Pierwszy tom „Panowania smoka” to bogato ilustrowany przewodnik po historii rodu Targaryenów. Obejmuje czasy od podboju Siedmiu Królestw przez Aegona Targaryena i jego siostry, Visenyę i Rhaenys, aż do rozpoczęcia panowania Aegona III. Prowadzi czytelnika przez rządy siedmiu królów, okresy pokoju i dobrobytu, spiski i liczne wojny oraz wielką wojnę domową nazwaną Tańcem Smoków.

Oceniając tę pozycję, nie da się uniknąć porównań do „Świata Lodu i Ognia” tych samych autorów. O ile wydanie „Świata...” było uzasadnione, gdyż posiadał ogrom nowych informacji o świecie stworzonym przez George’a R.R.Martina, tak tutaj trudno dopatrzeć się innego celu wydania niż przyciągnięcie nowego czytelnika, niezaznajomionego z uniwersum. Szczególnie przy okazji pozytywnie przyjętej premiery pierwszego sezonu serialu „Ród Smoka”.

Treść „Panowania…” to streszczenie dwuczęściowego, pierwszego tomu „Ognia i krwi”, kroniki dynastii Targaryenów, obejmujących ten sam okres czasu. Przepisane na nowo, bez szczegółów, dialogów i odarte z rozważań maesterów. Poza dokładnym losem dwóch dynastycznych mieczy – Blackfyre'a i Mrocznej Siostry – nie ma w niej nic nieznanego zapalonym miłośnikom „Pieśni Lodu i Ognia”. Za to jest coś, co może ich zaskoczyć – błędna sugestia, że w wyniku parzenia się Vhagar i Syrax pojawiło się kilka nowych lęgów jaj, mimo że oba smoki były samicami.

Książka została wydana w tym samym przewodnikowym stylu, co „Świat…”: podobnej szacie graficznej i, ku mojemu ubolewaniu, w znacznie większym formacie. Ilustracje są dużym plusem tego wydania, choć i tu nie uniknięto powielenia głównej wady „Świata Lodu i Ognia”. Trzydziestu ośmiu autorów i autorek rysunków doprowadziło do wielu niekonsekwencji. Zamki czy lokacje różnią się, a ci sami bohaterowie wyglądają inaczej niż kilka stron wcześniej. Nie oddają też realiów przedstawianego świata: np. król pieszo wita konne poselstwo wielkich lordów, bez straży, bez orszaku, tylko z podstarzałym namiestnikiem. Jednak sam poziom artystyczny jest bardzo wysoki, aż ciężko oderwać wzrok... poza pierwszą ilustracją Smoczej Skały, która wywołuje parsknięcie.

„Panowanie smoka” jest skierowane do nowych czytelników, nieznających twórczości George’a R.R.Martina, chętnych po obejrzeniu serialu poszerzyć wiedzę o wykreowanym uniwersum. Klimat i czar Westeros są bardzo silne. Książka wciąga: ilustracje pieszczą zmysł wzroku, a treść działa mocno na wyobraźnię.