Autorzy zamieszczonych opowiadań:
Maja L. Kossakowska
Wojciech Świdzieniewski
Andrzej Ziemiański
Rafał A. Ziemkiewicz

Wydawnictwo "Fabryka Słów" rośnie nam na ryneczku wydawniczym w siłę, musze przyznać. Rozpoczynali skromnie bodajże niecałe półtora roku temu m.in. od pierwszego zbioru opowiadań o Jakubie Wędrowyczu, a dziś... A dziś wyrasta na jednego z przodujących wydawców. I do tego realizuje szatański plan- ma zamiar co roku wydawać antologię opowiadań nominowanych do najważniejszej nagrody Fantasy im. Zajdla rzecz jasna. Widać panowie z "Fabryki Słów" mają tzw. wizję i miejmy nadzieję, że im się nic nie odwidzi, (jak to się ładnie mawia) i będą kontynuować swoje zamierzenia.
No, ale przejdĽmy do samej antologii. Jakież to opowiadania mamy okazję przeczytać, zakupując to, nie ukrywajmy- opasłe tomiszcze? Omówię może króciutko każde po kolei...

Maja L. Kossakowska
"Żarna niebios"

Hmmm.... Niezłe. TYLKO niezłe niestety. Takimi słowami mogę w największym skrócie opisać to opowiadanie. Opowieść o rozgrywkach w niebie pomiędzy aniołami co niektórych może wciągnąć. Ale mnie jakoś nigdy historie o pierzastych kolesiach prowadz±cych swoje interesy w niebiosach nie zachwycały (może poza "Nigdziebądź", ale tutaj komentarz jest zbędny:)). Przedstawienie aniołów praktycznie odartych z ich "nadprzyrodzoności" nie przypada mi do gustu, gdyby nie fakt, że opisywane postacie mają skrzydełka i resztę atrybutów typowego świetlistego to byłoby to równie dobrze mogłoby być to, nie przymierzając, opowiadanko o grupce podrzędnych bandziorów odwiecznym konflikcie Pruszków vs Wołomin. Krótko mówiąc- nic nadzwyczajnego, ale poczytać od biedy można.

Ocena: 4-/6

Wojciech Świdzieniewski
"Murarze"

Kolejne opowiadanie z kręgu tzw. "Bardzo średnie". Jednakże w tym przypadku jest nieco lepiej niż z poprzednim opowiadaniem. Może sprawia to fakt, że jest napisane ono całkiem niezłym językiem i na pierwszy rzut oka banalny temat- konflikt wielkich czarowników- nabiera nieco lepszych barw właśnie dzięki charakterystycznemu stylowi. Ciut przeszkadzają mi tylko wplecione i nieco zakamuflowane watki religijne (moim zdaniem dodane jakby nieco na siłę), ale czyta się sympatycznie. Solidna szkolna czwóra się należy.

Ocena: 4/6

Andrzej Ziemiański
"Waniliowe Plantacje Wrocławia"

To opowiadanie zrobiło na mnie piorunuj±ce wrażenie już niemal rok temu, gdy przeczytałem je w jednym z numerów Nowej Fantastyki. Po prostu mnie powaliło. Historia w nim przedstawiona ociera się o psychodelię i do końca nie wiemy, czy główny bohater po prostu zwariował, czy tez jest w tym coś głębszego. A rozwi±zanie akcji (doć zaskakuj±ce) też za wiele nam nie wyjaśnia. Niemniej- opowiadanie jest po prostu znakomite i z typowym dla Ziemiańskiego stylem pisane tak, że nie można się od niego oderwać, zanim nie przeczyta się całego. Znaczek "Yoghurt Poleca", który zwykłem przyznawać rzeczom naprawdę znakomitym, temu w sumie krótkiemu opowiadaniu przyznaję bez mrugnięcia, choćby drobnego, powieką.

Ocena: 6/6

Andrzej Ziemiański
"Autobahn nach Poznań"

Jeden autor nominowany dwukrotnie do tej samej nagrody w jednym roku- to zdarza się tylko najlepszym. A nie ukrywajmy- Ziemiański do tegoż grona najlepszych się zalicza. Akurat to opowiadanie bardzo przypadło mi do gustu (nie tylko mi- właśnie ono dostało tegorocznego Zajdla) z prozaicznego powodu- ma postapokaliptyczny klimat, a ja, jako znany zatwardziały Falloutowiec uwielbiam takież klimaty. Znakomita historia, prześwietnie opowiedziana, wręcz ocierające się o geniusz dialogi (mieszanka trzech języków- rosyjskiego, niemieckiego i polskiego robi naprawdę piorunujące wrażenie, szczególnie, gdy używa się ich naraz w jednym zdaniu :))- to wszystko składa się na chyba najlepsze (choć "Waniliowe..." depczą mu po piętach) opowiadanie w antologii i nic dziwnego, ze to właśnie ono dostało nagrodę w 2002 roku. Kolejny znaczek "Yoghurt Poleca" dla opowiadania Ziemiańskiego. I kolejna szóstka. Ten facet nie przestanie mnie zadziwiać.

Ocena: 6/6

Rafał A. Ziemkiewicz
"Cała kupa wielkich braci"

Wspaniały felietonista i publicysta, geniusz, jeśli chodzi o obsmarowywanie polityków wszelkiej maści z gracją baletnicy i z zawziętością ruskiego partyzanta. Tak moim skromnym zdaniem najlepiej opisać Rafała Ziemkiewicza. I to powinno wystarczyć za rekomendację, ale coś wypadałoby o jego najnowszym... no, powiedzmy, ze można nazwać to opowiadaniem... wypadałoby coś o tymże opowiadaniu powiedzieć. Pomijaj±c fakt, że sprzedawane oddzielnie (nomen omen- przez "Fabrykę Słów":)) w tomiku kosztuje dwa razy więcej niż sama recenzowana tu antologia, co jest swoistą ironią (bo coś takiego jak "marketing TiWi szopu" tez jest przez Ziemkiewicza dokumentnie zjechany:)) to opowiadanko (dość obszerne) jest rozbrajające. Nic więcej nie napiszę, bo to po prostu trzeba przeczytać. Jeden warunek- trzeba być naprawdę obeznanym w polityce, aby w pełni załapać sens tejże historii. Ci, którzy sejm widzieli raz w telewizji, a z polityków naszych kojarzą co najwyżej prezydenta (obecnego i byłego:)) i ewentualnie paru pieniaczy z Samoobrony i LPR, raczej nie będzie zachwycony...bo po prostu nie załapie wszystkich aluzji :) Niemniej- zasługuje Ziemkiewicz na piłtkę.

Ocena: 5/6


Tyleż o antologii. Nie musze chyba dodawać, że kupić warto?:)