Dzieje się to, co do tej pory uznawaliśmy za nierealne: dochodzi do zamachów terrorystycznych na terenie Polski. Bomby wybuchają i w Warszawie. Giną dziesiątki ludzi. Do zamachu, który ma być skutkiem obecności naszego kontyngentu w Iraku przyznaje się Al.-Kaida. To tragiczne wydarzenie pociąga za sobą szereg konsekwencji, w nadchodzących wyborach parlamentarnych wygrywają partie przeciwne obecności naszych wojsk w Iraku, kontyngent zostaje rozwiązany, rozpoczyna się międzynarodowe śledztwo. Na skutek tego ostatniego, członkowie europejskiej siatki Al Kaidy zostają aresztowani i przez kilka miesięcy panuje spokój. Nikt nie przepuszcza, że to cisza przed burzą…

Ryszard Mazur, młody i świetnie zapowiadający się komandos, wraca do Polski po służbie kończącej się wraz z likwidacją naszego kontyngentu. Na miejscu zostaje wplątany w serie morderstw z niewyjaśnionych przyczyn. Uciekając przed wymiarem sprawiedliwości rozpoczyna własne śledztwo, które prowadzi do zdumiewających wniosków. Pierwszy zamach w warszawskich supermarketach sprzed paru miesięcy był jedynie wstępem do większego, który w świecie odbije się naprawdę głośnym echem – a wszystko stanie się na sierpniowych obchodach 25–lecia Solidarności, gdzie zaproszone zostały największe światowe sławy…

Mamy do czynienia ze standardową sensacją. Czy przez to złą? Na pewno nie! Schematy schematami, ale Wolski styl ma dobry, a wszystko napisane jest inteligentnie. Aczkolwiek jest to nadal niewybitna historyjka. Zawiera wszystko to, co powinna mieć, by dobrze się ją czytało. Przede wszystkim gnającą do przodu akcję, przepełnioną zwrotami akcji na tyle, że po trzydziestu stronach możemy być pewni, iż gdy bohater wyjdzie na miasto z zamiarem dojścia do kiosku, to tam nie trafi. Rzecz wciąga, czyta się ją szybko, wręcz chłonąc kolejne strony. Z dużą przyjemnością, lecz bez zachwytu – ale czy w przypadku sensacji trzeba czegoś więcej? Z czytadłem na pewno mamy do czynienia, bo - jak dobrze książka nie byłaby napisana, jakich odwołań by tu nie było (i jak trafnych) - za dużo tu rambopodobnych akcji i zbyt nieprawdopodobnych motywów w fabule (to w zasadzie stały element tego typu powieści, że bohaterowie na brakujące elementy układanki wpadają w bardzo przypadkowy sposób).

Czy książka nabrała pełniejszego znaczenia po zamachach w Londynie? Nie, może tylko przez to jest trochę bardziej na ‘czasie’ (swoją drogą bardzo niesmaczna wydała mi się reklama, w której wydawca wykorzystywał fakt owej tragedii). ‘Zamach na Polskę’ to rzecz bardzo dobrze napisana, przemyślana i ogólnie dobra, ale tylko w swojej konwencji – nie aspiruje by być „czymś więcej”. W sam raz do przeczytania w leniwe wakacyjne popołudnie. No i dla fanów Marcina Wolskiego, oczywiście.