Żyje się tylko dwa razy

Amy Tintera w „Restarcie” przenosi nas do Teksasu w niedalekiej przyszłości, gdzie choroba zebrała swe żniwo i zostawiła ludzkość z nowym zjawiskiem – trochę szansą, trochę zagrożeniem. Zjawiskiem tym jest tytułowy restart, czyli możliwość powrotu do życia po pewnym czasie od śmierci. Powieść nakreśla nam miłosną relację pomiędzy Wren, nastolatką, która powróciła do życia po rekordowo długim czasie 178 minut, i Callumem, który – odwrotnie – zrestartował się po zaledwie 22 minutach. Różnica ta jest w świecie Tintery bardzo ważna, ponieważ ludzie po restarcie nie tylko zyskują większą sprawność, siłę i witalność, ale także tracą człowieczeństwo, to znaczy zdolność odczuwania uczuć i emocji, w zakresie tym większym, im dłużej pozostawali martwi.

Aby uniknąć wielu oczywistych problemów, jakich nastręczać mogą powstali z martwych, kontrolę nad nimi przejmuje KORP – Korporacja Odnowy i Rozwoju Populacji. KORP znajduje sposób społecznego wykorzystania restartów poprzez utworzenie swego rodzaju oddziału ścigającego "tych złych". W ten sposób wykorzystują fizyczną przewagę przywróconych, dając im zajęcie i dach nad głową oraz – na wszelki wypadek – trzymając w jednym miejscu i bacznie obserwując. Wren i Callum poznają się właśnie w takim ośrodku opiekuńczo-szkoleniowym, w którym doświadczona już dziewczyna ma przeszkolić nowicjusza. W tym momencie chodzi nadal o działania bojowe, ale już nie długo...

Wbrew pewnym przypuszczeniom, wynikającym czy to z opisu książki, czy z początkowych stron, a nawet z okładki – „Restart” nie jest powieścią fantastyczną o dystopijnym świecie, w którym ludzkość konfrontuje się z problemem wariacji na temat zombie. Byłoby to nieco wtórne, ale może jeszcze fajne, zwłaszcza, że powieść liczy mniej niż 300 stron, więc nadaje się na weekendowe czytadło. Niestety, w praktyce wygląda to nieco inaczej. „Restart” to typowy romans dla niedojrzałych czytelników, osadzony jedynie w fantastycznym kostiumie. Kiedy Wren poznaje Calluma, jej wewnętrzny świat rozkwita. W zasadzie bez powodów innych, niż trywialna magia miłości, dziewczyna na nowo odczuwa wszystko to, co utraciła wraz ze śmiercią przed pięcioma laty. Efekt jest porażający, zarówno dla niej, jak i dla czytelnika, który przebrnąć musi przez wszystkie te nieśmiałe, podrostkowe amory i rzygające tęczą jednorożce.

W powieści, która tak bardzo koncentruje się na uczuciach pary bohaterów, a które niegdyś zwykło się zwać harlequinami, ciężko mówić o pozostałych planach narracyjnych. Rzeczywistość przedstawiona przez Tinterę praktycznie znika w momencie, w którym rozpoczynają się zaloty Calluma. Wszystko staje się nieważnym tłem, którego już nie warto rozwijać. Fabuła zaś pełni rolę służalczą, jest zaledwie pretekstem do wprowadzania kolejnych scen nieśmiałych pieszczot i śmiałych wyznań. Historia jest bardzo liniowa, w żaden sposób nie zaskakuje czytelnika. Akcja nie wnosi praktycznie żadnego napięcia, ponieważ układa się niemal zawsze po myśli bohaterów. Z czasem czytelnik orientuje się, że ryzyko niepowodzenia jest praktycznie zerowe i czuje się zawiedziony, jeśli nie oszukany.

„Restart” to słaba książka. Nie dlatego, że wpisuje się w gatunek "fantastycznych" romansów dla nastolatek, bo i w tym gatunku można napisać książkę lepszą i gorszą. Problemem „Restartu” jest zbytnie zatracenie się w istocie owego gatunku i zlekceważenie walorów literackich, które może on przecież realizować.