Smith, Cordwainer - "Drugie Odkrycie Ludzkości. Norstrilia"

Wydawnictwo: Mag Kolekcja: Artefakty Tytuł oryginału: The Rediscovery of Man. Norstrilia Tłumaczenie: Wojciech Próchniewicz Data wydania: Lipiec 2015 ISBN: 978-83-7480-551-3 Oprawa: twarda Format: 135x215 Liczba stron: 684 Cena: 49,00 zł Rok wydania oryginału: 1975/1988

Autor: Adam Skalski
Dodano: 2015-08-04 16:49:25

Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Janusz S. - 18:50 04-08-2015
Bardzo fajna recenzja. C. Smith rzeczywiście przeszedł moje oczekiwania, ale obawiam się, że szedł nie w tym kierunku co trzeba, albo ja oczekiwałem nie tego co trzeba. Z pewnością jednak nie można mu odmówić oryginalności.

kurp - 19:13 04-08-2015
Dodane do listy "Spróbować przeczytać przed śmiercią".

Ziuta - 22:15 04-08-2015
A poniżej fragment innej recki

FiF pisze:Nowele Smitha są ilustrowanymi scjentyficznie bajkami, osnutymi na czcigodnych kulturowych motywach (romantycznej miłości, historii o rozbójnikach, cierpień piekielnych), których niedowodliwy strukturalistycznie walor tkwi w całościowym ciążeniu dośrodkowym elementów, wyjściowo bardzo silnie wszak heterogenicznych. Pierwiastek poetycki w nich zawarty wytropić najłatwiej zapewne tam, gdzie sam tekst — np. zeznań Artyra Rambo składanych przed Sądem Lordów Instrumentalicji — jest trawestacją realnie istniejącego utworu (Statku pijanego). Ale występuje on wszędzie, gdzie się lingwistyczna składowa tekstu usamodzielnia ponad reistyczną miarę. Gdyż jeśliby się chciało myśleć podług wytycznych empirii stawiającej hipotezy skrajnie śmiałe, trzeba by wszak „policyjnemu robotowi” włożyć «v elektroniczny mózg — program odpowiednio zakodowany, w dyrektywach — bezwzględnie srogi. Natomiast ze stanowiska żadnej hipotezy empirycznej nie może być sensowne umieszczenie w centrum mózgu tego robota — „zamrożonego śródmózgowia wilka”, i to jeszcze „wilka starego”! Rolę spójnika informacji przejmuje, przy konstruowaniu takich pojęciowych zbitek, odsyłacz semantyczny, który z żadną empirią nie ma nic wspólnego; „stary wilk” jest tu przywołaniem tradycyjnie baśniowej roli, jaką to zwierzę pełni (chociażby w bajkach, jak Czerwony Kapturek). Tak więc spójność logiczną, właściwą hipotezom konstruowanym podług naukowej metody, zastępuje spójność semantyczna, utworzona przez kulturowo utrwalone schematy pojęciowe (wiadomo z bajek, że wilk jest zły, więc bierze się kawałek takiego wielce złego, bo starego wilka, „naukowo” się go zamraża i pakuje do głowy „robota policyjnego”).
Ten typ tworzenia obiektów fantastycznych poprzez sprowadzanie ku sobie sensów kategorialnie odległych („stary wilk” — „elektronowy robot”) zdziwił mnie u Smitha, bo go w Science Fiction nie spotykałem i sądziłem przez to, żem go wynalazł (w Bajkach robotów zwłaszcza i w Cyberiadzie). Ale, jak widać, nie jest łatwo wpaść na coś takiego, czego nikt jeszcze przed nami nie próbował.

Kato Starszy - 00:13 05-08-2015
@Ziuta mój Boże, cóż za pseudorecenzencki bełkot

drakoniko - 00:27 05-08-2015
@Kato Starszy mój Boże, cóż za żenująca niewiedza, że to słowa Lema z "Fantastyki i futurologii" :P

Janusz S. - 09:08 05-08-2015

Kato Starszy pisze:@Ziuta mój Boże, cóż za pseudorecenzencki bełkot

A to niechybnie najgłupsza wypowiedź jaką tu czytałem.

Plejbek - 20:50 05-08-2015
A to inny fragment innej recenzji - nieco mniej przychylny:
Lema WnO pisze:

Gdybym jednak kontynuował te uwagi, napisałoby mi się studium o mistrzach — a chciałem przedstawić zarysy całej budowli science fiction, wraz z jej wielce rozległymi oficynami. Przedstawię zatem kilka utworów, które, wbrew licznym głosom krytyki amerykańskiej, uważam za bezwartościowe, nie dla grafomaństwa autorów (wówczas nie byłoby o czym mówić), ale przez fałsz, jaki odczuwam w ich wykoncypowanej pokrętności, wymyślnym, jałowym dziwaczeniu.
Cordwainer Smith: The Game of Rat and Dragon. W przestrzeni kosmicznej czyhają na rakiety niesamowite stwory, utkane z międzygwiezdnego gazu czy pyłu — ‘ napadają na statki i pozornie nie czynią im nic złego, ale pasażerowie ich popadają w obłęd lub agonię. Tylko ludzie obdarzeni zdolnościami telepatycznymi odczuwają zbliżenie się owych stworów, zwanych potocznie „smokami”. Można je unicestwić wybuchem świetlnych bomb, które każda rakieta niesie na pokładzie, ale czas ostrzeżenia telepatycznego jest za krótki. Z pomocą przychodzą koty, dla których „stwory” są jakby kosmicznymi szczurami. Koty, działając wspólnie z telepatami–ludźmi, dzięki podłączeniu do „telepatycznej sieci”…
Doprawdy, nie jestem w stanie kontynuować tej historii.

Plejbek - 20:55 05-08-2015
Akurat z tą opinią Lema się nie zgadzam. Opowiadania Smitha to na prawdę bardzo dobra rzecz i pod każdym względem warto znać. Przede wszystkim dla tej odmienności i dziwaczności właśnie, której ja nie znałem w fantastyce sprzed Nowej Fali. A może się nie znam i to nie jest aż tak oryginalne.

Ciacho - 20:23 06-08-2015
A ja się dalej waham, bo boję się, że się właśnie odbiję, ale nie tyle od "od dziwaczności świata i niezwykłości narracji" , bo to lubię, co od formy, bo średnio za opowiadaniami przepadam. Ciągle myślę o tej pozycji i wydaje mi się, że ostatecznie się zdecyduję, ale nie teraz a gdzieś na jesień, kiedy lepiej mi się przyswaja takie książki, bo bardziej się skupić potrafię, bo mniej rozkojarzony jestem. :)

Komentuj