Patronat
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Grimwood, Ken - "Powtórka" (wyd. 2024)
Ukazały się
Pilipiuk, Andrzej - "Okiść"
King, Stephen - "Im mroczniej, tym lepiej"
King, Stephen - "Im mroczniej, tym lepiej" (twarda)
Black, Holly - "Więzień Bez Tronu"
Wielgus, Grzegorz - "Pieśń zemsty"
Kisiel, Marta - "Mała draka w fińskiej dzielnicy"
Tolkien, J.R.R. - "Kształtowanie Śródziemia"
Niven, Larry & Pournelle, Jerry - "Pyłek w Oku Boga"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka Cykl: Swann, S.A. - "Wilczy miot"Tytuł oryginału: Wolf's Cross Tłumaczenie: Marek Pawelec Data wydania: Kwiecień 2011 ISBN: 978-83-7648-676-5 Oprawa: miękka ze skrzydełkami Format: 125 x 195 mm Liczba stron: 384 Cena: 31,00 zł Rok wydania oryginału: 2010 Seria Nowej Fantastyki
Tom cyklu: 2
|
Opublikowany w kwietniu „Wilczy amulet” S.A. Swanna nie jest klasyczną kontynuacją „Wilczego miotu”. Od opisanych tam wydarzeń upłynęło bez mała sto lat, zmianie uległa także lokalizacja akcji: ziemie zamieszkane przez Prusów zastępuje pogranicze polsko-krzyżackie. Identyczny jest za to główny wątek powieści – niezwykła miłość dwojga młodych ludzi osadzona w realiach późnośredniowiecznej Polski. Czyżby jednak „powtórka z rozrywki”? Nie do końca.
W odróżnieniu do „Wilczego miotu”, gdzie najważniejsza rolę odgrywał młody Litwin, tutaj na pierwszy plan wysuwa się postać zakonnika Josefa. Skutkuje to zmianą sposobu patrzenia na Krzyżaków. Od razu zaznaczam, że Swann nie stał się nagle apologetą dokonań zakonu, niemniej ich wizerunek w książce jest nieco złagodzony. Oprócz wzmianek przewijających się w dialogach czy wspomnieniach, nie znajdziemy opisów grabieży lub gwałtów popełnionych przez „czarne krzyże”, w które obfitowała poprzednia powieść. Takie rozwiązanie jest poniekąd podyktowane fabułą – niemieccy rycerze są tutaj gośćmi w polskim grodzie i nie mają specjalnej okazji się „wykazać”. To raczej pojawiający się w fabule wilkołak zdaje się być źródłem wszystkich nieszczęść.
Jeśli już jesteśmy przy likantropii – w tym aspekcie fabuła nieco zawodzi. Do znanych już „faktów” o wilkołakach (szybkie leczenie ran, nadnaturalna siła) autor nie wprowadził na dobrą sprawę nic nowego. Cały wkład Swanna do mitologii sprowadza się do faktu, że nieświadomy swej prawdziwej natury wilkołak nigdy się nie przeobrazi, o ile będzie nosić coś ze srebra. Trochę mało. Wydaje się, iż autor mógł w oparciu o folklor Europy Wschodniej pokusić się o wytłumaczenie dotyczące pochodzenia zmiennokształtnych czy ich wrażliwości na srebro.
Nieco sztampowo rozwija się także wątek miłosny pomiędzy głównymi bohaterami Josefem i Marią. W tym wypadku autor zastosował klasyczne rozwiązanie: ranny żołnierz zakochuje się w pielęgniarce. Później też jest schematycznie: ona ukrywa prawdę o swoim wilkołaczym pochodzeniu i odrzuca ukochanego, aby go chronić; on domyśla się prawdy, ale ani myśli porzucić wybrankę. Jest też ten trzeci, Darien, ale chyba żaden z czytelników nie bierze na serio możliwości, by to właśnie on stał się ukochanym Marii. W efekcie wątek romantyczny wypada tylko ciut powyżej średniej prezentowanej przez wszechobecne u nas paranormalne romanse.
Pisząc recenzję „Wilczego miotu”, dużo miejsca poświęciłem kwestii umieszczenia akcji powieści w realiach średniowiecznej Polski, a przynajmniej na ziemiach, które aktualnie należą do nas. Tak jak już wspomniałem, w wypadku recenzowanej pozycji autor poszedł ciut dalej, lokalizując najważniejsze wydarzenia fabuły na Mazowszu. Szkoda tylko, że nie znajduje to odzwierciedlenia w fabule. Ze „swojskich klimatów” pozostaje wzmiankowany parę razy książę Siemowit III (przy czym autorowi wyraźnie myli się książę mazowiecki Kazimierz z królem Polski), ogólna sytuacja międzynarodowa naszego państwa, nazwy kilku miast. Na dobrą sprawę, gdyby Swann zrobił lekką korektę tekstu, nic nie stanęłoby na przeszkodzie umiejscowienia akcji książki w zupełnie innym miejscu. „Wczuciu się” w polskie realia nie pomagają także imiona części kluczowych bohaterów: Telek czy Darien nie brzmią zbyt słowiańsko.
A co z plusami? Przede wszystkim Swann to solidny rzemieślnik i potrafi pisać w zajmujący sposób. „Wilczy amulet” czyta się bardzo szybko, akcja wciąga, nie znajdziemy też w książce zbyt wielu dłużyzn. Poszczególni bohaterzy różnią się charakterami oraz motywacją, przekonująco wypadają opisy grodu czy wsi. Sporym atutem są opisy batalistyczne, w tym próba stworzenia odpowiedniej taktyki przeciwko wilkołakom. Również wspomniany wątek romansowy może stanowić dla części czytelników, szczególnie żeńskich, spory atut.
Podsumowując, wielbiciele „Wilczego miotu” S.A. Swanna nie będą rozczarowani, dostają powieść bardzo zbliżoną do poprzedniej, a jednocześnie lekko zmodyfikowaną. Znajdą tu też coś dla siebie miłośnicy średniowiecznych klimatów, wilkołaków oraz nietypowych związków miłosnych. Innymi słowy, książka w sam raz na wakacje.
Autor: Adam "Tigana" Szymonowicz
Dodano: 2011-08-03 02:57:13
-Jeszcze nie ma komentarzy-
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Harpman, Jacqueline - "Ja, która nie poznałam mężczyzn"
Baldree, Travis - "Księgarnie i kościopył"
Herbert, Brian & Anderson, Kevin J. - "Dziedzic Kaladanu"
Lee, Fonda - "Dziedzictwo jadeitu"
Fonstad, Karen Wynn - "Atlas śródziemia"
Fosse, Jon - "Białość"
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Fragmenty
Silverberg, Robert - "W dół do ziemi" (Wymiary)
Niven, Larry & Pournelle, Jerry - "Pyłek w Oku Boga"
Silverberg, Robert - "Księga czaszek"
Scalzi, John - "Wojna starego człowieka" (Wymiary)
Grimwood, Ken - "Powtórka"
Lewandowski, Maciej - "Grzechòt"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga druga"
Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku" #2
|