Majowy numer „Nowej Fantastyki” zmywa niesmak, jaki pozostawił po sobie numer kwietniowy.
Pierwszym tekstem publicystycznym jest „Fantazja większa niż życie” autorstwa Michała R. Wiśniewskiego. Autor przedstawia w artykule najbardziej znane przykłady epickiej fantasy – krótko mówiąc, dzieł, w których chodzi o wzniosłość, waleczne czyny i tak dalej. O ile tematyka jest ciekawa, o tyle dobór książek jest trochę nędzny („Harry’ego Pottera” trudno mi nazwać epickim).
Dalej zaś dla miłośników mocniejszej fantastyki prawdziwa gratka, jak mogłoby się wydawać – wywiad ze Stevenem Eriksonem! Nie ukrywam, że ostrzyłem sobie na niego pazury, bo jest to jeden z moich ulubionych autorów. Fakt, wypowiedzi Eriksona są dość ciekawe i pozwalają wyobrazić sobie jego cykl twórczy, jednak autorka wywiadu tak naprawdę nie wie, o co chodzi jej w rozmowie. Zamiast skoncentrować się na twórczości Eriksona biega od tematu do tematu, lejąc wodę i po prostu nudząc.
Dalej zaś możemy przeczytać kolejny wywiad, tym razem z Markiem Addym, odgrywającego w serialowej „Grze o tron” rolę króla Roberta. W tym wypadku pytania są już konkretne, trzymają się wątku serialu.
Opowiadania są na całkiem wysokim poziomie. Z rodzimej twórczości dostajemy „Bezsenność” Zbigniewa Wojnarowskiego. Tekst niczym specjalnie się nie wyróżnia, na dodatek jest opatrzony dość topornymi ilustracjami, jednak da się go czytać z przyjemnością. Zaś z zagranicznej prozy możemy przeczytać „Wyspę” Petera Wattsa. Opowiadanie jest bardzo dobre i zdecydowanie podnosi jakość numeru. To mocne, skłaniające do refleksji science fiction.
Z kolei „Arwy” Adama-Troya Castro stanowi kolejny przykład wykorzystania modnych w fantastyce tematów, czyli genetyki i biologii. Tekst także mocny, porządny, od którego jednak zdecydowanie odstraszają mangowe rysunki.
Kolejny wywiad mamy z M. D. Lachlanem, autorem „Synów Boga”. Wywiad jest znowu krótki, ale na pewno bardziej treściwy niż ten ze Steven Eriksonem. Lachlan opowiada w nim o wszystkim, co skłoniło go do stworzenia „Synów Boga”. Czytelnik dowiaduje się też, że początkowo miała to być... komedia.
Dział recenzji prezentuje się niezbyt okazale. Z głośniejszych tytułów możemy wskazać najwyżej trzy książki, zaś reszta to klasa średnia. Dobór recenzowanych filmów jest już lepszy, podobnie jak gier.
Numer zamyka tradycyjnie felieton Łukasza Orbitowskiego. Tym razem pisarz opowiada o dość wyrafinowanych metodach zadawania śmierci.
Gdyby nie zagraniczne opowiadania, cały numer niczym pozytywnym by się nie wyróżniał. Jednak „Wyspa” Wattsa zdecydowanie podnosi jego średnią – jest to opowiadanie, dla którego warto kupić majową NF.
Sortuj: od najstarszego | od najnowszego
Yans - 22:15 14-05-2011
I dla tego opowiadania właśnie kupię
Shadowmage - 13:16 15-05-2011
Też ostatnio
pisałem w dosyć luźnej formie o najnowszej NF. "Wyspa" jest bardzo fajna, ale chyba większe wrażenie zrobiły na mnie "Arwy". Może dlatego, że po pochwałach spodziewałem się po Wattsie czegoś genialnego?
Poza tym bardzo dobry numer.
Lucifer - 20:04 15-05-2011
Fajnie, że w końcu NF prezentuje dobry poziom, oby tylko udało się go utrzymać.
Virgo C. - 00:04 16-05-2011
Wywiad to był z Markiem Addym, a nie Oddym...
ASX76 - 00:12 16-05-2011
Lucifer pisze:Fajnie, że w końcu NF prezentuje dobry poziom, oby tylko udało się go utrzymać.
Poziom przypomina sinusoidę. Raczej nie ma co liczyć na jakieś stałe.
Virgo C. - 13:33 16-05-2011
A tak w ogóle to z jakiego blogaska to omówienie pochodzi? Skupianie się bardziej na ilustracjach niż treści opowiadań to chyba nie najlepszy sposób oceniania? Nie mówiąc już o tym, że zdania są tak okrągłe i ogólne, że można mieć wątpliwości czy autor w ogóle owe opowiadania czytał :/
No i wywiady - mi osobiście wywiad z Eriksonem bardzo się, właśnie ze względu na skakanie z tematu na temat - dzięki temu dowiedziałem się czegoś nowego o lubianym autorze, a nie przeczytałem po raz kolejny te same opowiedzie na te same pytania. Natomiast pozostałe dwa wywiady - cóż, standard marketingowej roboty i tyle.
Kagawa, Julie - "Dusza miecza"
