Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shedao Shai - 10:00 04-03-2021
Pisząc o tej książce czuję się trochę jak uczeń, który został poproszony na j. polskim o opisanie swoich wrażeń z lektury jakiegoś uznanego klasyka, który mu się nie podobał. Trochę niezręcznie powiedzieć, że się nie podobał, bo przecież to uznany klasyk. Jednak spróbuję.

Zestawiając tematykę książki z rokiem w którym powstała oraz narodowością autora, wychodzi, że to rzecz mądra i odważna. Nie wiem na ile pionierska (wydaje mi się, że dość mocno), ale z pewnością robi wrażenie, że już wówczas ktoś tak zebrał idee antyutopii. W końcu "My" powstało przed jej anglosaskimi, bardziej obecnie znanymi odpowiednikami pióra Huxleya i Orwella. Zatem jest to książka ważna, wartościowa, a myśli w niej zawarte są równie aktualne teraz, co w 1921 roku.

Niestety, jednocześnie przez sto(!) lat od premiery, jej tematyka została wyeksploatowana do cna we wszystkich możliwych mediach i obecnie lektura "My" nie niesie ze sobą nic, z czym przeciętny kulturożerca nie spotkałby się już setkę razy. Tak, wolność jest ważna, jednostka jest ważna, totalitaryzm jest zły, państwo nie powinno nas mocno kontrolować... i tak dalej. Ziew. Wynudziłem się za wszystkie czasy. Oczywiście nie jest to wina samego Zamiatina, bo w momencie pisania tej książki jej przesłanie było znacznie świeższe, może wręcz odkrywcze. To nie zmienia faktu, że dziś "My" już trąci myszką i nie było w stanie niczym mnie zainteresować. Fabuła (i właściwie każdy inny element składowy powieści) są tu tylko pretekstem dla Przesłania. Takie rzeczy nie starzeją się najlepiej, bo kiedy Przesłanie spowszednieje, to nawet jeśli wciąż jest aktualne - nie zostaje nic innego. Na plus - "My" jest krótkie, machnąłem je w jedno popołudnie, więc nie była to długa droga przez mękę. Choć gdzieś tak od połowy treść książki straciła moje zainteresowanie na tyle, że musiałem przymuszać się do kontynuowania.

Moja ocena to 2,5/6. Gdybym miał oceniać tylko przez pryzmat tego, co mi książka dała (czy to przyjemności, czy przemyśleń), byłoby niżej. Ale jednak nie powinno się jej oceniać nie biorąc pod uwagę kontekstu. To nie jest zła powieść jako taka. Po prostu dziś już nic nie oferuje... a może oferuje, tylko nie mi?

Na osobną wzmiankę zasługuje posłowie tłumacza, Adama Pomorskiego. Przypomina mi ono tekst napisany przez naukowca dla naukowców - taki, który przeczyta kilkaset osób, a zainteresuje kilkanaście. Reszta po trzech akapitach da sobie spokój z próbami zrozumienia co autor ma na myśli i przeskanuje wzrokiem pozostałą część tekstu. Naszpikowany mądrymi słowami, składającymi się na zdania które brzmią nadzwyczaj wręcz mądrze, ukazując nam jakim erudytą jest autor. Innymi słowy, bełkot.

Janusz S. - 19:20 04-03-2021
Piękny wniosek - naukowcy jako twórcy bełkotu. To teraz takie modne podejście w PL.

Shedao Shai - 20:00 04-03-2021
A może i poniekąd, czasami, prawdziwe?