Druga część „Mrocznego zbawiciela” Miroslava Žambocha to kolejna dawka przygód R.C. – człowieka, cyborga i demona w jednej osobie. Choć dostajemy to co zwykle, mnóstwo akcji okraszonej czarnym humorem, z jakiegoś powodu lektura recenzowanej książki stanowiła dla mnie prawdziwe wyzwanie. I nie chodzi tu o to, że nie lubię twórczości czeskiego pisarza. Wręcz przeciwnie, jak do tej pory kolejne utwory Žambocha stanowiły dla mnie solidną dawkę mało wymagającej rozrywki. W czym zatem tkwi problem?

Być może w przesycie. Kolejne trzy opowiadania o R.C. (plus epilog) to nic innego jak powtórka z rozrywki. Główny bohater nadal przemierza postapokaliptyczne Czechy w poszukiwaniu prawdy o swojej tożsamości, a jego droga, jak zwykle, usłana jest stertami trupów. Nieważne, czy to będzie grupa najemników, zawodowy morderca, czy przebiegły mag – nikt nie ma szans w walce z niepokonanym herosem. Szkoda tylko, że ta pewność co do wyników kolejnego starcia szybko się nudzi, a z czasem zaczyna irytować. Jak można traktować poważnie książkę, choćby fantasy, której główny bohater pocięty na dokładnie 226 kawałków zbiera się do kupy i walczy dalej.

Sama fabuła też nie zostawia po sobie najlepszego wrażenia. Opowiadanie „Beskidy – spróbuj jeszcze raz kolego” można streścić w jednym zdaniu – R.C. spotyka oddział najemników, wybija ich do nogi i rusza dalej w podróż. Najlepiej pod względem fabularnym sprawdza się „Ostrawa – zamarznięte piekło”. Najdłuższy ponad 250-stronicowy utwór przynosi miłą odmianę w postaci przeniesienia akcji do dużego miasta. Ekskluzywne domy publiczne, zakazane knajpki, zakurzona biblioteka – a wszystko skute okowami lodu. Plus kilka niezłych pomysłów – jak chociażby ceny siedziby zależne od panującej wewnątrz temperatury. Im niższa, tym nocleg jest tańszy. Szkoda tylko, że zmiana lokalizacji nie wpływa zasadniczo na samą fabułę. Bohater szybko znajduje nowych (oraz starych) wrogów i cała opowieść ponownie sprowadza się do mniej lub bardziej malowniczych opisów bijatyk i strzelanin. Co prawda w międzyczasie R.C. dowiaduje się całej prawdy o sobie i własnym przeznaczeniu, ale rozwiązanie zagadki nie jest zbyt ciekawe i pozostawia czytelnika dziwnie obojętnym.

Nie przekonuje również sama kreacja bohatera. Autor za wszelką cenę stara się ukazać R.C. jako istotę, która resztkami silnej woli broni się przed przeistoczeniem w bestię z piekła rodem. Zamysł dobry, ale efekt mało przekonujący. Zabrakło finezji, kunsztu pisarskiego. W rezultacie osobowość głównego bohatera przypomina typ postaci z wcześniejszych książek Czecha – cynicznego twardziela, który w głębi duszy jest porządnym facetem.

Drugi tom przygód R.C. udowadnia, że Miroslav Žamboch jest więźniem jednego schematu. O ile pierwsza część „Mrocznego zbawiciela” za sprawą odświeżenia scenografii, nowego klimatu mogła się spodobać, to jego kontynuacja zawodzi. Mimo że dostajemy sprawnie napisaną opowieść pełną seksu i przemocy, jest ona dziwnie nudna i mało wciągająca.