Najbardziej intrygujący w całej książce jest sposób ukazania apokalipsy. McHugh nie stara się zademonstrować szerszej perspektywy, ale koncentruje się na konkretnych postaciach, czasami są to jednostki („Naturalista), innym razem całe rodziny („Efekt działania siły odśrodkowej”). Autorka wyszła przy tym z założenia, że nawet najstraszniejsze katastrofy nie są w stanie zmienić ludzkiej natury. Wciąż kochamy, kłamiemy, pożądamy, nienawidzimy. Dostosowujemy się do nowych warunków, ale jednocześnie trzymamy się kurczowo starych przyzwyczajeń. Po prostu chcemy żyć.

Adam "Tigana" Szymonowicz recenzuje zbiór opowiadań Maureen F. McHugh pt. "Po apokalipsie".

Dodał: toto