Nnedi Okorafor, amerykańska autorka nigeryjskiego pochodzenia, jak do tej pory znana polskim czytelnikom wyłącznie z opowiadania „Księga Feniksa. Fragment wielkiej księgi” opublikowanego trzy lata temu w Nowej Fantastyce, tym razem trafia na nasz rynek za pośrednictwem Magowej Uczty Wyobraźni z życzliwie przyjętą w USA i Wielkiej Brytanii „Laguną”, powieścią, której głównym bohaterem jest tytułowe miasto – stolica Nigerii, Lagos.

Książka zaczyna się od silnego uderzenia, a w zasadzie od dwóch silnych uderzeń. Narratorka prologu, potężna ryba włócznik, przebija przybrzeżny naftociąg, a następnie natyka się na podwodne istoty obdarzające ją tajemniczą mocą. Z kolei na miejskiej plaży, Bar Beach, ogłuszającemu hukowi towarzyszy niezwykła fala, porywająca ze sobą troje Nigeryjczyków: zajmującą się badaniem morza biolożkę, Adaorę, popularnego rapera Anthony’ego Dey Craze i żołnierza Agu. Cała trójka ląduje wkrótce z powrotem na nabrzeżu, a wraz z nimi znajduje się tam i zmiennokształtna, słysząca ludzkie myśli i rozpoznająca intencje istota, obdarzona przez Adaorę imieniem Ayodele. Szybko okazuje się, że Ayodele przybyła na Ziemię wraz z innymi Obcymi, szukającymi u nigeryjskich brzegów schronienia. Nadejście kosmicznych braci i sióstr wywołuje w Lagos chaos, pośród którego niektórzy mieszkańcy starają się żyć po staremu, a inni chcą wykorzystać panikę do realizacji własnych interesów. Ayodele zaś domaga się w imieniu przybyszów kontaktu z przebywającym na leczeniu w Arabii Saudyjskiej prezydentem.

Podstawowa zaleta powieści Okorafor to żywe, wiarygodne ukazanie rzeczywistości współczesnej Nigerii. Niewiele tu afrykańskich stereotypów, sporo za to autentycznych aspektów życia społeczności Lagos: wśród umiejętnie zarysowanych postaci drugoplanowych znajdą się drobni gangsterzy, prowadzący luksusowe życie chrześcijański kaznodzieja, internetowi myśliwi polujący na amerykańskich czy europejskich naiwniaków, skorumpowany władzą oficer i przeciętna prostytutka. Fabuła toczy się wartko, a napędu dodaje jej jeszcze wkroczenie na scenę w pewnym momencie nowego (a w pewnym sensie starego) gracza. Adaora, Dey Craze i Agu okazują się nieprzypadkowo wybrani jako pierwsi adresaci wiadomości Ayodele, ich zdolności i życiowe historie odegrają w powieści bardzo istotną rolę. Spotkamy też i włócznika z prologu.

Paradoksalnie „Lagunie” wydaje się szkodzić do pewnego stopnia rozmach fantastyczny: to, co wydaje się logiczne czy nawet (fantastyczno-)naukowo uzasadnione w drobnych elementach – czyli na przykład zdolności transformacyjne przybyszów – rozłazi się w szwach, gdy próbujemy przeanalizować całość sytuacji. Dlaczego Obcy mieliby szukać schronienia na Ziemi, co miałoby ono w praktyce oznaczać, i dlaczego do realizacji upragnionego celu potrzebują prezydenta? Tam, gdzie Lauren Beukes odniosła sukces w „Zoo City”, deformując południowowoafrykańską realność bardzo indywidualnie, wręcz intymnie, Okorafor posługuje się (zbyt) szerokimi machnięciami fantastycznego pędzla. Nadal jednak bogactwo panoramy miasta, żywość postaci i udana próba pokazania, że Afryka to miejsce burzliwych spotkań nowego ze starym pozwalają z przekonaniem rekomendować lekturę.