Już gdzieś w recenzjach „Cyklu Barokowego” użyłem metafory szachowej, stwierdzając, że Neal Stephenson rozstawia postacie na szachownicy świata. Po ukończeniu „Ustroju świata” mogę się jedynie utwierdzić w tym sformułowaniu, gdyż na prawie trzech tysiącach stron obserwowałem partię szachów, w której wszystkie ruchy prowadziły do celu, choć sensowność wielu posunięć widać dopiero w szerokiej perspektywie.
Adam Ł Rotter recenzuje powieść Neala Stephensona pt. "Ustrój świata".
Dodał: Shadowmage
-Jeszcze nie ma komentarzy-