Zastanawiam się, czy czytałem wcześniej jakąś prozę afrykańską. Nie licząc Coetzee i – paradoksalnie – św. Augustyna, którego najważniejsze dzieła powstały w Afryce (ale obaj kulturowo przynależą do Zachodu – Augustyn właściwie tworzył tę kulturę, Coetzee z niej czerpał), chyba nie. Powieść Mii Couto byłaby pierwszym komunikatem literackim z tamtej strony świata – dodam, że brzmiącym ciekawie, oryginalnie. Couto jest wprawdzie białym mieszkańcem Mozambiku, ale wydaje się być tamtejszą kulturą przesiąknięty.

W ramach kolejnego Sobotniego czytania Jacek Sobota dzieli się przemyśleniami z lektury powieści Mii Couto "Lunatyczna kraina". Tekst dostępny jest tutaj.

Dodał: Vampdey