Patronat
Iglesias, Gabino - "Diabeł zabierze was do domu"
Weeks, Brent - "Na krawędzi cienia" (wyd. 2024)
Ukazały się
Zahn, Timothy - "Thrawn" (wyd. 2024)
Zahn, Timothy - "Thrawn. Sojusze" (wyd. 2024)
Zahn, Timothy - "Thrawn. Zdrada" (wyd. 2024)
Romero, George A. & Kraus, Daniel - "Żywe trupy"
Thiede, Emily - "Złowieszczy dar"
antologia - "Ekstrakty. Tom drugi"
Iglesias, Gabino - "Diabeł zabierze was do domu"
Richau, Amy & Crouse, Megan - "Star Wars. Wielka Republika. Encyklopedia postaci"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Fabryka Słów Cykl: Księga CałościData wydania: Maj 2022 ISBN: 978-83-7964-730-9 Oprawa: zintegrowana Format: 125x195 mm Liczba stron: 437 Cena: 54,90 zł Tom cyklu: 8
|
„Żeglarze i jeźdźcy” Feliksa W. Kresa to drugi obok „Grombelardzkiej legendy” zbiór opowiadań osadzony w realiach Szereru. Tym razem autor na dobre opuszcza deszczowe pasma górskie i opowiada historie z równin Armektu i Dartanu oraz zamorskiej Garry. W ręce czytelnika trafiają teksty znane od lat, choć nieco zapomniane, oraz zupełnie nowe.
Zbiór otwiera „Miód dla Emiry” utwór, który mało pasuje do twórczości Kresa. Zamiast pełnej krwi i przemocy historii, dostajemy piękny, wręcz refleksyjny utwór o związku człowieka i kota. Niby nic wielkiego, ale jak opowiedziane.
O sile ludzkich namiętności opowiadają „Jeźdźcy Równin”, tym razem jednak czytelnik dostaje „danie” zawierające wszystkie charakterystyczne dla twórcy „Księgi Całości” elementy. Cała paleta uczuć od miłości do nienawiści, zdrada, fatalizm i wyraziste postaci mocno zakorzenione w kulturze swojego kraju. Jest krwawo i bezlitośnie; może nazbyt przewidywalnie, ale całość pozostawia po sobie dobre wrażenie.
„Armektańska nienawiść” to premierowy utwór, w którym znajdujemy zakończenie wątków z wcześniejszych opowiadań. Początkowo autor nieco zwodzi czytelnika, rzuca pewne tropy, sugeruje inne rozwiązanie fabularne. Pod wieloma względami jest klasycznie – brudno, krwawo, a do tego dochodzi naturalistyczna scena seksu – jeśli ktoś zastanawiał się kiedyś, jak bardzo proza Kresa różni się od tej Andrzeja Sapkowskiego, to chyba lepszego materiału porównawczego nie znajdzie. Bardzo dobrze wybrzmiewają w tym opowiadaniu uwarunkowania i różnice kulturowe Armektu i Dartanu. Najciekawsze jest to, że chyba po raz pierwszy w „Księgach Całości” wygrywa miłość, a zakończenie przynosi nadzieję na lepsze jutro.
„Gówno” a.k.a. „Piratka i żołnierz” zabiera nas na wyspę Garrę, gdzie jedna niefortunna decyzja powoduje, że główny bohater zostaje wrzucony w środek wiru wydarzeń. Czy uda mu się, wraz z rodziną, ujść z życiem, kiedy zadarło się z agentami Trybunału, zgrają piratów, a na dodatek z samą Ślepą Ridaretą? Na jego szczęście twórca opowiadania postanowił tym razem nieco zmniejszyć ilość mroku i uczucia wszechogarniającej beznadziei na rzecz sporej dawki czarnego humoru. Stąd też mocno zaskakująca scena napadu na dom rodzinny Małego czy nieoczekiwany finał w kajucie kapitany.
„Siedmiu najemników” to najobszerniejszy, liczący ponad dwieście stron, utwór. Punkt wyjścia, zgodnie z tytułem, jest klasyczny – nękana pirackimi napadami wioska rybacka chce wynająć grupę obrońców. Kres otwarcie (sam zaznacza to w przypisie do opowiadania) nawiązuje tutaj do klasycznych dzieł filmowych „Siedmiu samurajów” i „Siedmiu wspaniałych”. Wielbiciele Akiro Kurosawy i Johna Sturgesa bez trudno odnajdą większe i mniejsze „cytaty” – pojedynek, rąbanie drewna, motywacje poszczególnych bohaterów. Na szczęście nie mamy do czynienia z odwzorowaniem jeden do jednego. W grupie najemników znajdzie się miejsce dla kota, rybacy nie okażą się do końca „czyści”, a walka o wioskę będzie miała własną specyfikę. „Siedmiu najemników” to dla mnie Kres w najlepszym wydaniu: bohaterowie to ludzie z krwi i kości posiadający zalety i wady, sceny batalistyczne zapierają dech, zwroty akcji uatrakcyjniają lekturę. Krew płynie strumieniami, przemoc ukazuje najgorsze oblicze, a żaden z bohaterów nie jest nieśmiertelny. Jedyny minus to dialogi; zbyt długie, brakuje im lekkości i ciętości tak charakterystycznej na przykład dla prozy Sapkowskiego.
„Żeglarze i jeźdźcy” to przede wszystkim książka dla wielbicieli „Księgi Całości”, którzy znajdą tu wszystkie elementy, za które zdążyli pokochać cykl Kresa. Równocześnie jest to świetna okazja dla nowych czytelników, którzy mają okazję sprawdzić z czym to się je”. Próg wejścia jest bardzo niski, a i spoilerów nie ma wielu (mówią one jedynie o nowej sytuacji geopolitycznej Szereru). W końcu „Żeglarze i jeźdźcy” to dobry prognostyk dla kolejnych, premierowych odsłon serii. Opowiadania „Armektańska nienawiść”, a przede wszystkim „Siedmiu najemników” dowodzą, że autor nie stracił nic z talentu i kontynuacja zapowiada się nadzwyczaj ciekawie.
Autor: Adam Szymonowicz
Dodano: 2022-06-28 09:38:20
Sortuj: od najstarszego | od najnowszego
historyk - 23:07 28-06-2022
A ja jednak twierdzę, że stare są lepsze. Tak od najlepszego do najsłabszego (moim zdaniem, naturalnie): Gówno (z 2004 roku); Miód dla Emiry (z 1991); Jeźdźcy równin (z 2001); Armektańska nienawiść (nowość); Siedmiu najemników (nowość). A tu coś wiecej: https://seczytam.blogspot.com/2022/06/feliks-w-kres-zeglarze-i-jezdzcy.html
Shadowmage - 16:58 29-06-2022
Mnie się "Siedmiu... " podobało, ale ja mam ogromną słabość do "Siedmiu wspaniałych" :P Trochę bym twoją listę powywracał, generalnie nie mogę powiedzieć, że nowsze przebijają starsze czy też na odwrót.
historyk - 14:21 30-06-2022
Shadowmage pisze:ja mam ogromną słabość do "Siedmiu wspaniałych"
A ja nie Do tego jakoś ta powieść straciła dla mnie na wiarygodności przez przeniesienie zbójów z lądu na morze. A Gówno, obok Północnej granicy, to najlepszy dla mnie kawałek Kresa. I pacz, pan, ongiś czytałem niemal wszystko Kresa, a akurat to jedno Gówno przegapiłem... Normalnie, zjadł ciasto, zostawił rodzynki W ogóle nie mam pojęcia jak i czemu przegapiłem ten jeden numer Science Fiction, bo tam obok Kresa byli jeszcze Piskorski, Kochański, Oszubski... To pewnie jeden z lepszych numerów w dziejach tego pisma. _______________________ http://seczytam.blogspot.com
Tigana - 19:23 03-07-2022
Aktar z ostatniego opowiadania to raczej brat Ayany - Wenewet. Chyba gdzieś była wzmianka, ze ma siostrę w Armekcie.
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Lee, Fonda - "Dziedzictwo jadeitu"
Fonstad, Karen Wynn - "Atlas śródziemia
Fosse, Jon - "Białość"
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"
Lindgren, Torgny - "Legendy"
Fragmenty
Grimwood, Ken - "Powtórka"
Lewandowski, Maciej - "Grzechòt"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga druga"
Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku" #2
Sherriff, Robert Cedric - "Rękopis Hopkinsa"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"
Howey, Hugh - "Silos" (wyd. 2024)
Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku" #1
|