Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

kasandra_85 - 12:43 10-11-2011
Niedawno miała miejsce premiera książki „Więzień labiryntu” Jamesa Dashner. Kiedy kilka dni temu wpadła mi ona w ręce, zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Jednak gdy zaczęłam czytać, od razu wiedziałam, że mam do czynienia z niezwykłą i wyjątkową powieścią. Jest to pierwszy tom trylogii, która już podbiła świat. Obecnie trwają przygotowania do jej ekranizacji.

Nieco o fabule. Przenosimy się do… Nie, nie, nie. Tym razem nie będzie tak prosto. Oto powieść, w której nic nie jest łatwe, nie ma oczywistych rozwiązań czy oklepanych schematów. Nie wiemy gdzie rozgrywa się akcja, w jakim czasie dzieją się opisane sytuacje i o co tu tak naprawdę chodzi. Wraz z bohaterem znajdujemy się w ciemnej, złowrogiej windzie. Tu wszystko się zaczyna. A może to kontener lub metalowa puszka? W każdym razie nasza pamięć porządnie szwankuje, ponieważ za nic w świecie nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie co tu robimy, ani tego kim jesteśmy. Imię to jedyne co pozostało nam z dawnego życia. Jakby ktoś brutalnie wymazał nam wszystkie wspomnienia. Dezorientacja… Strach… Przerażenie… Gdzie jestem i co tu robię? Dlaczego niczego nie pamiętam?

Otwiera się wieko tajemniczej konstrukcji a grupka chłopców wita nas w Strefie. Tak, w Strefie!! Oto stoimy w samym środku dziedzińca otoczonego wysokim murem. Poza nim snują się kilometry wysokich korytarzy, które codziennie zmieniają swoje położenie. Niemożliwe? A jednak! Istny labirynt, z którego nie ma ucieczki. Na dodatek na śmiałków czekają nie lada atrakcje w postacie dziwnych pół-maszyn, pół-stworzeń, które z przyjemnością pobawią się ludzką zabawką, czyli nami. I co zrobić? Będziemy siedzieć z założonymi rękami czy może jednak zaryzykujemy i zagramy w niebezpieczną grę o wolność i odzyskanie swojej tożsamości?

Jestem pod dużym wrażeniem tej książki. Kiedy zaczęłam, nie mogłam się od niej oderwać. Pomysłowa i spójna fabuła wysuwa się tu na pierwsze miejsce. Na początku zupełnie nic nie wiemy. Stopniowo jednak wraz z bohaterem będziemy odkrywać kolejne ciekawostki o miejscu zwanym Strefą i jej mieszkańcach. A gwarantuję, że jest co odkrywać. Jeżeli lubicie rozwiązywać zagadki i niestraszne Wam łamigłówki to ta powieść jest wprost stworzona dla Was. Co więcej podobały mi się częste nieoczekiwane zwroty w fabule. Już wydawało mi się, że akcja pędzi w jakimś kierunku a tu nagle zwrot o 180 stopni. Pisarz zwodzi czytelnika, robi uniki, bawi się z nami w kotka i myszkę oraz podsuwa różne, często sprzeczne teorie. Kolejne plusy to świetna gradacja napięcia i bardzo intrygująco przedstawieni bohaterowie. Warto też wspomnieć o języku. Autor wprowadził własne słownictwo, co dodatkowo podkreślało wyjątkowość tej książki i jej oryginalny charakter. Ale co ja będę tu Wam opisywać… Musicie sami zajrzeć do tej lektury i przekonać się o jej niezwykłości:).

„Więzień labiryntu” to fascynująca powieść, która przyspieszy bicie serca i podniesie ciśnienie krwi. Mroczny klimat, wartka akcja, wiele pytań i tak niewiele odpowiedzi… Jest to szalenie intrygujące połączenie książki sensacyjnej, thrillera, powieści psychologicznej z nutką fantasy i dystopii. Polecam serdecznie wszystkim spragnionym niecodziennych wrażeń. Myślę, że nie będziecie zawiedzeni.