A gdybyśmy tak kiedyś w przeszłości zrobili coś zupełnie inaczej? Wybrali inne studia, pracę, przyjaciół, miasto, kraj czy partnera? Uniknęli popełnionych błędów, nieoptymalnych decyzji, najlepiej ze świadomością ich ewentualnych konsekwencji? Poprowadzili swoje życie zgodnie z wymarzonym, starannie przemyślanym i opracowanym planem?

„Powtórka” Kena Grimwooda to jedna z licznych powieści science fiction, w których główny bohater zyskuje taką szansę. Jeff Winston, czterdziestotrzyletni dyrektor działu wiadomości nowojorskiego radia, żonaty (niegdyś szczęśliwie) i rozczarowany sobą mężczyzna umiera w 1988 roku na atak serca podczas rozmowy telefonicznej. Po czym natychmiast budzi się w akademiku dwadzieścia pięć lat wcześniej, spotykając najpierw dawnego współlokatora, a potem dziewczynę z uczelnianych czasów. Pierwszy szok związany z powrotem do dawno minionego świata mija na tyle szybko, by Jeff skupił się na pożyczeniu sporej sumy pieniędzy, by obstawić wyniki zbliżającej się gonitwy koni. Wyniki, które akurat pamiętał – i które powtarzają się dokładnie tak samo i za drugim razem, gdy chłopak jest świadkiem wyścigu.

Bohater „Powtórki” szybko zdobywa satysfakcjonującą go fortunę, inwestując w firmy i towary, których sukcesów może być pewien. Obserwuje rzeczywistość, która wydaje się niemal identyczna z tą, którą pamięta. Próby jej zmiany kończą się zasadniczo fiaskiem; podobnie jednak fiaskiem kończą się starania idealnego odtworzenia pewnych elementów „pierwszego życiowego przebiegu”. Tym razem Jeff wyjątkowo starannie dba o swoje zdrowie, wiedząc, że grozi mu nagłe odejście. I tak, doświadczając nowej wersji swojego życia, doczekuje znów 1988 roku, by wtedy okazało się, że to w pewnym sensie dopiero wstęp do zasadniczej historii…

Amerykańskiemu autorowi udało się w „Powtórce” coś rzadkiego: opowiedzenie przy pomocy często prostej, sensacyjnej i liniowo prowadzonej fabuły o fundamentalnych ludzkich potrzebach i tęsknotach. Czy w naszym życiu coś w ogóle można zmienić? Na ile wiara czy nadzieja, że za drugim razem wybieralibyśmy mądrzej, jest zwykłą ułudą? Czy szukać szczęścia w danej chwili, w seksie, pieniądzach czy podróżach, czy jednak walczyć o długoterminową, spokojną satysfakcję? I czy taki wybór w ogóle istnieje? Kibicując Jeffowi, klasycznemu everymanowi, który zyskuje szansę, by przeżyć wszystko od nowa, wciąż zastanawiamy się, jak wyglądałyby nasze powtórki, jak zmieniłyby się nasze związki z innymi ludźmi, co okazałoby się ważne i stałe, a co tylko przypadkowym elementem, jednorazowym wybrykiem teorii chaosu.

Powieść Grimwooda to jak na razie jeden z najjaśniejszych punktów całej serii Wehikuł Czasu. Choć pierwszy raz została wydana w Polsce już w 2002 roku, pozostaje stosunkowo nieznana i wznowienie jest jak najbardziej wartościowe. Byle więcej takich powtórek.