Claudio Bianchi to na pierwszy rzut oka zwykły starzejący się kalabryjski rolnik, hodujący w leżącym na uboczu gospodarstwie krowy i kozy. Oprócz wspomnianych zwierząt i kota towarzystwa czterdziestosiedmioletniemu mężczyźnie, opuszczonemu już dawno przez żonę, dotrzymuje w zasadzie tylko odwiedzający go dwa razy w tygodniu listonosz, Romano Muscari. Jedyna nietypowa cecha wyróżniająca Claudia spośród innych mieszkańców okolicy to fakt, że jego ulubioną, czy raczej jedyną rozrywką, jest pisanie wierszy. Pewnego wieczoru poezja przychodzi jednak na jego farmę z bardzo dosłowną wizytą. Przybywa w postaci jednorożca, a raczej, jak się szybko dowiadujemy, jednorogini.

Magiczna istota pojawia się i znika, nie ingerując szczególnie w życie zwierząt gospodarskich. Początkowo przynosi ze sobą tylko ulotną, niezwykłą atmosferę, którą udaje się Bianchiemu ukrywać przed innymi. Później jednak niezwykły przybysz przyciąga zainteresowanie kolejnych osób: siostry listonosza, Giovanny, samego Muscariego, szukających sensacji dziennikarzy, ekologów… Przed współczesną rzeczywistością nie da się uciec i sam gospodarz, jak najbardziej daleki od naiwnego sentymentalizmu, zdaje sobie z tego dobrze sprawę. Jednocześnie stara się jak najdłużej zachować magię spotkania w nienaruszonym, czystym stanie, pisząc wiersze, ciesząc się obecnością cudownego przybysza, poznając coraz lepiej Giovannę i odsyłając intruzów jak najdalej. Gdy w toczącą się wokół jednorogini grę wplątuje się miejscowy przywódca `ndranghety, sytuacja Claudia staje się jednak praktycznie beznadziejna…

„W Kalabrii” Petera S. Beagle’a to króciutka (licząca niewiele ponad sto stron), delikatna opowieść o sile niezwykłości, reprezentowanej nie tylko przez jednoroginię. Poezja odwiedza Claudia nie tylko w postaci inspiracji, nie tylko jako stworzenie rodem z baśni, ale może przede wszystkim w Giovannie, kobiecie otwierającej w Kalabryjczyku drzwi, które już dawno uznał za zamknięte. Czy to wystarczy, by zmierzyć się z brutalną rzeczywistością? I co miałoby oznaczać sukces w takim starciu?

Po przeczytaniu „W Kalabrii” warto rzecz jasna sięgnąć do „Ostatniego jednorożca”, najsłynniejszego tekstu amerykańskiego autora, w Polsce opublikowanego po raz ostatni w 2018 roku przez Nową Baśń. Jednorożce nie są złe.