NAST.pl
 
Komiks
  Facebook
Facebook
 
Forum

  RSS RSS

 Strona główna     Zapowiedzi     Recenzje     Imprezy     Konkursy     Wywiady     Patronaty     Archiwum newsów     Artykuły i relacje     Biblioteka     Fragmenty     Galerie     Opowiadania     Redakcja     Zaprzyjaźnione strony   

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Weeks, Brent - "Na krawędzi cienia" (wyd. 2024)

Martine, Arkady - "Pustkowie zwane pokojem"

Ukazały się

Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (czarna)


 Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)

 Kingfisher, T. - "Cierń"

 Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"

 Maas, Sarah J. - "Dom płomienia i cienia"

 Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"

 Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"

 Sablik, Tomasz - "Mój dom"

Linki

White, James - "Ostateczna diagnoza"
Wydawnictwo: Rebis
Cykl: White, James - "Szpital kosmiczny"
Tytuł oryginału: Final Diagnosis
Tłumaczenie: Radosław Kot
Data wydania: Lipiec 2007
ISBN: 978-83-7301-813-6
Oprawa: miękka
Liczba stron: 314
Cena: 27,90
Tom cyklu: 10



White, James - "Ostateczna diagnoza"

Dobre kilka lat temu, kiedy zaczynałem swoja przygodę z fantastyką, „Szpital kosmiczny” Jamesa White’a był mi polecany jako doskonała lektura pierwszego kontaktu z science fiction. I faktycznie, lekka, humorystyczna opowieść o perypetiach personelu szpitala przyjmującego pacjentów z najdziwniejszych inteligentnych ras kosmosu miała pewien niezaprzeczalny urok. Jednakże każdy kolejny tom był powtarzaniem tych samych schematów, przerabianiem na nowo raz opowiedzianej historii. Przygodę z kosmicznymi medykami przerwałem bodajże po czwartej części cyklu, w przekonaniu, że White nie będzie już w stanie zaoferować mi nic nowego. Los jednak chciał, że po długiej przerwie znów zetknąłem się ze Szpitalem Kosmicznym Sektora Dwunastego – tym razem w jego dziesiątej, jubileuszowej odsłonie.
Fabuła jak zwykle toczy się wokół intrygującego przypadku medycznego. Tym razem w jego roli występuje przedstawiciel ziemskiej rasy DBDG (człowiek innymi słowy) imieniem Hewlitt. Z pozoru nic mu nie dolega, ale od czasu do czasu przejawia zadziwiające objawy – na przykład silną reakcję alergiczną na leki. Ziemscy lekarze nie potrafili wykryć przyczyny jego choroby i traktowali go jak hipochondryka. W Szpitalu Kosmicznym również początkowo nie wiedzą, co sądzić o tak nietypowej przypadłości, ale już wkrótce zaczynają się domyślać.

„Ostateczna diagnoza” jest książką nierówną. Początek stoi na wysokim poziomie, przywołującym z odmętów pamięci najlepsze fragmenty początkowych tomów cyklu. Tempo wydarzeń jest powolne, ale posiada pewien urok. Razem z Hewlittem poznajemy kolejnych, czasem bardzo dziwnych obcych. Należy przy tym zauważyć, że White zrezygnował z powtarzania tych samych informacji w każdej książce (być może nastąpiło to już w którymś z wcześniejszych tomów) – jak na przykład: co oznaczają literki w oznaczeniach poszczególnych ras. Dla nowego czytelnika nie będzie to dużym utrudnieniem, a staremu oszczędza przebijania się raz jeszcze przez te same opisy.
Niestety, gdy na scenie pojawia się główny wątek, zaczyna dziać się coraz gorzej. Historia jest nieprzekonująca i nieciekawa. A gdy wreszcie się wyjaśnia, pozostaje tylko załamać ręce nad drogą, którą obrał autor. Nie dość, że wykorzystuje wątki z poprzednich tomów, to jeszcze robi to dosyć nieudolnie. Aby za wiele nie zdradzić z treści, powiem tylko, iż sama przyczyna choroby Hewlitta jeszcze by uszła w tłoku, ale całe zamieszanie i dylematy z tym związane są na mój gust nie do przyjęcia. I jak początkowo czytało się „Ostateczną diagnozę” całkiem przyjemnie, tak mniej więcej od połowy powieści treść wchłania się bez emocji i zaangażowania – siłą rozpędu, by skończyć książkę.

Choć „Ostateczna diagnoza” jest dziesiątym tomem cyklu, to tak naprawdę można ją czytać niezależnie od pozostałych. Jest trochę nawiązań do wcześniejszych wydarzeń, ale zwykle wytłumaczonych. Starzy znajomi, tacy jak O’Mara, Murchison, Conway czy Prilicla, pojawiają się raczej w rolach drugoplanowych. Tak że nic nie stoi na przeszkodzie, by osoba nieznająca twórczości White’a sięgnęła po omawianą tu książkę. Jednakże znacznie lepiej byłoby dla niej, gdyby rozpoczęła swoją przygodę z cyklem White’a od początku, a „Ostateczną diagnozę” pozostawiła wyłącznie wiernym i bezkrytycznym fanom cyklu.


Ocena: 4/10
Autor: Shadowmage


Dodano: 2007-08-23 16:09:37
Komentarze
-Jeszcze nie ma komentarzy-
Komentuj


Artykuły

Plaża skamielin


 Zimny odczyt

 Wywiad z Anthonym Ryanem

 Pasje mojej miłości

 Ekshumacja aniołka

Recenzje

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"


 Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"

 Lindgren, Torgny - "Legendy"

 Miles, Terry - "Rabbits"

 McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

 Simmons, Dan - "Czarne Góry"

Fragmenty

 Mara, Sunya - "Burza"

 Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"

 Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"

 Sablik, Tomasz - "Próba sił"

 Kagawa, Julie - "Żelazna córka"

 Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"

Projekt i realizacja:sismedia.eu       Reklama     © 2004-2024 nast.pl     RSS      RSS