Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shedao Shai - 10:37 07-02-2023
Po przygodach z S.G. Jonesem oraz przede wszystkim P.D. Clarkiem zacząłem odczuwać lekką niechęć wobec czytania kolejnych tomów z serii grozy. Zatem postanowiłem szybko ją przełamać i... wziąć się za kolejny tom. Padło na Ballingruda w myśl zasady "jak będzie kiepski, to przynajmniej jest krótki". Na szczęście, tym razem trafiłem w dziesiątkę.

Ballingrud świetnie pisze - od tego chyba warto zacząć. Potrafi na kilkunastu stronach zmieścić naprawdę mocną, zapadającą w pamięć historię. To niełatwe opowiadania - ciężkie, ponure, jak celnie rzecze blurb: (...zbiór) "bada najmroczniejsze i najbardziej samotne zakamarki współczesnego amerykańskiego życia". Sto procent prawdy.

Moim ulubionym opowiadaniem ze zbioru jest pierwsze - "Idziesz dokąd cię poniesie". Ból egzystencjonalny aż się z niego wylewa. Rzecz nadzwyczaj ciężka i nadzwyczaj dobra. Tyle emocji na kilkunastu stronach. Szacunek.

Chętnie zobaczyłbym "S.S." rozwinięte w film pełnometrażowy. Ta końcówka urywałaby na ekranie tyłek.

Ballingrud to bardzo dobry badacz mroczniejszych zakamarków ludzkiej psychiki i egzystencji. W tym kojarzy mi się nieco z naszym rodzimym Wojtkiem Gunią. W każdym razie, tym zbiorem opowiadań zdobył moje uznanie i zaufanie.

Jeszcze kilka słów o serialowej adaptacji tego tomiku, czyli "Monsterland". Jak mówiłem kiedyś o tym serialu, miał on spore ambicje, zwłaszcza w warstwie psychologicznej - teraz już wiem, że pochodzą one z literackiego pierwowzoru. Serial sięga wysoko, ale niestety nie zawsze mu to wychodzi; za często razi nudą. Co nie dziwi, bo rozwinąć kilkunastostronicowe opowiadanie na pięćdziesięciominutowy odcinek... to kwestia problematyczna. To rozciągnięcie często było czuć. I też nie wszystkie opowiadania zaadaptowano - wręcz chyba jakoś z połowę, a reszta to radosna twórczość scenarzystów(?). W każdym razie, o ile opowiadania stawiam kilka stopni wyżej niż serial, to uważam że warto zapoznać się i z tym i z tym - ciekawie ze sobą korespondują. Klimat i ogólne przesłanie z opowiadań zostało dobrze przełożone na ekran.


PS. Umie mi ktoś wyjaśnić, o co chodziło w tytułowym opowiadaniu? Resztę, jak mi się wydaje, udało mi się odczytać, ale jeśli w tym było jakieś drugie dno, to niestety umknęło mi ono.

(lekki spoiler do tego opowiadania)

Martwy potwór to jakiś symbol ojca i jego brutalności? Albo jego przeszłości którą próbuje porzucić? Dobrze kombinuję?

Janusz S. - 12:08 07-02-2023
Jeszcze nie skończyłem, ale generalnie chyba się zgodzimy w ocenie. Ciekawy autor i dziwnie ponuro grające na emocjach teksty.

Shedao Shai - 12:11 07-02-2023
Ja to się tak wciągnąłem, że zacząłem wczoraj rano, podczytywałem sobie między spotkaniami w pracy, jak przyszła pora wyłączać kąkuter to już miałem przeczytaną całość

Janusz S. - 19:01 07-02-2023
Niestety dopiero w czwartek będę mógł dokończyć. Na razie zasypały mnie zaległości