„Sadze o Rubieżach” najbliżej chyba do zapisu opowieści przekazywanej ustnie, gawędy ludowej, opowieści powszechnie znanej, którą każdy z przyjemnością chce usłyszeć ponownie. Stąd w niej wtrącenia narratora, powodujące, że czytelnik wie więcej niż bohaterowie, stąd niespieszne tempo akcji, stąd odwołania do codziennych czynności wykonywanych przez kluczowe postaci, które mają ich sylwetki przybliżyć słuchaczom, stąd pojawiające się od czasu do czasu celne sformułowania pełniące rolę sentencji, stąd też przebijająca przez opowieść tęsknota za starymi, dobrymi czasami.

Beata Kajtanowska recenzuje "Sagę o Rubieżach. Tom 1" Liliany Bodoc.

Dodał: toto