Od początku powstania „Fabryka Słów” jest kojarzona z polskimi autorami. To właśnie dzięki temu wydawnictwu na księgarskich półkach zaistnieli Andrzej Pilipiuk, Jarosław Grzędowicz, Anna Kańtoch czy Jakub Ćwiek. Jednakże od pewnego czasu coraz więcej miejsca w zapowiedziach „Fabryki” zajmuje literatura obcojęzyczna. Zmiana profilu? A może rodzimi twórcy nie są w stanie zaspokoić potrzeb rynku? Jak by nie było, fakt pozostaje faktem – seria „Obca krew” już na dobre zagościła na naszym rynku.

„Cena krwi” Tani Huff otwiera cykl powieściowy, którego głównymi bohaterami są prywatna detektyw Vicki Nelson i pięćsetletni wampir Henry Fitzroy. Oś fabularną stanowi polowanie na sprawcę serii zabójstw. Ofiary nie łączy nic poza jednym faktem – ich ciała zostały pozbawione krwi. Dla niej dochodzenie stanowi miłą odmianą od śledzenia niewiernych małżonków, on traktuje je jako zabezpieczenie dla swojej prawdziwej tożsamości. Samotnie żyjący mężczyzna, który porusza się tylko po zmroku, idealnie pasuje do gazetowego wizerunku krwiopijcy. Kiedy los łączy ich ścieżki, rozpoczynają wspólne polowanie na nieuchwytnego mordercę.

Sztampa – to słowo najbardziej pasuje mi do oceny „Ceny krwi”. Książka począwszy od mało zajmującego początku, poprzez standardowy środek prowadzi do przewidywalnego finału. Zabrakło natomiast miejsca na nieoczekiwane zwroty akcji, ciekawych bohaterów czy choć odrobinę własnej fantazji. Podczas lektury powieści Huff odniosłem wrażenie, że czytam rozbudowany scenariusz „Buffy, pogromcy wampirów” albo „Archiwum X”. I to któregoś ze słabszych odcinków. Pomimo najszczerszych chęci udało mi się odnaleźć w „Cenie krwi” jedynie kilka elementów, które by ją wyróżniały. Tylko czy fakty, że główna bohaterka jest prawie niewidoma, a wampir to porządny katolik, stanowią o nowej jakości?

Vicki Nelson, która z powodu wady wzroku odeszła z policji, przypomina setki prywatnych detektywów wzorowanych na Philipie Marlow. Diabelnie inteligentna, uwikłana w romans, non stop wpadająca w kłopoty. A Fitzroy? Szarmancki krwiopijca obdarzony nadludzką siłą i szybkością, a równocześnie obawiający się promieni słonecznych. O czosnku i srebrze nic nie wiadomo.

Słabo wypada także świat przedstawiony. Akcja rozgrywa się w Toronto, ale równie dobrze mogłaby mieć miejsce w każdej innej metropolii. Zabrakło cech charakterystycznych dla tego miasto, czegoś co świadczyłoby o jego niepowtarzalności. W wielu kryminałach czy horrorach miejsce akcji jest samo w sobie ważnym bohaterem książki, tu zaś okazuje się niemym i ślepym świadkiem dokonywanych zbrodni. Być może mieszkańcy Toronto odnajdą tu swojskie klimat, ja nie byłem w stanie.

Pojawienie się w fabule książki wampira sugerowało, że gdzieś poza granicami normalności istnieje inny, bardziej złowrogi świat. Niestety w „Cenie krwi” nie będzie nam dane się o tym przekonać. Oprócz Fitzroya i dwóch czy trzech demonów świat nadprzyrodzony jest nieobecny. Porównywać wizję Huff do takiego „Mojego własnego diabła” Mike’a Careya nawet nie wypada. Ktoś mi zarzuci, że nie ta półka, ale przecież wspomniana już „Buffy” to już niższy poziom, a autorka nawet do niego nie jest w stanie się zbliżyć.

Czy „Cena krwi” ma jakieś zalety? Na dobrą sprawę w książce spodobał mi się jeden wątek – podgrzewanie „antywampirzej” atmosfery przez brukowce prowadzi do „polowań na czarownice”, na których efekty nie trzeba długo czekać. No i jeszcze ciekawostka – powieść powstała w 1991 roku, a więc w czasach, kiedy „komórki” nie były jeszcze w powszechnym użyciu. Fajnie się czyta, jak bohaterowie szukają budek telefonicznych lub odbierają pagery.

Reasumując – „Cena krwi” to mierna książka: stereotypowe postaci, mało wciągająca akcja, przewidywalne zakończenie. Do tego tłumaczenie – nie jestem w stanie podać konkretnych przykładów, ale ogólnie odniosłem wrażenie, że jest ono mało płynne, zgrzytało. Mam trochę żalu do „Fabryki”, że wydała tak słabą pozycję. Nie wierzę, że wśród setek, a może i tysięcy zachodnich autorów nie znalazłoby się kilku lepszych. I tylko mam nadzieje, że inne cykle wydane w ramach „Obcej krwi” będą stały na znacznie wyższym poziomie.