NAST.pl
 
Komiks
  Facebook
Facebook
 
Forum

  RSS RSS

 Strona główna     Zapowiedzi     Recenzje     Imprezy     Konkursy     Wywiady     Patronaty     Archiwum newsów     Artykuły i relacje     Biblioteka     Fragmenty     Galerie     Opowiadania     Redakcja     Zaprzyjaźnione strony   

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Swan, Richard - "Tyrania Wiary"

Howey, Hugh - "Silos" (wyd. 2024)

Ukazały się

Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (czarna)


 Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)

 Kingfisher, T. - "Cierń"

 Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"

 Maas, Sarah J. - "Dom płomienia i cienia"

 Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"

 Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"

 Sablik, Tomasz - "Mój dom"

Linki

Card, Orson Scott - "Cień Hegemona" (wyd. 2)
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Cykl: Saga Cienia
Tytuł oryginału: Shadow of the Hegemon
Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa
Data wydania: Sierpień 2014
Wydanie: 2
ISBN: 978-83-7961-013-6
Oprawa: miękka
Format: 142mm x 202mm
Liczba stron: 400
Cena: 35,00 zł
Rok wydania oryginału: 2000
Tom cyklu: 2



Card, Orson Scott - "Cień Hegemona"

Naciągany konflikt


Orson Scott Card kontynuuje sidequelową serię o Groszku; wiernym towarzyszu Endera Wiggina. W „Cieniu hegemona” opisuje wydarzenia na Ziemi po pokonaniu formidów: kraje sprzymierzone przeciw wspólnemu wrogowi teraz obracają się przeciw sobie. W środku konfliktu znajdują się natomiast dzieci ze Szkoły Bojowej.

Groszek, obok Endera, był najbardziej charakterystyczną postacią z „Gry Endera”. Przy skłonności Orsona Scotta Carda do pisania kontynuacji i rozbudowania losów postaci nie dziwi decyzja, że doczekał się własnej serii. O ile jednak „Cień Endera” opisywał z innego punktu widzenia wydarzenia z wcześniej wydanej powieści, to drugi tom jego przygód to już w większości całkowicie nowa, skierowana na niepozornego geniusza fabuła.
„Cień Hegemona” koncentruje się na wydarzeniach na Ziemi po pokonaniu formidów. Ender został zmuszony do opuszczenia Ziemi (wydarzenia te po części zostały opisane w napisanej kilka lat później powieści „Ender na wygnaniu”), ale pozostali młodociani bohaterowie powrócili na Ziemię, która jednakże przestała być ich domem. Card dość słabo wykorzystuje wątek wzajemnego dopasowania ziemskiego społeczeństwa (w tym rodzin) i absolwentów Szkoły Bojowej, szybko zmierzając do opisywania nadchodzącego konfliktu. Mianowicie w pozbawionych wspólnego wroga ziemskich potęgach budzą się uśpione ambicje, które dodatkowo podburza wrogi Groszkowi Achilles. Gdy porywa Petrę i doprowadza do wojny, bohater cyklu postanawia się mu przeciwstawić... a przynajmniej w to każe nam wierzyć Card.
Zanim jednak o wadach wynikających z konstrukcji fabularnej, trochę o zaletach powieści. Nie od dziś wiadomo, że amerykański autor ma lekkie pióro i całkiem nieźle, nieco w gawędziarskim stylu, snuje opowieści. Ani fabuła, ani styl nie wymagają od czytelnika większego zaangażowania intelektualnego, ale jako rozrywka sprawia się bardzo dobrze... zazwyczaj, bo niestety w przypadku omawianej powieści przynajmniej kilka razy szwankuje kołek od zawieszenia niewiary.
Wad powieści jest kilka, chociaż są ze sobą powiązane. Po pierwsze w „Grze Endera” Card nie był zmuszony do wykreowania realnych ram opisywanego konfliktu, a dodatkowo ukrywanie prawdy przed bohaterami pozwalało na ominięcie szczegółów. Tej możliwości nie miał już podczas prowadzenia konfliktu na Ziemi; nawet jeśli sytuacja geopolityczna jest nieco inna niż nam współczesna. To zadanie przerosło autora: zamiast stworzenia interesującego i pełnego detali tła, stosuje identyczną taktykę jak w kosmosie: rzuca ogólnikami i liczy na to, że domyślny geniusz postaci przykryje niedostatki fabularne.
Tutaj pojawia się drugi problem: o ile wcześniej faktycznie można było uwierzyć, że Ender jest genialnym przywódcą, a Groszek kilkoma ruchami potrafi rozłożyć nawet najbardziej przebiegły plan przeciwnika, to w „Cieniu Hegemona” nic takiego nie ma miejsca. Groszek zgubił po drodze swój geniusz, Achilles wydaje się upośledzonym paranoikiem, Peter wcale nie zachowuje się jak makiawelistyczny Locke, a Petra zamienia się w bezwolną marionetkę. Co by nie mówić, zachowują się jak zwykłe, może nieco rozwydrzone dzieci. Czy wraz ze zmianą środowiska stracili swoje przymioty intelektualne/psychologiczne? Fabuła mówi, że nie: wielkie rzeczy dzieją się poza narracją, a czytelnik zostaje powiadomiony jedynie o ich rezultatach. To tani chwyt i trudno w niego uwierzyć. Jeśli autor chciał podkreślić w ten sposób, że przez ludzkie społeczeństwo bohaterowie z „Gry Endera” są, mimo swoich zasług i walorów, traktowane jak zwykłe dzieci, to efekt nie jest satysfakcjonujący.
Drugi tom przygód Groszka budzi więc ambiwalentne uczucia. Z jednej strony napisany sprawnie wciąga fabułą, z drugiej irytuje licznymi detalami niepasującymi do ogólnej wizji, jaką autor chciał rozciągnąć przed czytelnikiem. Jest to typowa powieść dla średnich stanów twórczości Carda, więc fani tego autora nie powinni być rozczarowani. A reszta? Zależy jak lubią Groszka i enderowski świat.


Autor: Tymoteusz Wronka


Dodano: 2014-12-01 00:27:46
Komentarze
-Jeszcze nie ma komentarzy-
Komentuj


Artykuły

Plaża skamielin


 Zimny odczyt

 Wywiad z Anthonym Ryanem

 Pasje mojej miłości

 Ekshumacja aniołka

Recenzje

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"


 Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"

 Lindgren, Torgny - "Legendy"

 Miles, Terry - "Rabbits"

 McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

 Simmons, Dan - "Czarne Góry"

Fragmenty

 Mara, Sunya - "Burza"

 Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"

 Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"

 Sablik, Tomasz - "Próba sił"

 Kagawa, Julie - "Żelazna córka"

 Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"

Projekt i realizacja:sismedia.eu       Reklama     © 2004-2024 nast.pl     RSS      RSS