Zła wiadomość jest taka, że powieść ta otwiera trylogię. Drugi tom ukazał się już ponoć w lutym 2013 r., a trzeci dopiero „się pisze”. Wiadomość ta jest zła, ponieważ jeśli ktoś nie lubi takich rozpisanych na części powieści, będzie musiał jeszcze (może do 2014 r.) poczekać na finał. Dobra wiadomość jest taka, że powieść otwiera tylko trylogię. Oczywiście, optymizm ten opiera się na kruchych podstawach, bo wymaga założenia, że autor nie zmieni zdania i nagle trylogia nie rozrośnie się jemu do tomów dwunastu.

I dobra i zła wiadomość ma znaczenie tylko dla tych czytelników, którym „Częściowcy” przypadną do gustu. Ja jeszcze nie zdecydowałem, czy powieść mi się podoba, czy też nie.

Akcja powieści rozgrywa się po Apokalipsie. U Wellsa do Apokalipsy doszło, ponieważ ludzkość – jak zwykle – przeholowała. Wyhodowała sobie broń – tytułowych Częściowców, która potem zwróciła się przeciwko nim. Dorzućmy jeszcze do tego Wirus, który doprowadził do zaburzeń płodności – kobiety nie są w stanie urodzić zdrowego dziecka. Zatem ci, którzy przeżyli i jakoś się zorganizowali, rozpaczliwie szukają anty-Wirusa, który sprawi, że kobiety znowu zaczną rodzić i ludzkość tym samym nie wymrze. Młodej lekarce wydaje się, że zna Rozwiązanie Problemu. Tak to wygląda mniej więcej – i tyle samo dowiecie się z opisu na okładce książki. Mnie to wystarczyło, aby dać powieści kredyt zaufania. Zwłaszcza, że postapokaliptyczne „klimaty” to coś, co lubię. I to do tego stopnia, że nie waham się sięgnąć nawet po największe gnioty i dzieła w sposób oczywisty skazane na komercyjną i artystyczną klęskę. Teraz muszę odpowiedzieć na pytanie: „Częściowcy” to hit czy kit? Ale nie potrafię.

Na początek wymienię zalety. Akcja rozwija się szybko. Czytelnik nie ma problemu ze zorientowaniem się „gdzie się znalazł” i „o co chodzi”. To może również być wadą. Poza tym Dan Wells jest sprawnym pisarzem. To nie jest jego debiut, więc powieść pozbawiona jest ociężałości, którą często ostatnio spotykam w trakcie lektury tekstów debiutujących pisarzy. Można zakładać, że Wells zaplanował wcześniej podział fabuły na trylogię, ponieważ akcja rozwija się płynnie, konsekwentnie docierając do punktów kulminacyjnych, „uderzając” zaskoczeniem w czytelnika w odpowiednich momentach. I autor kończy powieść nie jakimś irytującym zawieszeniem akcji, ale w miejscu, gdzie wiadomo, że pewien etap w życiu bohaterki definitywnie się zakończył i czeka na nią coś większego i poważniejszego niż mogłoby się dotąd wydawać. To dobra rzemieślnicza robota, więc zasadniczo nie może być mowy o nudzie w trakcie lektury.

Wadą dla mnie jest jednostajność i jednowątkowość fabuły. Główna bohaterka jest jakoś sztampowa. Wiadomo, że jest Tą Dobrą, nawet jeśli skrywa w sobie tajemnice, których sama się nie spodziewa odkryć. „Częściowcy” to pod tym względem „produkcyjniak” – wiadomo, czego się spodziewać, choć jest sporo niespodzianek i zwrotów akcji, które eliminują ewentualną wynikającą z przewidywalności nudę. Główna bohaterka kojarzy mi się z irytująco pozytywną bohaterką serialu „Revolution” (też postapokaliptycznego, gdyby ktoś był ciekaw). Poza tym szkoda, że Wells nie położył mocniejszego akcentu na ustrój ludzkiej kolonii, w której żyje bohaterka. Było tu pole do ciekawych konstatacji i pokazania, jak za bezpieczeństwo (którego zapewnienie jest niezbędne dla życia) ocalała społeczność „płaci” wolnością. Jednak może to wynikać z tego, że prawdopodobnie kolejne części trylogii będą rozgrywać się w innych lokacjach, więc nie było sensu rozbudowywać scenografii o charakterze, najprawdopodobniej, przejściowym.

Dan Wells skupia się w „Częściowcach” głównie na warstwie przygodowej i chyba tego należy oczekiwać również po kolejnych częściach. Zapowiadają się w miarę interesująco – przynajmniej drugi tom. Będzie trochę tajemnic do wyjaśnienia, przygód do „przeżycia”. I choć generalnie nie zostanę fanbojem tej trylogii i mogę z dużą pewnością przewidywać rozwój akcji, to i tak chętnie przekonam się, jak dalej potoczy się fabuła.