Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shedao Shai - 09:11 04-04-2022
Mocno obawiałem się lektury tej powieści (trauma po "Drodze serca" wiecznie żywa), dlatego kiedy w końcu wziąłem się za nadrabianie zaległości z ostatnich dwóch paczek od MAGa, w ramach stawiania czoła własnym lękom, zacząłem właśnie od niej.

I nie było tak źle, a nawet - wręcz przeciwnie. Widać Harrison oszalał dopiero na starość :D

Książka ta jest krótka - ciut ponad 200 stron, dzięki czemu wizja autora jest zwięzła i prowadzi od A do Z bez zbędnych dłużyzn. A jest to wizja ciekawa, szczególnie biorąc pod uwagę rok powstania "Urządzenia Centauryjskiego" i rozmyślając nad tym, ile późniejszych dzieł mogło się nim zainspirować. Dla mnie najsilniejsza była tu nutka "Kowboja Bebopa", ale czuć tu było i twórczość Morgana, i Hamiltona... i tak dalej. Same dobre rzeczy, w każdym razie.

Harrison meandruje między klimatami "scum and villany" a space operą, nigdy nie wpadając zbytnio w klisze tej drugiej (zresztą pamiętajmy, jakie to klisze space operowe były w 1975? Żadne?). Wikipedia nazywa tę książkę anty-space operą i myślę, że jest to dobre określenie. Autor dobrze bawi się tu z czytelnikiem, czy to w tym, jak prowadził akcję i gdzie pchał głównego bohatera, czy też w samej kreacji świata.

Główny bohater zajmował się przemytem narkotyków, co ciekawie koreluje z ogólnym odbiorem książki, która sprawia wrażenie jednej wielkiej narkotycznej przygody - szybkiej i dynamicznej, w której postacie poboczne pojawiają się i znikają, ażeby za jakiś czas znowu gdzieś się przewinąć, ale jednak sednem jest podróż głównego bohatera - od A do Z, szybko! Mnogość wątków tu poruszonych czy postaci przewijających się przez drugi plan mogłaby zapełnić trylogię grubszych książek. To może pozostawić pewien niedosyt w tych, którzy chcieliby rozwinięcia tych wątków. We mnie nie pozostawiło; dostrzegam zamiar autora i akceptuję go.

4,5/6