Czas Fantastyki 1/2012 - omówienie numeru

NAST.pl

Komiks

Facebook

Forum

Strona główna Zapowiedzi Recenzje Imprezy Konkursy Wywiady Patronaty Archiwum newsów Artykuły i relacje Biblioteka Fragmenty Galerie Opowiadania Redakcja Zaprzyjaźnione strony

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Brown, Pierce - "Czerwony świt" (wyd. 2024)

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"

Ukazały się

Esslemont, Ian Cameron - "Kamienny wojownik"

Kagawa, Julie - "Dusza miecza"

Pupin, Andrzej - "Szepty ciemności"

Ferek, Michał - "Pakt milczenia"

Markowski, Adrian - "Słomianie"

Sullivan, Michael J. - "Epoka legendy"

Stewart, Andrea - "Cesarzowa kości"

Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku"

Linki

Czas Fantastyki 1/2012 - omówienie numeru

Pierwszy tegoroczny numer „Czasu Fantastyki” już na pierwszy rzut oka przyciąga ciepłą, kolorową okładką, której w dodatku nie można odmówić poczucia humoru (podobnie jak komiksowi wewnątrz). Odniosłem również wrażenie, że nieco poprawiła się korekta pisma, choć wciąż liczba literówek i bardziej rażących błędów jest ogromna. Są to jednak kwestie w piśmie literackim drugorzędne – dlatego przyjrzyjmy się jego treści.

Szkice otwiera fragment pracy doktorskiej Anny Kolano-Kapłańskiej („Zaświaty u Marka S. Huberatha. Władcy piekieł”), która najpierw przedstawia wizerunek diabła w kulturze na przestrzeni dziejów, a następnie w tym duchu analizuje twórczość Huberatha i występujących w „Miastach pod Skałą” Behetomotoha i Lewiahatannaha, dwóch bardzo odmiennych piekielnych władców. Tekst nieco przegadany, ale dość wnikliwie interpretujący topos diabła.

Z kolei Tadeusz Solecki („Szukając metki producenta. Refleksje nad koncepcją Inteligentnego Projektu”) zabiera czytelników w niezwykłą podróż do początków wszechświata. Nie jest to jednak szkic o fizyce czy astronomii. Autor przedstawia w nim bowiem ruch ID (Intelligent Design), próbujący wykazać, że znany nam wszechświat i rządzące nim reguły zostały zaprojektowane. Trzeba przyznać, że przytoczone argumenty robią wrażenie i prowokują do myślenia. Metafizyka siłą rzeczy krąży gdzieś wokół zagadnienia, choć propagatorzy ruchu zdecydowanie się od niej odcinają. Solecki to jeden z moich ulubionych publicystów CzF, a jego najnowszy tekst tylko mnie w tym utwierdza – warto przeczytać.

Hanna Fronczak i Adam Przechrzta („Wizje równoległe”) pokrótce charakteryzują różne wizje rzeczywistości równoległych – z fizycznego, religijnego i literackiego punktu widzenia, nie wychodząc poza znane już dobrze ujęcia. Drobiazgowy szkic o postaci i twórczości niedocenionego szwajcarskiego artysty Hansa Rudolfa Gigera przygotował Przemysław Pieniążek („Obcy w Hollywood”). Giger z jego artykułu to niespokojny, nieco może zadufany twórca, którego współpraca przy „Diunie” czy kolejnych częściach „Obcego” nie przyniosła oczekiwanych rezultatów. Trudno nie odnieść wrażenia, że to artysta przegrany, choć Pieniążek widzi dla niego pewne nadzieje w związku z najnowszym filmem Ridleya Scotta – „Prometeuszem”.

Dział zamykają fragment reportażu z Korei Południowej autorstwa Konrada Godlewskiego („Disneyland z karą śmierci”) oraz opisanie historii i teraźniejszości gry RPG „Kult” w wykonaniu Marcina Czynszaka („Dwadzieścia lat gnostyckiego horroru w miejskiej dżungli”). Godlewski opisał poważne problemy, jakie w krajach azjatyckich powoduje Internet – przede wszystkim zjawisko uzależnienia od gier sieciowych, ale też związane z grami „obozy pracy”. Całość okrasił nawiązaniami do Gibsona i Zajdla. Z kolei Marcin Czynszak interesująco opisał niezwykłą kosmologię i duszny klimat gry, z którą co prawda nigdy nie miałem do czynienia, ale chętnie bym braki w tym względzie nadrobił. Problemem dla mnie i innych zainteresowanych może być jednak fakt, że gra nie ukazała się nigdy w języku polskim, a angielskie wydanie jest dziś trudno dostępne.

Na uwagę zasługuje także rozmowa Krzysztofa Głucha z twórcami serii gier edukacyjno-przygodowych o Reksiu, grywalnych zarówno dla młodszych, jak i starszych odbiorców („Reksio – misja Siłaczka”). Zabawne, niezwykle dopracowane (nie tylko z perspektywy niewielkiego budżetu) rodzime produkcje robią wrażenie, a sam wywiad obfituje w anegdoty.

Wśród felietonistów znajdziemy m. in. Jacka Dukaja, rozczarowanego powieścią „Reamde” Neala Stephensona („W opakowaniu realu”), Pawła Majkę, entuzjastycznie nastawionego wobec „Dumanowskiego” Wita Szostaka („Dumanowski – poza nekrologami”), czy Krzysztofa Głucha, z erudycją recenzującego „Fausterię” Wojciecha Szydy i prognozującego możliwe wyjście tego autora poza obręb fantastyki („Gdyby Faust była kobietą?”). Piszący dla nas¹⁾ Jacek Sobota zastanawia się nad definicją i istotą sztuki masowej, polemizując z Noelem Carrolem, autorem „Filozofii sztuki masowej” („Sztuka masowa. Apologie i krytyki”), a Michał Cetnarowski podsumowuje działalność Macieja Parowskiego na poletku fantastyki – w oparciu o zbiór jego tekstów publicystycznych „Małpy Pana Boga. Słowa (...)” („Summa redaktoriae”).

Reasumując, początek 2012 r. w wydaniu „Czasu Fantastyki” należy uznać za udany. Wszystkie opublikowane teksty nie tylko nadają się do lektury, lecz można wśród nich znaleźć również przykłady prawdziwie interesujące i dające do myślenia – jak szkice Soleckiego, Pieniążka i Godlewskiego, czy wartościowe analizy wybranych książek („Fausterii”, „Reamde”, „Małp Pana Boga”). Nie pozostaje nic innego, jak zakupić i zasiąść do lektury.

Pełny spis zawartości numeru można znaleźć tutaj.

¹⁾ Cykl artykułów „Sobotnie czytanie” na Katedrze.

Autor: Krzysztof Kozłowski

Dodano: 2012-03-20 20:01:38

Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

malakh - 22:41 20-03-2012
"Trzeba przyznać, że przytoczone argumenty robią wrażenie i prowokują do myślenia"

Z naukowo-biologicznego punktu widzenia artykuł o inteligentnym projekcie to stek bzdur. Jak znajdę czas, to do następnego numeru napiszę Maćkowi polemikę.

lbastro - 11:49 21-03-2012
"Odniosłem również wrażenie, że nieco poprawiła się korekta pisma, choć wciąż liczba literówek i bardziej rażących błędów jest ogromna. Są to jednak kwestie w piśmie literackim drugorzędne (...)"

A mnie się wydaje, że chyba właśnie w pismach dotyczących literatury trzeba o te aspekty dbać w szczególności...

Lord Turkey - 12:36 21-03-2012
Malakh - pisz, pisz, bardzo chętnie przeczytam. Jeden artykuł daje do myślenia, więc co dopiero dwa artykuły, w dodatku polemiczne

Ibastro - owszem, masz rację, ale dla czytelnika ważniejsza jest jednak treść niż poprawność językowa. Chyba że treść jest równie żenująca... albo jest się maniakalnym korektorem

Poza tym w każdym omówieniu narzekam na korektę pisma, więc ciut mniej błędów przywitałem optymistycznie, by dać wydawcy zachętę do dalszych starań

Komentuj

Artykuły