Po serii słuchowiskowych adaptacji „poważnych” komiksów studio Sound Tropez przygotowało coś dla młodszych słuchaczy. „Ryjówka przeznaczenia” to adaptacja ekologicznego komiksu autorstwa Tomasza Samojlika.

Studio Sound Tropez dało się poznać z całkiem udanych adaptacji słuchowiskowych komiksów. Wąska to dziedzina, ale – bynajmniej nie z braku konkurencji – są w niej mistrzami. Oczywiście trafiają im się produkcje lepsze („Funky Koval”, „Thorgal”) i gorsze („Żywe trupy”), ale pewien poziom zostaje utrzymany. Jednakże czym innym jest słuchowisko dla dorosłego odbiorcy, a czym innym próba trafienia do dzieci. Na pisaniu i nagrywaniu dla tej grupy wiekowej niejeden stary wyjadacz połamał zęby.

Takim właśnie, nieco ponad dwugodzinnym, słuchowiskiem jest „Ryjówka przeznaczenia”. Przyznaję się bez bicia: pierwowzoru nie znam – podobnie jak jego kontynuacji – więc nawet nie będę próbował porównywać do komiksu Tomasza Samojlika. Skoncentruję się jedynie na odbiorze samego słuchowiska.

Komiks jest określany mianem ekologicznego; duch ochrony środowiska jest obecny również w środowisku. Ale jakże mogłoby być inaczej, gdy za bohaterów robią leśne zwierzęta (z różnymi gatunkami ryjówek na czele), a szwarccharakterem jest Czarny Nieprzyjaciel, czyli jakaś ludzka menda wywalająca śmieci do lasu, co niszczy delikatny ekosystem Doliny Ryjówek.

Oprócz powyższej wymowy słuchowisko pełne jest szczegółów, które pozwalają poznać dziecku tajniki przyrody. Sam hobbystycznie interesuję się biologią, więc niespecjalnie się dowiedziałem czegoś nowego, ale dla dziecka (albo mniej zorientowanego dorosłego) narracja audiobooka powinna przynieść sporo ciekawostek: poczynając od charakterystyki metabolizmu ryjówek, poprzez napotykanie różnych zwierząt żyjących w środowisku leśnym, a na lekko satyrycznej roli kukułczego podrzutka kończąc.

„Ryjówka przeznaczenia” ma chwytliwą – niezależnie od gatunku i czytelnika/słuchacza docelowego – fabułę. Jak już sugeruje tytuł, bohaterem jest ryjówka, której przeznaczenie jest znacznie poważniejsze niż codzienny znój szukania ogromnych porcji jedzenia. Dobrzyk, bo tak dzielna ryjówka ma na imię, to typowy przykład ewolucji od zera do bohatera: to zwierzak o złotym sercu (upoluje, ale nie zje), nieco ciapowaty i marzycielski, ale dla każdego ma dobre słowo i pomocną dłoń. I oczywiście – bo tak każe wymowa i morał – w końcu mu się to opłaca. Gdy okoliczności (bynajmniej nie przyrody) zmuszają go do niebezpiecznej wyprawy, może liczyć na grono przyjaciół i znajomych.

Warstwa dźwiękowa, jak zwykle u Sound Tropez, stoi na wysokim poziomie. Aktorzy dobrani są dobrze, a linia melodyczna dobrze współgra z wypowiedziami bohaterów i narratora. Może miejscami – dość rzadko – jest niewyraźnie, ale należy to położyć na karb stylu wypowiedzi upodobniającego się do granej postaci (kruki niby potrafią naśladować ludzkie słowa, ale jednak wychodzi im to dość topornie). Całość przypomina mi niektóre kasety słuchane w dzieciństwie: jak żywe przypomniały mi się słuchowiska „Wielki Rajd” czy „Pan Ropuch”.

Nie mam pojęcia, czy dzisiejsze dzieci będą zainteresowane taką formą rozrywki, ale w moim przypadku zadziałał sentyment i przy słuchaniu rzeczy przeznaczonej dla najmłodszych bawiłem się całkiem nieźle. W każdym razie dorosłych nie namawiam, ale może pociechom warto puścić „Ryjówkę przeznaczenia”? Dowiedzą się kilku rzeczy o przyrodzie, będą mieli fajną bajkę z morałem, a przy okazji może złapią fantastycznego bakcyla? W końcu to gadające zwierzęta ganiające po lesie we wdziankach, hello?