Patronat
Weeks, Brent - "Poza cieniem" (wyd. 2024)
Howey, Hugh - "Silos" (wyd. 2024)
Ukazały się
Zahn, Timothy - "Thrawn" (wyd. 2024)
Zahn, Timothy - "Thrawn. Sojusze" (wyd. 2024)
Zahn, Timothy - "Thrawn. Zdrada" (wyd. 2024)
Romero, George A. & Kraus, Daniel - "Żywe trupy"
Thiede, Emily - "Złowieszczy dar"
antologia - "Ekstrakty. Tom drugi"
Iglesias, Gabino - "Diabeł zabierze was do domu"
Richau, Amy & Crouse, Megan - "Star Wars. Wielka Republika. Encyklopedia postaci"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Mag Tytuł oryginału: Norse Mythology Tłumaczenie: Paulina Braiter Data wydania: Marzec 2017 ISBN: 978-83-7480-728-9 Oprawa: twarda Liczba stron: 208 Cena: 29,00 zł Rok wydania oryginału: 2017
|
Neil Gaiman jest autorem bardzo wszechstronnym. Tworzy powieści, opowiadania, wiersze, piosenki, komiksy i scenariusze. Jego utwory adaptowane są na inne media: słuchowiska radiowe, seriale, filmy, kolorowanki. Swoją twórczość kieruje zarówno do dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. Szuka inspiracji w dawnych legendach, literaturze i mitologii. I tej ostatniej zdecydował się poświęcić całą najnowszą książkę.
Gaiman do mitologii już oczywiście sięgał wcześniej, najbardziej pamiętnym przykładem są pewnie „Amerykańscy bogowie” – powieść, w której bohaterowie dawnych mitologii kroczą wśród współczesnych śmiertelników. Był to niezwykle udany chwyt, pełen twórczej fantazji. Jednak tym razem pisarz ten postanowił zachować mitologiczną konwencję, napisać „Mitologię nordycką” z poszanowaniem gatunkowym, to znaczy napisać ją w taki sposób, w jaki spisuje się wszystkie inne mitologie – oparte na dawnych przekazach historie o jeszcze dawniejszych bogach.
Wybór padł na mity nordyckie, to znaczy te, które funkcjonowały wśród wikingów. Spotkamy tu Odyna, Thora, Lokiego i innych dobrze znanych bohaterów obecnych dziś żywo w kulturze popularnej. Ten wybór był dość oczywisty w przypadku pisarza, który lubi raczej mroczne klimaty. Mitologia nordycka wydaje się bardzo ponura, krwawa i brutalna. Jest też – obok mitologii helleńskiej – najbardziej znana, nie tyle w sensie rozpowszechnienia w kulturze (choć to też!), ile w sensie zachowanych przekazów, pozwalających na jej stosunkowo wierne zrekonstruowanie.
Stosunkowo wierne. Trzeba bowiem pamiętać, że choć nordyckie podania zachowały się w Eddach i sagach, to ich spisywaniem zajęli się ewangelizujący Północ chrześcijanie. Nie jesteśmy dziś w stanie ocenić, jak wiele wprowadzili modyfikacji i jak ich światopogląd wpłynął na kształt mitów. Czy samoofiara Odyna wiszącego na drzewie czegoś nie przypomina? Niemniej Gaiman wybiera mitologię nordycką także dlatego, że jest znana. Korzysta z istniejących już opracowań i słowników po to, by bez problemu stworzyć mitologiczną konstrukcję, którą następnie wypełnia własnym stylem. „Mitologia nordycka” Gaimana nie jest bowiem żadną pracą naukową, nie zawiera komentarzy do mitów ani próby ich rekonstrukcji w sensie filologicznym. To próba opowiedzenia nordyckiej mitologii w takiej wersji, jaka jest powszechnie przyjęta. Istotą tej książki jest więc nie treść opowieści a sposób opowiadania.
„Mitologia nordycka” w pełni oddaje styl, jaki jej autor wypracowywał przez lata. Mamy tu przekorny humor, choć opowiadane historie nie są z założenia zabawne. Mamy też mroczny klimat podkreślany przez wiszące nad wszystkimi i wszystkim nieuchronne fatum: Ragnarok, zmierzch bogów i koniec świata. Mamy też dużo dramatycznego napięcia. To chyba największy wkład Gaimana w rzeczoną mitologię: w mniej lub bardziej subtelny sposób autor akcentuje te motywy, które we wcześniejszych wersjach mogły nam łatwo umknąć, a które nadają nordyckiej mitologii charakter wielowymiarowy. A zatem Gaiman zwraca naszą uwagę na przykład na dramat Tyra, który od małego zajmuje się Fenrirem – olbrzymim wilkiem, który z czasem zacznie zagrażać bogom. Gdy Asowie postanawiają fortelem uwięzić Fenrira, Tyr musi poświęcić własną rękę. I Gaiman podkreśla nam ten dramat – nie tylko poświęcenia sprawności dla dobra boskiej zbiorowości, ale przede wszystkim tego, że Tyr bierze udział w uwięzieniu zwierzęcia, z którym łączyła go wcześniej szczególna więź. W ten sposób Gaiman reinterpretuje nordyckie mity – nie zmieniając historii, lecz podkreślając inne jej aspekty. Dzięki temu staje się ona bardziej tragiczna, pełna napięć i gorących emocji na mroźnej i surowej północy.
Jeśli szukacie rozbudowanych mitów sięgających najstarszych przekazów, ta książka nie jest dla was. Jeśli szukacie opracowań w oparciu o archeologiczne źródła, ta książka nie jest dla was. Jeśli zależy wam na jakimś wydumanym autentyzmie, ta książka również nie jest dla was. Bo w mitologii nie chodzi o żaden autentyzm. Mitologia to zmyślenie, które w paradoksalny sposób ma nam powiedzieć nieco uniwersalnej prawdy o świecie. I to właśnie robi Gaiman: snuje piękne zmyślenie, w które zamyka ważne prawdy. Jeśli tego szukacie, to zdecydowanie książka dla was.
Autor: Aleksander Krukowski
Dodano: 2017-04-29 09:19:53
Sortuj: od najstarszego | od najnowszego
Gajka - 14:41 02-05-2017
A najbliżej której książki Gaimana jest ta "Mitologia"? Bo waham się, "Amerykańscy bogowie" mi nie podeszli, a "Nigdziebądź" i reszta nawet bardzo.
Shadowmage - 15:28 02-05-2017
To raczej takie opowiadanka-gawędy.
Gajka - 15:40 02-05-2017
Dzięki.
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Lee, Fonda - "Dziedzictwo jadeitu"
Fonstad, Karen Wynn - "Atlas śródziemia
Fosse, Jon - "Białość"
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"
Lindgren, Torgny - "Legendy"
Fragmenty
Grimwood, Ken - "Powtórka"
Lewandowski, Maciej - "Grzechòt"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga druga"
Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku" #2
Sherriff, Robert Cedric - "Rękopis Hopkinsa"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"
Howey, Hugh - "Silos" (wyd. 2024)
Wagner, Karl Edward - "Kane. Bogowie w mroku" #1
|