Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Shedao Shai - 14:18 26-01-2020
Jestem dużym fanem twórczości Glena Cooka, szczególnie zaś Czarnej Kompanii. Informacja o powrocie do tej - dobrze zamkniętej i kompletnej - serii - wzbudziła we mnie mieszane uczucia, które następnie pogłębiły relacje ludzi, którzy ją przeczytali. Rzekoma apokryficzność książki mocno mnie odrzucała; nienawidzę mieszania w kanonie, nietrzymania się tego, co było wcześniej. Toteż koniec końców odwlekałem lekturę "Portu Cieni". Okazuje się, że niepotrzebnie. Czuć w niej ducha Kompanii; gdybym nie wiedział, to nie zgadłbym, że między PC a resztą serii jest spora przepaść w czasie publikacji.
(tutaj uwaga: po lekturze, gdy zabrałem się za czytanie reddita celem rozjaśnienia paru rzeczy, odkryłem że sporo ludzi pisało o "totalnie innym stylu w porównaniu do reszty sagi". Mocno się zdziwiłem, dla mnie właśnie świetnie pasuje, ale większość zdaje się uważać odwrotnie - uprzedzam)
Powrót do starych bohaterów dał mi sporo radości, a i nowi - na czele z Niesfornym Deszczem - są ciekawi.
Port Cieni to dobra opowieść, sprytnie wpleciona w istniejące już dzieje Czarnej Kompanii. Autor bawi się z nami i jeszcze bardziej plącze kwestię tożsamości sióstr Senjak - i bardzo dobrze, ona miała być jak najbardziej poplątana! Nad Kronikami zawsze unosił się duch nierzetelnego narratora, i tu mamy kulminację tego motywu, bo ani my, ani bohaterowie książki nie są pewni, co i jak się wydarzyło. Przez to na koniec można fantazjować i zagłębić się w świat licznych teorii (wliczając w to bardzo ciekawą, łączącą wydarzenia Portu Cieni z sytuacją Konowała i Pani po zakończeniu ostatniego tomu i zapowiadanym "Pitiless Rain"). Satysfakcjonująca lektura, którą polecam każdemu fanowi Kronik. Takie "odgrzewane kotlety" to ja mogę jeść codziennie. Aż by się chciało kontynuacji wprowadzonych tu wątków, które wszak na dziś dzień zaginęły w annałach historii