. Pomysł napisania książki zasugerował jej w 1994 jeden z kolegów redaktorów, sama zaś Haydon pomysł określa jako szaleńczy, używa nawet określenia clinical insanity. Wydaną w roku 1999 „Rapsodię“ Haydon nazywa swym debiutem – książkowy debiut jest to z pewnością, brak jednak zupełnie danych co do wcześniejszej twórczości pisarki w zakresie krótkiej formy – fantasy, SF czy innych gatunków.Niewiele mówi Elizabeth Haydon o swym życiu prywatnym, wiadomo jednak, że jest mężatką i ma dzieci. Strzeże też pisarka swej daty urodzenia, ale można się pokusić o jej choćby przybliżone określenie. Przyznaje się oto autorka w jednym z wywiadów, iż czytała „Narnię“ C.S. Lewisa będąc dzieckiem, a Tolkiena w wieku młodzieńczym, że potem fascynowała się twórczością Anne McCaffrey i Patricii McKillip.

Obiekt jest częścią serii
Haydon, Elizabeth - "Symfonia wieków"
Zobacz całą serię

Teksty powiązane:

Recenzja:
Haydon, Elizabeth - "Elegia na utraconą gwiazdę", autor: Bleys

Fragment:
Haydon, Elizabeth - "Elegia na utraconą gwiazdę"