„Pół króla” nie jest powieścią skierowaną tylko do młodzieży. To ciekawa propozycja także dla fanów bardziej dorosłej twórczości Joe Abercrombiego. Wprawdzie nie jest tak dobra jak „Bohaterowie” czy trylogia „Pierwsze prawo” (ani nawet pozostałe powieści tego pisarza), ale w trakcie lektury nie czułem rozczarowania.

Bohaterem powieści jest Yarvi, młodszy syn króla, chłopak szkolący się na kogoś łączącego cechy kapłana, uczonego i doradcy. Korzystając z nomenklatury mafijnej z „Ojca chrzestnego” – Yarvi w przyszłości ma zostać kimś w rodzaju consilgiere władcy. Życie jednak napisze dla niego inny scenariusz. W trakcie walki z wrogiem królestwa ginie król i następca tronu. Życie Yarviego nagle się zmienia. Staje na czele królestwa, w którym ceni się męską siłę. A on nie jest wojownikiem i trudno mu zdobyć szacunek wśród innych wojowników. Zwłaszcza że obdarzony jest pewnym fizycznym defektem związanym z ręką. Szybko okazuje się również, że panowanie, budowanie pozycji i szacunku w trudnej rzeczywistości jest najmniejszym problemem bohatera.

Fabuła powieści jest liniowa i w zasadzie jednowątkowa. Autor rzuca bohatera z punktu A do punktu B i potem do kolejnego. Wszystko wydaje się toczyć jak po sznurku. Wiadomo, że Yarvi musi dojrzeć, zmężnieć, nauczyć się tego i owego, zderzając się z coraz to nowymi przeciwnościami i przygodami. Choć taki schemat wydaje się nudny i przewidywalny, to jednak Joe Abercrombie nie zawodzi. Akcja bowiem toczy się szybko. Jak na takie powieści dla młodzieży, może nawet za szybko. Ponieważ to, co Abercrombiemu zajmuje jedną powieść, inni pisarze takich powieści (ale nie tylko młodzieżowych) rozpisaliby na jakąś trylogię. Tymczasem „Pół Króla” stanowi pewną zamkniętą całość, co czynić ją może samodzielną powieścią. Zabieg to typowy dla pierwszych części cykli. Ale podobało mi się bardzo, że autor w pierwszej części zamknął wszystkie najważniejsze wątki, które rozpoczął. Dzięki temu z ciekawością czekam na część kolejną. A fabuła nie sprawiała wrażenia przeciąganej czy „rozwodnionej”.

Patrząc na fabuły innych książek Abercrombiego, mankamentem jest brak tak wyrazistych postaci jak we wspomnianych wcześniej powieściach. Ale mimo to autor potrafi obchodzić się z nimi w swoim stylu: bez sentymentów uśmiercając tego i owego czy – po prostu – nie oferując łatwych losów i finałów. Zresztą również losy Yarviego nie należą do oczywistych i więcej nie napiszę, aby nie spoilerować. Zaskakujący pod tym względem jest finał powieści, którego się nie spodziewałem, a który – być może – sprawia wrażenie, że autor wyciągnął królika z kapelusza. Ostatecznie podobał mi się jednak ze względu na to, jak Joe Abercrombie poprowadził w nim wątek Yarviego. W związku z tym wiele obiecuję sobie po kolejnych częściach.

Joe Abercrombie na razie unika w twórczości opasłych, epickich cykli fantasy. I to chyba dobrze. Autor pisze dużo i pisze dobrze. Także w przypadku trylogii „Morze Drzazg”, którego „Pół króla” jest pierwszą częścią, czytelnicy nie będą musieli czekać latami na kolejne powieści. „Half the World” i „Half a War” zapowiadane są na rok 2015 (jeśli nic nie uległo zmianie). Może uda się pod choinką znaleźć również polskie wydania? Byłyby to dobre polecanki na świąteczny prezent.