NAST.pl
 
Komiks
  Facebook
Facebook
 
Forum

  RSS RSS

 Strona główna     Zapowiedzi     Recenzje     Imprezy     Konkursy     Wywiady     Patronaty     Archiwum newsów     Artykuły i relacje     Biblioteka     Fragmenty     Galerie     Opowiadania     Redakcja     Zaprzyjaźnione strony   

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

Robinson, Kim Stanley - "Czerwony Mars" (Wymiary)

Ukazały się

Kingfisher, T. - "Cierń"


 Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"

 Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"

 Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"

 Sablik, Tomasz - "Mój dom"

 Pilipiuk, Andrzej - "Czasy, które nadejdą"

 Szmidt, Robert J. - "Szczury Wrocławia. Dzielnica"

 Bordage, Pierre - "Paryż. Lewy brzeg"

Linki

Szostak, Wit - "Cudze słowa"
Wydawnictwo: Powergraph
Data wydania: Październik 2020
ISBN: 978-83-6617-838-0
Oprawa: twarda
Format: 140x210 mm
Liczba stron: 280
Cena: 39,00 zł



Szostak, Wit - "Cudze słowa"

A co o tobie mówią?


Każdy z nas ma zapewne jakąś wizję siebie, jakąś świadomość tego, jak wyglądało nasze życie do tej pory, może także plany czy marzenia, może wspomnienia układające się w całość, której potrafimy nadać sens czy interpretację. Jednocześnie jesteśmy postrzegani przez innych. Przez rodziców, przyjaciół, partnerów, osoby, które też tworzą jakąś opowiadającą nas, zapewne wewnętrznie spójną narrację. I jak te opowieści się ze sobą łączą? Jak się od siebie różnią? Z jakich słów powstają?

Główny bohater „Cudzych słów” Wita Szostaka, ginący w wypadku na Zakopiance Benedykt Ryś, jest w powieści nieobecny, a przynajmniej pozbawiony głosu. Opowiadają o nim ojciec, kolega ze szkoły, przyjaciele ze studiów filozoficznych, ważny wykładowca, partnerka w ostatnich latach życia, młody chłopak zafascynowany jego postacią. Ich wspomnienia uzupełniają się i wzajemnie sobie przeczą; dla każdego z siedmiorga narratorów Ryś był ważną (może najważniejszą?) osobą w życiu, dla większości lustrem, na tle którego widzieli siebie i swój los.

Ubranym w biblijną symbolikę opowieściom towarzyszą elementy znane dobrze czytelnikom poprzednich książek Szostaka: Kraków i jego okolice, świat akademicki, marzenia o mitologizowanym Śródziemnomorzu, pojawiające się w tle postaci z innych tekstów autora (na przykład znany z „Poniewczasie” Marcin Strzępa), ale też i motyw zdrady swojego powołania. Nową centralną rolę odgrywa metafora jedzenia i jego przygotowywania. Ostatnie lata Benedykta poświęcone są prowadzeniu Isoli, restauracji będącej czymś więcej niż interesem, czymś więcej niż pracą, przybierającej charakter schronienia, wspólnoty, sceny mistycznych doświadczeń. Jedzenie staje się też sposobem wyrażania erotyzmu, zarówno przenośnym jak i dosłownym. Wątkom erotycznym towarzyszy zresztą jak najbardziej poważna dyskusja teologii ciała Jana Pawła II.

W porównaniu choćby z trylogią krakowską akcenty zdają się w naturalny sposób przesuwać w stronę bohaterów starszych, bardziej doświadczonych. Autor patrzy na nich z dużą czułością; nawet paradoksy akademickiego świata, gdzie konkurs o asystenturę przybiera charakter skomplikowanej strategicznie rozgrywki, a jego rozstrzygnięcie jest traktowane jako determinujące ludzkie losy, nie są już wspominane tak ironicznie jak w „Stu dniach bez słońca”, a raczej postrzegane jako nieunikniony kawałek większej układanki. Efekt uboczny istnienia krainy, w której seminaria, wykłady i rozmowy o pojęciach coś znaczą i niosą w sobie głęboki – choć często nieoczywisty, albo wręcz sprzeczny z otwarcie deklarowanym – sens. To samo da się powiedzieć o różnych innych aspektach powieści: podróże Benedykta po basenie Morza Śródziemnego, opisane w przechowywanych w Isoli zeszytach, odgrywają kluczową rolę dla historii tego miejsca i związanych z nim ludzi; co nie znaczy, że naprawdę wyglądały tak, jak są początkowo postrzegane. Szczególnie ciekawe i celnie pokazane wydają się te sytuacje, gdy prawdziwe (a przynajmniej uważane za prawdziwe) wydarzenia zmieniają się we wspomnieniach w legendy, zniekształcają, gubią jednych bohaterów, a zyskują innych. Tajemnica charyzmy Benedykta Rysia nie ma jednoznacznego wyjaśnienia, a granica między demaskacją a deifikacją jest bardzo cienka, co najdobitniej wyraża ostatni fragment powieści.

Rozmaici narratorzy mówią różnymi głosami; nie wszystkie z nich brzmią równie przekonująco. Opowieść Jakubka (być może nieprzypadkowo noszącego to imię) zdaje się nawiązywać tonem do pisarstwa Kuby Małeckiego, ale wypada nie do końca naturalnie. Podobnie stylizacja opowieści Magdaleny, przedstawianej jako mistrzyni słów, rzecz jasna konstruowana w dość wyrafinowany językowo sposób, wpada chwilami w pretensjonalność. Te wpadki nie zmieniają jednak pozytywnej oceny całości. Szostak kolejny raz swoją niespieszną, łagodną prozą pokazuje, że słowa – zwłaszcza cudze – kłamią, ale nie mamy nic lepszego. Zwłaszcza do opisywania tych, którzy już odeszli.

Warto też zwrócić uwagę na rewelacyjną okładkę.



Autor: Adam Skalski
Dodano: 2020-10-31 09:29:51
Komentarze
-Jeszcze nie ma komentarzy-
Komentuj


Artykuły

Plaża skamielin


 Zimny odczyt

 Wywiad z Anthonym Ryanem

 Pasje mojej miłości

 Ekshumacja aniołka

Recenzje

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"


 Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"

 Lindgren, Torgny - "Legendy"

 Miles, Terry - "Rabbits"

 McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

 Simmons, Dan - "Czarne Góry"

Fragmenty

 Mara, Sunya - "Burza"

 Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"

 Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"

 Sablik, Tomasz - "Próba sił"

 Kagawa, Julie - "Żelazna córka"

 Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"

Projekt i realizacja:sismedia.eu       Reklama     © 2004-2024 nast.pl     RSS      RSS