Wydawnictwo: W.A.B. Tytuł oryginału: Schilf Tłumaczenie: Sława Lisiecka Data wydania: Wrzesień 2009 ISBN: 978-83-7414-678-4 Oprawa: miękka ze skrzydełkami Format: 12,5 x 19,5 cm Liczba stron: 394 Cena: 39,90 zł Seria: Don Kichot i Sancho Pansa

Bliżej...
Inspektor Schilf musi znaleźć odpowiedź na kilka kluczowych pytań.
Kto
...porwał małego Liama, syna znanego fizyka Sebastiana? Czy na pewno było to porwanie, skoro chłopiec szybko się odnalazł, nic mu nie było, a na dodatek nie pamiętał żadnego porwania?
...zamordował lekarza Dabbelinga? Czy na pewno było to morderstwo? Być może tylko tragiczny w skutkach wygłup kogoś, kto rozpiął między drzewami stalową linkę?
Czy
...istnieją światy równoległe, o które zaciekle się spierają przyjaciele Sebastian i Oskar, także znany fizyk?
...nielegalne testy leków, przeprowadzane na pacjentach miejscowego szpitala, miały coś wspólnego ze śmiercią Dabbelinga? A może ważny jest tu raczej fakt, że był on znajomym (jak bliskim?) żony Sebastiana?
Dlaczego
...tak trudno dowieść prawdziwości własnej egzystencji i nieomylności swoich sądów? Czy możliwa wielość światów ma z tym coś wspólnego?
...wierzymy, że wszystko ma swoją przyczynę, skoro chaos życia nieodparcie trzyma stronę przypadku?

Nowa powieść Juli Zeh to niezwykły kryminał. Filozoficzne i naukowe rozważania wciągają w nim równie mocno, co meandry skomplikowanego śledztwa. zagadki znajdują wreszcie rozwiązanie. Tylko… w którym ze światów?

Swobodne spadanie to zadziwiająca historia opowiedziana z prawdziwą wirtuozerią. Juli Zeh prowadzi nas przez nią z pewnością, lekkością i dowcipem.
„Welt am Sonntag”

Zniewalająca powieść, porywająca i głęboka. Arcydzieło!
„Financial Times Deutschland”


Z recenzji poprzednich książek:

Juli Zeh to wyjątkowo utalentowana pisarka.
„Die Zeit”

Jej debiut krytyka niemiecka okrzyknęła jednomyślnie sensacją sezonu. Chwalono ją za talent, umiejętność budowania napięcia, precyzję konstrukcji, poetyckie metafory, a przede wszystkim za niespotykaną u 26-letniej kobiety dojrzałość.
„Tygodnik Powszechny”

Zeh ucieka od schematów niemieckich powieści, tworząc niespotykane napięcia pomiędzy poetycką, nierzadko abstrakcyjną pajęczyną znaczeń a brutalnym, prostym kolokwializmem. [...] Niekończący się psychodeliczny film, którego nie powstydziłby się ani Lynch, ani Tarantino.
„Pogranicza”

Teksty powiązane:

Recenzja:
Zeh, Juli - "Ciemna materia", autor: Krzysztof Pochmara
Zeh, Juli - "Ciemna materia", autor: Adam Ł Rotter

Fragment:
Zeh, Juli - "Ciemna materia"