Nasze Strony

Wręcz przeciwnie, kolejny znak żeby omijać to szerokim łukiem

Dobra, po zakończeniu siedzę na płocie i jestem lekko rozdarty

Z jednej strony dobry pomysł, zgrabnie napisane, czyta się chyżo i przyjemnie. Sam pomysł na uniwersum świetny i dziwne, że jeszcze ktoś na to nie wpadł (wpadł?).

Z drugiej strony trochę boli forma. Nawet nie to, że książki są takie nowocześnie poprawne, wręcz terapeutyczne. Choć z drugiej strony zaskakująco brutalne. Bardziej, że są krótkie i miejscami główny temat potraktowano po łebkach. Bo OK, rozumiem, "Każde serce to wrota" jest wstępem, klamrą spinającą historie dzieci, niech będzie krótko: schrupmy przystawki, przejdźmy do dania głównego.. Ale w "Patykach i kościach" aż się prosi o więcej historii, a to co najlepsze Autorka zręcznie omija, wręcz spławiając czytelnika. "Szybko stałoby się nudne opowiadanie o każdej chwili, każdej godzinie, którą spędziły dwie dziewczynki [...] Zatem darujmy sobie szczegóły, bo nie jesteśmy tutaj dla nudy, prawda?". NIE! NIEPRAWDA! Mnie właśnie najbardziej interesuje, jak wygląda nauka u szalonego naukowca, ożywiającego trupy piorunami, ze szczegółami, Seanan, czemu nie napisałaś więcej?! Wiem że uczucia i wychowanie dzieci są ważne, ale przeszczep głowy też jest ciekawy dla czytelników. Bo uczucia rodzą się w mózgu, a mózg siedzi w głowie!

Ale i tak będzie czytane, czekam na więcej po polsku, bo Bezos na Amazonie życzy sobie $12 za niecałe 200 stron, a książek w serii jest już dziewięć, absurd. Będę więc czekał na zbiorcze wydania po polsku w rozsądnej cenie, oby niezbyt długo.

EDIT: ooo, a jednak coś jest: In Mercy, Rain.

asymon pisze:Dobra, po zakończeniu siedzę na płocie i jestem lekko rozdarty

Z jednej strony dobry pomysł, zgrabnie napisane, czyta się chyżo i przyjemnie. Sam pomysł na uniwersum świetny i dziwne, że jeszcze ktoś na to nie wpadł (wpadł?).

Z drugiej strony trochę boli forma. Nawet nie to, że książki są takie nowocześnie poprawne, wręcz terapeutyczne. Choć z drugiej strony zaskakująco brutalne. Bardziej, że są krótkie i miejscami główny temat potraktowano po łebkach. Bo OK, rozumiem, "Każde serce to wrota" jest wstępem, klamrą spinającą historie dzieci, niech będzie krótko: schrupmy przystawki, przejdźmy do dania głównego.. Ale w "Patykach i kościach" aż się prosi o więcej historii, a to co najlepsze Autorka zręcznie omija, wręcz spławiając czytelnika. "Szybko stałoby się nudne opowiadanie o każdej chwili, każdej godzinie, którą spędziły dwie dziewczynki [...] Zatem darujmy sobie szczegóły, bo nie jesteśmy tutaj dla nudy, prawda?". NIE! NIEPRAWDA! Mnie właśnie najbardziej interesuje, jak wygląda nauka u szalonego naukowca, ożywiającego trupy piorunami, ze szczegółami, Seanan, czemu nie napisałaś więcej?! Wiem że uczucia i wychowanie dzieci są ważne, ale przeszczep głowy też jest ciekawy dla czytelników. Bo uczucia rodzą się w mózgu, a mózg siedzi w głowie!

Ale i tak będzie czytane, czekam na więcej po polsku, bo Bezos na Amazonie życzy sobie $12 za niecałe 200 stron, a książek w serii jest już dziewięć, absurd. Będę więc czekał na zbiorcze wydania po polsku w rozsądnej cenie, oby niezbyt długo.

EDIT: ooo, a jednak coś jest: In Mercy, Rain.

2 następne ukażą się w styczniu. Kolejne 2 w kwietniu. Itd.

AM pisze:2 następne ukażą się w styczniu. Kolejne 2 w kwietniu. Itd.

+1

asymon pisze:, zgrabnie napisane.

Jesteś o tym przekonany? Co jest zgrabnego w tej pseudopoetyckiej grafomanii naszpikowanej tekstami typu: Ona była opowieścią, a nie epilogiem", albo: "Nadzieja to nóż, który potrafi przeciąć fundamenty świata"?
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

historyk pisze:"Nadzieja to nóż, który potrafi przeciąć fundamenty świata"?

"Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty" - to niby jakieś znacząco lepsze? A wszyscy się jarają

Kluczowe słowo: "naszpikowanej". To masz po kilka takich zdań ala Paulo Coelho na stronie, a nie jedno na kilkanaście stron.
_______________________
http://seczytam.blogspot.com

@historyk nie wiem czy grafomania, to są jednak książki dla nastolatków, i to bardziej 15 niż 17, choć trochę slashery, ale czytałem że świadomością tego. Coelhizmami staje się ten styl, gdy piszesz dla 30-40-latków.

Zgrabnie w sensie Seanan przemyca trochę poważniejszych rzeczy nie pisząc wprost, przynajmniej w pierwszym tomie. Jakoś tak między słowami, wspominając tu i tam, że drzwi ujrzą tylko dzieci z problemami, różnego rodzaju problemami. Choć oczywiscie w "Patykach i kościach" mamy już te problemy explicite pokazane, zakładam że w kolejnych tomach będzie podobnie. Dlatego też piszę że książki są "terapeutyczne", ale w zupełnie inny (lepszy) sposób niz np. "Legendy i Latte", która jest prostu, nie wiem, prosta, żeby nie powiedzieć prymitywna.

Czekam na trzeci, z Suri, liczę że będzie ciekawie, trochę jak z Gaimanową Delirium, siostrą Snu.

EDIT: Sumi, nie Suri.

asymon pisze:Zgrabnie w sensie Seanan przemyca trochę poważniejszych rzeczy nie pisząc wprost, przynajmniej w pierwszym tomie. Jakoś tak między słowami, wspominając tu i tam, że drzwi ujrzą tylko dzieci z problemami, różnego rodzaju problemami. Choć oczywiscie w "Patykach i kościach" mamy już te problemy explicite pokazane, zakładam że w kolejnych tomach będzie podobnie. Dlatego też piszę że książki są "terapeutyczne", ale w zupełnie inny (lepszy) sposób niz np. "Legendy i Latte", która jest prostu, nie wiem, prosta, żeby nie powiedzieć prymitywna.

Czekam na trzeci, z Suri, liczę że będzie ciekawie, trochę jak z Gaimanową Delirium, siostrą Snu.

Fantasy McGuire najbardziej przypomina mi styl Gaimana. Nie odbieram ich jednak jako skierowane do nastolatek/nastolatków. "Terapeutyczne".... ciekawy punkt widzenia, ale w sumie masz rację.

Skończyłem czytać wczoraj, dziś napisałem krótką recenzję i chcę już ciąg dalszy. Z całą pewnością trafi do czytania poza kolejką. Zgadzam się też z opinią Janusza S. W całości.

Fajnie, że przypadła wam do gustu.