Martin, George R.R. - "Taniec ze smokami", część 1 (okładka filmowa)

Wydawnictwo: Zysk i S-ka Cykl: Pieśń Lodu i Ognia Tytuł oryginału: A Dance with Dragons Tłumaczenie: Michał Jakuszewski Data wydania: Kwiecień 2016 Wydanie: II ISBN: 978-83-7785-884-4 Oprawa: twarda Format: 140×205mm Liczba stron: 684 Cena: 59,00 zł Rok wydania oryginału: 2011 Tom cyklu: 1, część 1

Autor: Tymoteusz Wronka


Dodano: 2016-05-15 17:59:24

Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Jakub Cieślak - 23:25 17-05-2016
Rany julek, Tymku, poziomem malkontenctwa jesteś w stanie przekonać Smerfa Marudę, że jest najszczęśliwszym smerfem świata.
Ja rozumiem, że poprzednia seria, zwłaszcza z wątkami w Dorne mogła Cię zmęczyć, ale na Wielkiego Antoniego od Brzóz i Samolotów, nie można wciąż tylko z recenzji na recenzję powtarzać, że to jest wszystko mało oryginalne i zaskakujące, że dłuży się. Masz szósty sezon w trakcie. Autorzy serialu pozostawiają za sobą Martina, który ugrzązł gdzieś w bagnie knucia, kogo by tu zabawnie zaciukać by wszystkim dookoła było źle i niedobrze na tym świecie. Według mnie już sam Martin stracił wątek i pomysł, w jaką stronę pchnąć tę historię by zakończyła się inaczej niż banalnie, ale z satysfakcją dla niego samego, albo może jednak dla nas. Poprzedni sezon miał swoje dobre momenty, ale generalnie jechał chaosem i brakiem koncepcji na milę. W tym póki co odnajduję jakiś ułożony porządek wydarzeń i poczucie, że gdzieś to zmierza. Jednak nie może być przysłowiowe pierdut i smoki wszystko palą, bo zwyczajnie nikt by tego nie kupił. Nie może być też tak, że teraz wszystkiego będzie więcej, bo w ostatecznym rozrachunku wszystko zginie w natłoku wszystkiego. Zauważ, że w tym sezonie (no chyba, że ja już przestałem być na to wrażliwy) nie ma już dupek i cycków w obowiązkowym rozkładzie odcinka. Cyckami królującymi w tym sezonie póki co są stare rodzynki zmęczonej czarownicy i śmieszne cycuszki młodej matki Johna Connora na tle ognia. Odnoszę (oby niemylne) wrażenie, że wreszcie gdzieś to wszystko zmierza i ktoś prowadzi to wszystko do jakiegoś sensownego końca. Liczę na to, że serial nie skończy tak jak Lost, czy nie zmęczy się tak jak "Spartacus", że nie wyschnie potencjał jak w kilku innych przypadkach. Producenci umiejętnie wykorzystają stopniowanie dramatyczne (stąd póki co "leniwe" rozbiegowe prowadzenie wątków, ale jednak z wrażeniem, że szykuje się coś grubszego, że te puzelki zaczynają się układać w jakiś wzór), a nie non stop walą nas krwawymi jatkami, scenami z cyckami i dupami, przepychem scenografii czy rozmachem CGI. Jak dla mnie sezon wygląda obiecująco i póki co oglądam z ogromną radochą kolejne odcinki Gry o Tron głównie ciesząc się, że producenci pamiętają o tym, że całość trzeba zakończyć z pomysłem i póki to wszystkim smakuje, tak by pozostał pewien efekt niedosytu na koniec. Nie, że serial pociągnie jeszcze cztery sezony i na końcu walnie we wszystko meteoryt z podpisem szefów HBO i z wielkim napisem "koniec finansowania", jednak na długo po tym jak ostatni cierpliwy widz odejdzie od telewizora.
Serwus,
KC

Shadowmage - 08:39 18-05-2016
Łoboże, ale blok tekstu, chociaż więcej w nim przewidywań i nadziei i małych złośliwości (:P) niż realnej oceny. Już wcześniej gadaliśmy i wiem, że się nie zgadzasz, chociaż nie do końca zgadzam się z tym, jak oceniasz moje marudzenie (zresztą akurat tutaj jest go mniej). Wcale nie uważam, że więcej znaczy lepiej. Jednak przywoływany przez ciebie 5. sezon pokazał, że nie zawsze wydarzenia do czegoś prowadzą - stąd na razie jestem sceptyczny. Jeśli scenarzyści umiejętnie wybrną z prowadzenia wątków, to na pewno pochwalę (a przynajmniej nie będę narzekał :P).

Komentuj