Wciąż przytłoczony śmiercią Wulfgara, Drizzt nie ma czasu opłakać przyjaciela, bowiem mroczne elfy zbierają się już w pieczarach głęboko pod Mithrilową Halą. Aby ocalić swój przybrany dom, będzie musiał wrócić do miasta, w którym się urodził, nikczemnego Miasta Pająków. Menzoberranzan jest jednym z najbardziej niebezpiecznych miejsc w groźnym Podmroku, ale dla Drizzta, renegata, za którego głowę wyznaczono nagrodę, pojawienie się tam to pewna śmierć. Jednak Drizzt Do’Urden i jego towarzysze nie raz stawali oko w oko ze śmiercią i chętnie oddadzą życie, aby ocalić krasnoludy z Mithrilowej Hali.





Barbara Everette, gospodyni domowa z niewielkiego miasteczka w stanie Missisipi, wiedzie wręcz perfekcyjne życie. Idealny mąż, wspaniałe dzieci, piękny dom, niezachwiana chrześcijańska wiara... Barbara znakomicie gotuje, sprząta, świetnie radzi sobie ze wszystkimi trudami współczesnego życia na przedmieściach. Dba o własne dzieci, prowadzi zajęcia pozaszkolne dla lokalnej społeczności, naucza kung-fu w miejscowym dojo... Wszystko układa się doskonale. Jednak idealne życia ma swoją cenę i przychodzi dzień, kiedy Barbara ma dosyć wszystkiego. Musi złapać oddech, oderwać się choćby na weekend od codziennej rutyny. Bóg na pewno to rozumie. Nigdzie przecież nie napisano, że powinna być niewolnicą. Pomachawszy więc na pożegnanie uległemu, nieporadnemu w zajęciach domowych mężowi, Barbara opuszcza dom na parę dni w poszukiwaniu odrobiny spokoju. Przy okazji zamierza zaspokoić apetyt na autentyczne kajuńskie jedzenie.

W najświeższej sprawie detektywa sierżanta Kelly’ego Lockharta z wydziału zabójstw policji w Nowym Orleanie sytuacja jest idealnie przejrzysta: ani jednego podejrzanego. A przecież, biorąc pod uwagę ślady DNA na wielu zwłokach, sprawców powinno być co najmniej pięciu, może sześciu. Ponadto jedyny wyraźniejszy trop – tajemnicza rybia łuska – zaginął w laboratorium kryminalistycznym FBI. Dopiero stara jasnowidzka podpowiada policjantowi, żeby pojechał na bayou, do bagnistej krainy kajuńskiej kultury na południu USA, i tam rozejrzał się za pewnym zaginionym alfonsem. Wiedźma każe mu też trzymać się blisko jakiejś tajemniczej „Księżniczki”, w przeciwnym razie grozi mu bowiem śmierć.

Barbara i Kelly zmierzają więc na spotkanie, kierowani ręką losu i wolą Boga. Na bagnach kajuńskiego bayou gotuje się coś więcej niż jambalaya... Żadne z nich jeszcze nie wie, że sprawie Rozpruwaczy z bayou towarzyszą „szczególne okoliczności”.

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Kenet - 22:21 08-05-2007
Co ze wznowieniami Stephensona? Jeszcze trochę i będzie jakaś okrągła rocznica od pierwszych zapowiedzi...

Achmed - 22:39 08-05-2007
Pierwsze informacje o wydaniu Stephensona w ISIE (a dokładnie "Diamentowego wieku" i "Zamieci") sięgają maja 2005. Zatem dwa latka tej zapowiedzi już właśnie stuknęły

Vampdey - 23:24 08-05-2007
Ale co w tym takiego? W ISIE to normalna rzecz
Ja po prostu nie wierzę, że wydadzą ciągle zapowiadany drugi tom "Outremeru" Brenchleya, a "Pan światła" też lata był oczekiwany.

Achmed - 00:41 09-05-2007

Vampdey pisze:Ale co w tym takiego?

A kto mówi, że w tym coś takiego? :-)

Vampdey pisze:W ISIE to normalna rzecz ;)

Mnie się tam wydaje, że to jeśli nie normalne, to częste dla każdego branżowego wydawnictwa. Różnica polega na tym, że nie od każdego wydawcy da się wyciągnąć informacje zaraz po tym, jak został załatwiony kontrakt na daną książkę.

Vampdey pisze:Ja po prostu nie wierzę, że wydadzą ciągle zapowiadany drugi tom "Outremeru" Brenchleya

AFAIR Grzegorz Szulc kiedyś dawał do zrozumienia lub pisał wprost, że Brenchley lipnie się sprzedawał. Gdyby nakład pierwszego tomu schodził przyzwoicie, to mielibyśmy pewnie już dawno całą trylogię wydaną.

Vampdey pisze:a "Pan światła" też lata był oczekiwany.

Mhm, wyszedł jakieś dwa lata od nabycia praw do książki. Ale wiadomości o nabyciu praw relacjonowane były wtedy przez GSa niemal na żywo. Zatem "PeeŚ" stał się oficjalną upublicznioną zapowiedzią mniej więcej (raczej więcej) pół roku wcześniej niż to się dzieje na ogół. To oczywiście nie stanowi żadnego ostatecznego usprawiedliwienia, ale warto może zwrócić i na to uwagę.

A poza wszystkim: truizm i uwaga obok, niekoniecznie do Ciebie, Vampdeyu, ale póki oczekiwanej książki nie zobaczysz na półce w księgarni, to nie ma się co napalać. Ot, na przykład na informację o planowanym wydaniu "Wierszy zebranych" Herberta natykam się regularnie co najmniej od kilku lat i nic - jak książki (tudzież książek) na rynku nie było, tak nie ma.