Bóg i fantastyka, metafizyka a science fiction – zestawienia takie wydają się odstręczające; wszak to inwersja, by nie powiedzieć dywersja. Jakże to – fantaści o Bogu piszą, przecież to od razu, z definicji niejako, Stworzyciela sytuuje po stronie istot niestworzonych; po drugie – metafizyka w SF, która uchodzi za emanację twardości i naoczności, empirii i naukowych kompetencji? Istne brewerie. A jednak, a jednak. Fantastyka nie musi wszak zabawiać się nauką twardą, fizyką, astronomią etc., w zakres jej poszerzonych kompetencji wchodzą też nauki humanistyczne – psychologia, socjologia, a wreszcie – czemu by nie – filozofia i teologia.

W najnowszym Sobotnim czytaniu Jacek Sobota omawia "Imiona Boga. Motywy metafizyczne w fantastyce drugiej połowy XX wieku" Dominiki Oramus oraz "Małpy Pana Boga - Słowa" Macieja Parowskiego. Tekst można przeczytać tutaj.

Dodał: toto