Dziecko nie żyje. Nie pozostało nic więcej, by wiedzieć.

Tropiciel jest myśliwym, znanym w trzynastu królestwach jako ten, który ma nos. I choć zawsze pracuje sam, ten jeden jedyny raz musi zrobić wyjątek. By odnaleźć zaginione dziecko, sprzymierza się z grupą podobnych sobie najemników. A są tam wszyscy: od wiedźmy, przez smutnego olbrzyma, aż do zmiennokształtnego Lamparta. Każde z nich jest śmiertelnie niebezpieczne. Każde z nich pilnie strzeże swoich tajemnic.

Podążając za zapachem dziecka, grupa przejdzie przez potężne miasta, groźne rzeki i zaklęte puszcze, na każdym kroku tropiona przez istoty, które pragną ich śmierci. Wątpliwości nie opuszczają Tropiciela ani przez chwilę. Kim jest tajemniczy chłopiec, którego muszą odnaleźć? Dlaczego tak wiele osób chce przerwać ich poszukiwania? I przede wszystkim – kto kłamie, a kto mówi prawdę?

Czerpiąc garściami z afrykańskiej historii i mitologii oraz własnej wyobraźni, Marlon James opowiada historię o niesamowitym rozmachu, której akcja dzieje się w starożytnym świecie, niepokojąco przypominającym współczesny.

Czarny Lampart, Czerwony Wilk to opowieść niezwykle brutalna, osadzona w fantastycznej scenerii, a jednocześnie poruszająca.

Wydawnictwo: Echa
Tytuł oryginału: Black Leopard, Red Wolf
Tłumaczenie: Robert Sudół
Data wydania: Marzec 2021
Rok wydania oryginału: 2019
Tom cyklu: 1

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Ambrose - 20:26 08-01-2021
W ramach uzupełnienia, dodam, że sama inicjatywa "Echa" wydaje się b. ciekawa - wygląda to na odgałęzienie, na łamach którego będzie się pojawiać nieco ambitniejsza literatura. Oprócz Marlona Jamesa (pisarza o światowej renomie, cieszącego się popularnością także na polskim rynku), wydano już Kolumbijczyka Juana Gabriela Vásqueza (marketingowo, mocno na wyrost, określa się go mianem następcy Gabriela Garcíi Márqueza - Vásquez ma dobry warsztat, ale wg mnie to jednak zupełnie inny styl), a w zapowiedziach jest uznana argentyńska pisarka Mariana Enríquez. Wg mnie warto śledzić tę inicjatywę.

historyk - 23:05 08-01-2021

Ambrose pisze:w zapowiedziach jest uznana argentyńska pisarka Mariana Enríquez.

W maju ma się ukazać jej książka - Nasza część nocy - ewidentnie zalatująca fantastyką (choć, niestety, też Danem Brownem):

Uzbrojeni po zęby żołnierze, strzeżone drogi i unoszące się w powietrzu napięcie – to Argentyna pod rządami wojskowej junty. Ojciec z synem zamierzają przedostać się z Buenos Aires do północnej granicy kraju z Brazylią. Matka Gaspara, bo tak ma na imię chłopiec, zginęła w tajemniczych okolicznościach.

Ojciec jest zdeterminowany, by uratować chłopca przed jego przeznaczeniem. Gaspar ma bowiem zostać medium na usługach Zakonu – tajnego stowarzyszenia, które przy pomocy zakazanych i niebezpiecznych rytuałów kontaktuje się z Ciemnością. By zyskać nieśmiertelność, członkowie Zakonu, rządzonego przez krewnych matki Gaspara, nie cofną się przed niczym. Ich starania sięgają setki lat wstecz, odkąd wieść o Ciemności przewędrowała z Afryki, przez Anglię, do Argentyny.

Enríquez czerpie garściami z historii swojego kraju i dawno zapomnianych wierzeń, tworząc niepokojącą, lecz olśniewającą powieść. "Nasza część nocy" to kolejny dowód na to, że autorka jest jednym z najważniejszych głosów w literaturze latynoamerykańskiej.

_______________________
http://seczytam.blogspot.com

Coacoochee - 10:17 10-01-2021
Jeśli będzie klasy Aniołów o brudnych twarzach, to się skuszę.

bio - 11:45 11-01-2021
Przyznam, że wynudziłem się przy lekturze i zostawiłem po stu stronach. Może po prostu mam dość afrykańskiego realizmu magicznego, bo jak do tej pory nie trafiłem na nic, co by mnie ruszyło choćby tak jak Kirinyaga, czy Chaga. To oczywiście dobra SF, a nie realizm magiczny, czy jakieś tam fantasy geograficznie zdefiniowane. Co do Afryki w wizji pisarza SF, to polecam Tade Thompsona trylogię Rosewater.Może wydzadzą i u nas.

romulus - 17:23 12-01-2021

bio pisze:Przyznam, że wynudziłem się przy lekturze i zostawiłem po stu stronach. Może po prostu mam dość afrykańskiego realizmu magicznego, bo jak do tej pory nie trafiłem na nic, co by mnie ruszyło choćby tak jak Kirinyaga, czy Chaga. To oczywiście dobra SF, a nie realizm magiczny, czy jakieś tam fantasy geograficznie zdefiniowane. Co do Afryki w wizji pisarza SF, to polecam Tade Thompsona trylogię Rosewater.Może wydzadzą i u nas.

Mnie interesuje, czy to pełnokrwista, tradycyjna formalnie proza, czy też jakieś udziwnione fiu bździu. Aczkolwiem Jamesa o fiu bździu nie podejrzewam, jednak wolę mieć się na baczności. Szkoda piniondza na ebooka, którego porzucę po pięćdziesięciu stronach.