Świat nieustannie idzie naprzód, a wraz z nim zmienia się rynek pracy. Kiedy ludzie zaczynają spędzać coraz więcej czasu w wirtualnej rzeczywistości rośnie popyt na specjalistów od rozwiązywania problemów w sieci. Właśnie wtedy do akcji wkraczają gamedecy – wykwalifikowani cyberdetektywi…

"Chcesz, by twoja miłość stała się taka jak ty? Pragniesz dać jej życie? Twórca Rajskiej Plaży, firma Blue Whales Interactive, proponuje absolutne nowum! Upgraduj ją do dibeka! Włożymy psyche ukochanej w syntetyczny mózg! Nadasz jej pożądane cechy i staniesz się równy stwórcy! Na twój wzór, a jeśli chcesz, nawet podobieństwo, stworzymy najprawdziwszego człowieka! Masz kłopoty z przyjaciółmi? Wykreuj nowych! Oto nasze kontakty..."

Anna, Gamedec. Granice rzeczywistości

O tym, że przyszłość nie musi być cukierkowa wiemy nie od dziś. W literaturze odnaleźć można mnóstwo przykładów na szkodliwy wpływ powszechnej cyfryzacji i rozwoju technologii. Światem wykreowanym przez Przybyłka rządzą korporacje, zaś zwykli ludzie mieszkają w miastach-enklawach, które odgradzają ich od niebezpiecznego ekosystemu specjalnymi barierami ABB. Jakby tego było mało coraz większa część społeczeństwa na stałe przenosi się do wirtualnej rzeczywistości. Dlaczego? Przede wszystkim nie trzeba tam jeść, spać ani dbać o higienę. Do tego możemy być, kim tylko zechcemy, a nasz prawdziwy wygląd i wiek nie odgrywają najmniejszego znaczenia. Świat sensoryczny doskonale imituje rzeczywistość, ale pozwala zrezygnować ze wszystkich niewygód. W realium jedynie najbogatsi mogą pozwolić sobie na posiadanie lewitujących domów i najnowszych modeli latających aut. Podczas lektury w oczy rzuca się wszechobecna angielszczyzna, która przyprawi nas albo o szeroki uśmiech, albo o zgorszenie nad tym, do czego zmierza ludzkość. Bohaterowie zamieszkują bowiem Warsaw City, w którym odnaleźć można dzielnice takie, jak Ursynou czy Willanou.

Czy się nam to podoba, czy nie - właśnie w ten sposób pisarz przedstawił XXII wiek. Oczywiście, w podobnych okolicznościach musiałby istnieć specjalista odpowiedzialny za testowanie nowych gier, walkę z pułapkami zastawionymi przez hakerów oraz rozwiązywanie codziennych problemów graczy. Kimś takim jest zamieszkujący futurystyczną Warszawę Torkil Aymore – profesjonalny gamedec do wynajęcia. Protagonista posiada wiele cech klasycznego detektywa z powieści noir: nie zawsze przestrzega prawa, bywa cyniczny, ale jest też honorowy. Do tego lubi sobie wypić i ma słabość do pięknych kobiet. Tych ostatnich w powieści pojawi się naprawdę sporo. Chwilami czytelnik może się zdziwić z jaką naiwnością kolejne panienki lgną do głównego bohatera. Do myślenia daje też fakt, że na dłuższą metę żadnej z nich nie przeszkadzała konkurencja i każda marzy o odrobinie czasu spędzonego u boku Torkila. Mało to wiarygodne, ale może to kwestia realizowania męskich fantazji?

„Gamedec. Granice rzeczywistości” to zbiór opowiadań ściśle powiązanych ze sobą fabularnie. Nie wszystkie zawarte w książce utwory są równie ciekawe. Trzeba jednak przyznać, że całość wypada bardzo korzystnie. Pomysł Przybyłka był jak na polskie warunki niezwykle oryginalny. Warto dodać, że również realizacja stoi na wysokim poziomie. Czytelnika zachwycają nagłe zwroty akcji, dynamiczny przebieg zdarzeń, interesujące zagadki oraz fascynujące uniwersum (jeżeli brać pod uwagę pojawiające się w tekstach gry, to spokojnie można mówić tutaj o „uniwersach” w liczbie mnogiej). Pisarz ma lekkie pióro, więc poszczególne utwory można wręcz połykać jeden po drugim. Prawda jest jednak taka, że na dłuższą metę opowiadania są powtarzalne: główny bohater otrzymuje zlecenia, stara się je zrealizować i odkryć przy tym tkwiący w nich haczyk. Przy okazji pokonuje czarne charaktery i zgarnia niezłą kasę.

„Gamedec” zapewni nam całe mnóstwo dobrej zabawy, ale nie można powiedzieć, że jest to zbiór pełniący wyłącznie funkcje rozrywkowe. Autor porusza kilka trudnych tematów, które od lat frapują ludzkość. Główny bohater będzie musiał zadać sobie pytanie, czy sztuczna inteligencja może aspirować do miana człowieka? Czy będzie w stanie odczuwać emocje i gdy otrzyma ciało stanie się równa swoim twórcom? Da radę naprawdę kochać? Odpowiedzi na te pytanie wcale nie są proste. O tym, jak bliska człowieczeństwa może być sztuczna inteligencja, mieliśmy okazję dowiedzieć się dzięki takim seriom jak „Chobits” czy „Saga Endera”. Z każdą kolejną stroną czytelnik będzie zastanawiał się nad coraz większą liczbą moralnych dylematów. I z pewnością nie ominą go takie jak np. te, czy ludzie faktycznie powinni zyskać nieśmiertelność, albo czy życie w sieci może w stu procentach zastąpić to normalne.

Zbiór zawiera czternaście opowiadań, a każde z nich zostało poprzedzone ciekawymi cytatami z uniwersum. Ponadto na końcu książki znajduje się słowniczek neologizmów oraz trudniejszych terminów. Odradza się jednak zapoznawanie z nim przed lekturą całości, w innym wypadku moglibyśmy zepsuć sobie lekturę kolejnych tekstów (spoilery). Co ciekawe przygody gamedeca po raz pierwszy ukazały się w 2004 roku za sprawą wydawnictwa SuperNOWA. Wersja oferowana przez Rebis jest drugim, poprawionym wydaniem. Poza widoczną zmianą wizualną (wiele osób twierdziło, że wcześniejsza okładka nie zachęcała do lektury), na uwagę zasługuje zamieszczenie w zbiorze bonusowego opowiadania. Zatem jeżeli ktoś jeszcze nie słyszał o tej książce, to właśnie nadarza się okazja, aby nadrobić zaległości. Zdecydowanie warto to zrobić, bo „Gamedec” jest dobrym i ciekawym cyklem.