Patronat
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Moorcock, Michael - "Elryk z Melniboné"
Ukazały się
Parker-Chan, Shelley - "Ten, który zatopił świat" (zintegrowana)
Parker-Chan, Shelley - "Ten, który zatopił świat" (miękka)
Szokalski, Kajetan - "Jemiolec"
Patel, Vaishnavi - "Kajkeji"
Mortka, Marcin - "Szary płaszcz"
Maggs, Sam - "Jedi. Wojenne blizny"
Szmidt, Robert J. - "Szczury Wrocławia. Kraty"
Chambers, Becky - "Psalm dla zbudowanych w dziczy"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Zysk i S-ka Cykl: Wspólnota: Kroniki UpadłychTytuł oryginału: A Night Without Stars Tłumaczenie: Zbigniew A. Królicki Data wydania: Luty 2019 ISBN: 978-83-8116-540-2 Oprawa: miękka Format: 140 x 205 mm Liczba stron: 882 Cena: 49,00 zł Rok wydania oryginału: 2016
|
Prawie dwa lata po wydaniu „Otchłani Bez Snów”, na polski rynek trafiła „Noc Bez Gwiazd” - druga część dylogii „Kroniki Upadłych”. Mimo początkowych obaw, że upływ czasu między wydaniem pierwszej i drugiej części utrudni powrót do wykreowanego uniwersum, czytelnik dosyć bezboleśnie „wchodzi” ponownie do tego świata.
Jest to łatwe głównie dzięki temu, że na tle innych powieści Petera F. Hamiltona osadzonych w uniwersum Wspólnoty, akurat ta dylogia – mimo słusznej objętości (ponad 1600 stron obydwu części), nie jest tak fabularnie „rozpasana”. Akcja „Nocy Bez Gwiazd” w dalszym ciągu koncentruje się prawie wyłącznie na planecie Bienvenido. W finale „Otchłani Bez Snów” doszło do „wyrzucenia” planety z Pustki i teraz, po powrocie do „normalnego” wszechświata jej mieszkańcy muszą zmierzyć się z Upadłymi. W walce tej, na pierwszy rzut oka, są bez szans. Ale autor dosyć sprawnie wprowadza kilka rozwiązań fabularnych, które mają szansę wyrównać proporcje. Choć wróg, z racji swoich właściwości wydaje się niepokonany. Pojawia się do tego tajemnicze dziecko i Anielska Wojowniczka (kim są Aniołowie w tym uniwersum wyjaśniać nie trzeba). Jest w miarę intrygująco i tajemniczo.
Mimo wszystko, trudno mi było wykrzesać z siebie entuzjazm do tej powieści. Być może była to „wina” osadzenia fabuły na planecie, która w gruncie rzeczy sama w sobie nie jest interesująca. Zarówno jeśli chodzi o środowisko, jak i jej poziom rozwoju. Tak samo mało interesujący jest panujący na niej ustrój, czy stosunki społeczne. Brak tu pewnego settingowego olśnienia, które dawała fabuła rozpięta między planetami Wspólnoty w poprzednich powieściach. Choć i w trylogii Pustki Hamilton poszedł tak daleko z rozwojem ludzkości, że w końcu stała się ona dla mnie zbyt abstrakcyjna i obca. Postludzkość, wszechmoc, multiosobowości, daleko posunięty rozwój technologiczny. Łatwo się było tym przesycić, wyobcować z fabuły. I chroniły przed tym intrygujące tajemnice – samej Pustki, jak i wewnętrzne tarcia i spiski, szpiegowska intryga.
W dylogii finalnie tego brakuje. Mamy wspomnianą nieciekawą planetę i interesującego wroga, do tego kilka tajemnic. A wszystko to oplecione wokół bohaterów, którzy również są w gruncie rzeczy nieciekawi. Ci z poprzedniej powieści pojawią się, ale nowi nie intrygują. Dodatkowym smaczkiem jest czas trwania akcji. W pierwszej części wydarzenia rozgrywały się przed tymi z trylogii Pustki. Wydarzenia z drugiej zasadniczo rozgrywają się równolegle w stosunku do fabuły trylogii, a nawet i po nich. Nie jest to duży spoiler. Autor w dalszym ciągu w jakiś sposób to uniwersum rozwija. Ciekawe, czy jeszcze do niego powróci. Choć nie bardzo wiadomo, po co. Co jeszcze może dla ludzkości wymyślić? Jest ona już i tak w fazie post, do tego niemal wszechmocna. Na jakim poziomie musiałby być nowy przeciwnik, albo jak wyrafinowana musiałaby być nowa intryga, aby mogło to jeszcze dalej zainteresować – wszystko zależy od wyobraźni autora. A tę Hamilton posiada bogatą, zatem nie można tego uniwersum już skreślać i kto wie, czy imaginacyjny rozmach nie przyniesie jeszcze nowych, również soczystych, bogatych fabuł, które nie przytłoczą, a wciągną czytelników.
Tymczasem nie mam wątpliwości, że dylogia „Kroniki Upadłych” nie należy do szczytowych osiągnięć Petera F. Hamiltona. Nie porywa tak, jak poprzednie powieści osadzone w tym uniwersum. Jednakże nie mogę jej uznać za rozczarowanie. Posiada rozmach. Dokłada kolejne klocki do budowanego uniwersum (choć nie były one potrzebne). Ale też muszę przyznać, że dawno się tak nie męczyłem z powieścią tego pisarza.
Autor: Roman Ochocki
Dodano: 2019-05-13 18:36:22
-Jeszcze nie ma komentarzy-
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"
Lindgren, Torgny - "Legendy"
Miles, Terry - "Rabbits"
McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"
Simmons, Dan - "Czarne Góry"
Sanderson, Brandon - "Yumi i malarz koszmarów"
Bardugo, Leigh - "Wrota piekieł"
Fragmenty
Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"
Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"
Sablik, Tomasz - "Próba sił"
Kagawa, Julie - "Żelazna córka"
Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"
Crouch, Blake - "Upgrade. Wyższy poziom"
|